***တမလြန္ဘ၀အေၾကာင္း...
…ျမတ္စြာဘုရားသည္သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌သီတင္းသံုးေနေတာ ္မူစဥ္ မာလုက်ပုတၱ မည္ေသာရဟန္းတစ္ပါးသည္ဤသို႔ အႀကံျဖစ္သည္။ ေလာကသည္ ၿမဲ၏ဟု၄င္း၊ မၿမဲဟု၄င္း၊ ေလာကသည္အဆံုးရွိသည္ဟု၄င ္း၊ အဆံုးမရွိဟု၄င္း၊ အသက္သည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ အတူတကြ ရွိသည္ဟု၄င္း၊ မရွိဟု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ ဘ၀တစ္ဖန္ျပန္၍ ျဖစ္သည္ဟု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည္အျခားမဲ့၌ ဘ၀တစ္ဖန္ျပန္၍မျဖစ္ေတာ့ဟူ၍၄င္ း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည္ အျခားမဲ့၌ ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္းမဟု တ္ဟူ၍၄င္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါ့အား မေဟာၾကားေပ။
…ျမတ္စြာဘုရားသည္ဤအေၾကာင္းအရာတို႔ကို မသိပါကသူေတာ္ေကာင္းပီသ စြာ၀န္ခံေျပာၾကား ရမည္။ဤအေၾကာင္းအရာတို ႔ကို ျပတ္သားစြာ မေဟာၾကားပါကေဂါတမဘုရား၏ သာသန ေဘာင္တြင္မေနေတာ့ပဲ လူထြက္ေတာ့မည္ဟု အႀကံျဖစ္ေပၚသည္။
…မာလုက်ပုတၱသည္ သူအႀကံျဖစ္သည့္အတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားထံသြား၍ေလွ်ာက္သည္။
…ျမတ္စြာဘုရားသည္မာလုက်ပုတၱကို ဤသို႔ေမးပါသည္။“မာလုက်ပုတၱ…ငါဘ ုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေဟာၾကားမည္။ငါ့ထံ ရဟန္းျပဳလွည့္ပါဟု ေခၚဖူးပါသလား” ဟုေမးပါသည္။
…မာလုက်ပုတၱက “မေခၚဖူးပါ”ဟု ျပန္၍ ေလွ်ာက္သည္။ “သင္သည္ငါဘုရားအား ဤအေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေဟာၾကားပါရန္ ေလွ်ာက္ဖူးပါသလား”ဟုေမးပါသည္။ မာလုက်ပုတၱက “မေလွ်ာက္ဖူးပါ”ဟု ေလွ်ာက္သည္။ “အခ်ည္းႏွီးေသာေယာက္်ား ဤအေၾကာင္းအရာတို ႔ကို ေဟာၾကားပါရန္ ငါဘုရားကို မည္သူကမွ် ေလွ်ာက္ထားျခင္း မရွိပါပဲ မည္သူ႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာရပါမည္နည္း။
…မာလုက်ပုတၱ…ဤအေၾကာင္းအရာတို႔ကိ မေဟာသမွ်ငါ၏တရားကို မက်င့္ဟုဆိုျငား အံ့၊ ထိုသူသည္ ငါထံမွ မဂ္တရားဖိုလ္တရားမသိရမွီ ေသဆံုးရာ၏။ ငါဘုရားသည္ ထိုတရားကို မည္သည့္အခါမွ်ေဟာၾကားမည္ မဟုတ္ေပ။
…ဥပမာအားျဖင့္ လူတစ္ဦးသည္ အဆိပ္လူးေသာမွ်ာ းျဖင့္ အပစ္ခံရအံ့၊ ထိုသူကို သူ၏ေဆြမ်ဳိးမ်ား က ေဆးဆရာေခၚၿပီးမွ်ားႏုတ္၍ ေဆးကုရန္ ေျပာၾကားရာ၏။မွ်ားမွန္သူက မွ်ားမႏုတ္ပါႏွင ့္အံုး၊ ဒီမွ်ားကိုမည္သူက ပစ္ပါသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ပစ္ပါသနည္း၊ မည္သို႔ေသာအဆိပ္ ကို သံုးပါသနည္း၊ ထိုအေၾကာင္းအရာေတြသိရမွေဆးကုမည္ဆိုျငားအံ့၊ ထိုသူသည္ သူသိလိုေသာအေၾကာင္းအရာတို႔ မသိရမွီ ေသဆံုးရာ၏။
…ထို႔အတူ ေလာကသည္ၿမဲ၏ဟု၄င္း၊ ေလာကသည္ မၿမဲဟု၄င္း၊ ေလာကသည္အဆံုးရွိသည္ဟု၄င ္း၊ ေလာကသည္ အဆံုးမရွိဟု၄င္း၊ အသက္သည္ ခႏၶာႏွင့္္အတူတကြရွိသည္ဟု၄င္း၊ အသက္သည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ အတူတကြ မရွိဟု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ ဘ၀တစ္ဖန္ျပန္၍ထပ္မံ ျဖစ္သည္ဟု၄င္း၊ ဘ၀တစ္ဖန္ထပ္မံမျဖစ္ေတာ့ဟ ု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ ထပ္မံ၍ ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္းမဟု တ္ဟူ၍၄င္း၊ ထိုသို႔အယူအမ်ဳိ းမ်ဳိးရွိသူတို႔သည္ ထိုအယူအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ဆင္းရဲအမ်ဳိးမ်ဳ ိးမွ လြတ္ေျမာက္ေသာမဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ ္ကို သိျမင္ႏိုင္ပါ မည္ေလာဟု ေမးေတာ္မူသည္။
…မာလုက်ပုတၱ…ဤသို႔ေသာအယူရွိသူတို႔သည္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း ၊ အို၊ နာ၊ ေသရျခင္းစေသာဒုကၡ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ၾကရကုန္၏။ထိုဆင္းရဲအေပါင္ းမွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ ယခုပင္လွ်င္ ငါ၏ တရားေတာ္ကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ပါ”ဟု ေဟာေတာ္မူသည္။
ဗုဒၶမေဟာေသာတရား…
…မာလုက်ပုတၱ…ငါဘုရားမေဟာေသာတရားကား အဘယ္နည္း။ေလာကသည္ၿမဲ၏ဟု၄င ္း၊ ေလာကသည္ မၿမဲဟု၄င္း၊ ေလာကသည္ အဆံုးရွိသည္ဟု၄င္း၊ ေလာကသည္ အဆံုးမရွိဟု၄င္း ၊ အသက္သည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အတူတကြ ရွိသည္ဟု၄င္း၊ အသက္သည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အတူတကြ မရွိဟု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ ဘ၀တစ္ဖန္ ျပန္၍ျဖစ္သည္ဟု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ မျဖစ္ေတာ့ဟု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္းမဟု တ္ဟူ၍၄င္း၊ ဤအေၾကာင္းအရာတို႔ကို ငါဘုရားသည္ မည္သည့္အခါမွ်ေဟာၾကားမည္ မဟုတ္ေပ။
…အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအေၾကာင္းအရာတ ို႔သည္ ေလာကီအက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္လည္းမစပ္၊ ေလာကုတၱရာအက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္လည္းမစပ္၊ မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္ႏွင့္လည္းမစပ္၊ သစၥာေလးပါးကို သိျမင္ျခင္းငွါႏွင့္လည္းမစပ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းအရာတို႔ကို ငါဘုရားမေဟာၾကား ျခင္းျဖစ္သည္။
ဗုဒၶေဟာၾကားေသာတရား…
…မာလုက်ပုတၱ…ငါဘုရားသည္ အဘယ္တရားကို ေဟာၾကားသနည္းဟူမူဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း သေဘာျဖစ္သည္။သမုဒယတဏွာသည္ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာကို ျဖစ္ေစသည္။ ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိး မွ လြတ္ေျမာက္ေသာနိ ဗၺာန္ျဖစ္သည္။ ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္းမွ လြတ္ေစေသာက်င့္စဥ္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ေဟာၾကားျခင္းျဖစ္သည္။
…ထိုတရားကို ငါဘုရား အဘယ့္ေၾကာင့္ ေဟာၾကားသနည္းဟူမူထိုတရားတို႔သည္သတၱ၀ါတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္လည္းစပ္၏။ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ ္းျခင္းငွါလည္းစပ္၏။သစၥာေလးပါးကိုသိျမင္ျခင္း ငွါလည္းစပ္၏။နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခ င္းငွါလည္းစပ္၏။ ဤတရားသည္ သတၱ၀ါတို႔အတြက္ လြန္စြာအက်ဳိးမ်ားေသာေၾကာင့္ ငါဘုရားေဟာၾကားျ ခင္းျဖစ္သည္။
…မာလုက်ပုတၱ…သင္သည္ ငါဘုရားက သတၱ၀ါတို႔အတြက္အက်ဳိးမ်ားေသာေၾကာင့္ ေဟာၾကားေသာတရားကို ေဟာၾကားသည့္အတို င္းသာမွတ္သားထားပါေလာ့၊ ငါဘုရားက…သတၱ၀ါတ ို႔အတြက္ အက်ဳိးမမ်ားေသာေ ၾကာင့္ မေဟာၾကားေသာတရားကို မေဟာသည့္အတိုင္းသာ မွတ္သားထားပါေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
(မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္-စူဠမာလုက်ပုတၱသုတ္မွ)
ေ၀ါဟာရစကားမွလြတ္ေသာတရား…
…အခါတစ္ပါး၌ျမတ္စြာဘုရားသခင ္သည္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူစဥ္ ၀စၱအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပရိဗိုလ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ပါသည္။
…“ျမတ္စြာဘုရား၊ ေလာကသည္ၿမဲ၏ဟု၄င္း၊ မၿမဲဟု၄င္း၊ ေလာကသည္အဆံုးရွိသည္ဟု၄င ္း၊ အဆံုးမရွိဟူ၍၄င္း၊ အသက္သည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အ တူတကြရွိသည္ဟု၄င္း၊ အသက္သည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ တျခားစီတည္ရွိေနသည္ဟု၄င္း၊ သတၱ၀ါတို႔သည္ ေသသည့္အျခားမဲ့၌ ဘ၀တစ္ဖန္ျပန္၍ျဖစ္သည္ ဟု၄င္း၊ ဘ၀တစ္ဖန္ျပန္၍မျဖစ္ေတာ့ဟု၄င္း ၊ ဤသို႔ေသာအယူရွိသူသာ မွန္သည္။တျခားေသာ အယူရွိသူတို႔သည္ မွားေသာအယူရွိသူ ဟူ၍ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါမည္လား”ဟုေလွ်ာက္သည္။
…ငါဘုရားသည္“ဤသို႔ အယူမရွိပါ”ဟု ေျဖသည္။ “ျမတ္စြာဘုရား… ဤသို႔ဆိုပါကအဘယ္အျပစ္ကို ျမင္၍ဤအယူကိုမယူပါသနည္း”ဟုေလွ်ာက္သည္။ “ဤအယူတို႔သည္ဘ၀အတြက္ ေတာင့္တမႈ၊ ေၾကာင့္ၾကမႈ၊ ပူေဆြးမႈစေသာစိတ္၏ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာမ်ားသာျဖစ္ေစသည္။ ထိုအယူတို႔သည္ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ငွါ မျဖစ္၊ ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းငွါမျဖစ္၊ မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ ရရွိျခင္းငွါ မျဖစ္၊ ထိုအယူတို႔သည္ (မိစၦာအယူ)မ်ားသ ာျဖစ္၏။”
…၀စၦက…“အရွင္ဘုရ ား…ဤသို႔ဆိုပါက တပါးေသာအယူမ်ား ရွိပါသလားဘုရား”
…၀စၦ…“ငါဘုရားသည္(အယူဟူေသာေ၀ါဟာရ စကား) အားလံုးကိုစြန္႔ပယ္ၿပီးျဖစ ္သည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ၀စၦ…“ငါဘုရားသည္ ခႏၶာငါးပါး၏ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခ င္းသေဘာမ်ားကို ထူးေသာ ပညာဥာဏ္ မ်က္စိျဖင့္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ သိျမင္ၿပီးျဖစ္သ ည္။ ဤသို႔သိျမင္ၿပီးျဖစ္ေ သာေၾကာင့္ ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့ခႏၶာ၊ ငါ့အသက္၊ ငါ့၀ိညာဥ္၊ ငါ့လိပ္ျပာဟု မွားယြင္းစြာစြဲလမ္းေသာဥပါဒါန္အားလံုးက ိုပယ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ထိုဥပါဒါန္တို႔မ ွတစ္ဆင့္ျဖစ္ေပၚလ ာေသာ ငါ၊ အို၊ နာ၊ ေသ ရအံုးမည္၊ ငါေသလွ်င္ ေနာင္တမလြန္၌ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖ စ္၍ က်င္လည္ရအံုးမည္ဟူေသာဥပါဒါန္အစြဲ မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးအေပၚ၌ သာယာတက္မက္ျခင္း၊ မာနေထာင္လႊားျခင္းစေသာ သမုဒယတဏွာမ်ားမျဖစ္ေတာ့ေပ။တဏွာခ်ဳပ္ၿငိမ္း ျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡအေပါင္းမွလြတ္ေျမာက္ေတာ့၏ ။”
“အရွင္ဘုရား…ဤသိ ု႔လြတ္ေျမာက္ေသာရဟန္းသည္ ယခုဘ၀မွ စုေတ ေသလြန္ေသာ္ဘ၀တစ္ဖန္ ျပန္၍ျဖစ္ရအံုးမ ည္ေလာ” ဟုေလွ်ာက္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားက“ဤသို႔ ဥပါဒါန္မွလြတ္ေျမာက္ေသာ ရဟန္းသည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္းသ ို႔မေရာက္”ဟု မိန္႔ရွိသည္။“ျမတ္စြာဘုရား…ထ ိုရဟန္းသည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္းသ ို႔မေရာက္ သို႔မဟုတ္ မေနရျခင္းသို႔မေရာက္”ဟုဆိုလိုပါသလားဟု ေလွ်ာက္သည္။
“၀စၦ…ထိုရဟန္းသည္ပဋိသေႏၶေနရျခင္း သို႔လည္း မေရာက္၊ မေနရျခင္းသို႔လည ္းမေရာက္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ “တပည့္ေတာ္သည္ ေရွ႕ကေဟာၾကားခဲ့ေသာတရားတို႔ျဖင္ စိတ္၌ၾကည္လင္လွ်က္ ရွိပါသည္။ ယခုမူ တပည့္ေတာ္၏စိတ္သည္ ေတြေ၀ျခင္း၊ နားမလည္ျခင္းအျဖ စ္သို႔ ေရာက္ရပါသည္။ ရွင္းလင္းေအာင္ထပ္မံေဟာၾကားပါရ န္” ေလွ်ာက္ထားသည္။
“၀စၦ…သင္နားမလည္ျခင္း၊ ေတြေ၀ျခင္း၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးျခင္းသည္ ျဖစ္ထုိက္ပါေပသည္။ ငါ၏တရားသည္ တိမ္မေယာင္ႏွင့္ နက္လွသည္၊ လြယ္မေယာင္ႏွင့္ ခက္လွသည္။သင္ကဲ့သို႔ တျခားေသာအယူရွိသူကို မဆိုထားႏွင့္၊ ငါ၏သာသနာေတာ္အတြင္း၌ရွိၾကေသာရဟန္းရွ င္လူတို႔သည္ ေယာနိေသာမနသီကာယတို႔ျဖင့္ အာရံုစူးစိုက္ကားေလ့လာနာယူ ပြားမ်ားအားထုတ္မွ သိႏိုင္ေသာတရားျဖစ္သည္။
…သာမန္သိလိုသူတို႔ႏွင့္ထိုုက္တန္ေသာတရား မဟုတ္ေပ။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေ သာ္ ထိုသူတို႔သည္ မိမိယံုၾကည္လက္ခံထားေသာအယူတို႔ႏွင့္ မတူပါက (အမွားအမွန္ ေသခ်ာစြာမစီစစ္ေတာ့ပဲ အမွားဟု ထင္ကာ)ပယ္ခ်တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
…၀စၦ… သင့္ကိုငါေမးမည္။ သင္ႏွစ္သက္သလိုသ ာ ေျဖၾကားပါေလာ့။ ဥပမာ-သင္၏အနီးတြ င္ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးဖိုႀကီးတစ္ခုရွိသည္ဆိုပါစို႔။ ထိုမီးဖိုကို သင္ျမင္ေတြ႔သည္ မဟုတ္ပါလား။”
“မွန္လွပါ၊ ထိုမီးဖိုကိုျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါ သည္။”
“၀စၦ…ထိုမီးေတာက္သည္ မည္သည့္အရာကို အစြဲျပဳ၍ ေတာက္ေလာင္သနည္း။”
“မွန္လွပါ၊ ထင္းျမက္ေျခာက္တ ို႔ကို အစြဲျပဳေတာက္ေလာင္ပါသည္။“အကယ္၍ ထိုမီးသည္ၿငိမ္းသြားပါအံ့၊ ထိုၿငိမ္းသြားေသ ာ မီးေတာက္ကိုသင္ျမင္ႏိုင္ပါမ ည္ေလာ” ဟု ေမးေတာ္မူသည္။“မွန္လွပါ၊ ျမင္ႏိုင္ပါသည္ဘ ုရား”ဟု ေလွ်ာက္သည္။
“၀စၦ…ၿငိမ္းသြားေသာမီးသည္မည္သည့္အရပ္၊ မည္သည့္ဌာနသို႔ေရာက္သြားသည္ကို သင္… ေျဖၾကားပါေလာ့”“ျမတ္စြာဘုရား…ၿငိမ္းသြားေသာ ထိုမီးေတာက္သည္မည္သည့္အရပ္၊ မည္သည့္ဌာနသို႔ ေရာက္သြားသည္ကို ေျဖၾကားရန္မသင့္ေတာ္ပါ။ ထိုမီးေတာက္သည္ေလာင္စာကိုအစြဲျပဳ၍ ေတာက္ေလာင္ေသာေၾကာင့္ ေလာင္စာျဖစ္ေသာ ျမက္ေျခာက္၊ ထင္းတို႔ ကုန္ခန္းသြားေသာေၾကာင့္ မီးေတာက္သည္လည္း အလိုလိုၿငိမ္းသြ ားေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားပါသည္။ ”
“၀စၦ…ထို႔အတူပင္ ခႏၶာငါးပါးကိုငါ၊ သူ၊ သတၱ၀ါ၊ ေယာက္က်ား၊ မိန္းမ ဟူေသာေ၀ါဟာစကားတို႔ျဖ င့္ ပညတ္ေသာ္ ပညတ္ရာ၏။စကားအျဖစ္ ေခၚကာ၊ ေျပာကာ၊ ေခၚေျပာရသည္။ထိုပညတ္တို႔သည္ သမုတိသစၥာသေဘာျဖင့္ ေခၚေျပာရေသာ္လည္း အေကာင္အထည္၊ ပံုဟန္သ႑ာန္ျဖင့ ္ရွိသည္ဟု ငါဘုရား၏စိတ္၌စြဲလမ္းမႈဥပါဒါန ္မျဖစ္ေတာ့ေပ။ စြဲလမ္းမႈဥပါဒါန္မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (ဇက္ျပတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္)ငုတ္သည္ အသစ္တစ္ဖန္ျပန္၍ အတက္မေပါက္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ငါဘုရားသည္လည္း ငါ၊ သူ၊ သတၱ၀ါဟူေသာအစြဲဥပါဒါန္မ်ား မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဘ၀တစ္ဖန္ ထပ္မံ၍ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ဘ၀မျဖစ္ေသာေၾကာင ့္ငါသည္အို၊ နာ၊ ေသ ရျခင္းမွလြတ္ေတာ့၏။အို-နာ-ေသမွလြတ္ ေသာ္ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသ ာေသာနိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳေတာ့၏။”
…၀စၦကေလွ်ာက္ျပန္သည္။ “တရားအေပါင္းကို သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ဥပမာအားျဖင့္ အကိုင္းအခက္၊ အသီးအပြင့္တို႔ျ ဖင့္ျပည့္စံုေသာ အင္ၾကင္းပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိရာ၏။ထိုအင္ၾကင္းပင္ႀ ကီး သည္ သခၤါရသေဘာတရားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစ ြာၾကာေသာအခါ အကိုင္းအခက္၊ အသီးအပြင့္တို႔သ ည္ ေဆြးေျမ့ပ်က္စီးရာ၏။သို႔ေသာ္လည္း မေဆြး၊ မေျမ့၊ မပ်က္စီးပဲအႏွစ္သက္သက္သာက်န္ရွိေနေသာ အင္ၾကင္းပင္ကဲ့သ ို႔ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္သည္ အစ-အလယ္-အဆံုး သံုးပါးစလံုး၌ေက ာင္းျခင္း မဂၤလာအျဖာျဖာတို႔ျဖင့္ျပည့္စံုေကာင္းမ ြန္လွပါေပသည္။တပည့္ေတာ္ကိုလည္းအရွင္ဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကအျဖစ္မွတ္ယူေတာ္မူပါဟ ု” ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ပါသည္။ (မဇိၥ်မပဏၰာသပါဠိေတာ္-အဂၢိ၀စၦသုတ္မွ)
…ဦးျမေမာင္၊ ျမရိပ္ၿမိဳင္၊ ခ်မ္းေအးသာဇံၿမိ ဳ႕နယ္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕၏ “ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ”မွ ဓမၼဒါနျပဳပါသည္… ။
