Thursday, January 2, 2014

သၾကားႏွင့္ဆား စားမွသိ ေဝဘူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

သၾကားႏွင့္ဆား စားမွသိ

ေဝဘူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ဒကာႀကီးရဲ. သည္.လိုေၿပာပါမယ္၊ သႀကားတို. ဘာတို.ေတာ ဒကာႀကီးက ခ်ဳိတယ္လို. ေၿပာ မယ္ မဟုတ္လား၊ ဒို.ကေတာ. မစားဖူးေသးဘူးေလ၊ ေတာထဲက ရဟန္းက ဒကာႀကီးတုိ.ကို သႀကားခ်ဳိ သလား ေၿပာစမ္းပါ ဆိုရင္ ဒကာႀကီးက ခ်ဳိတယ္လို. ေၿပာမွာပဲ မဟုတ္လား။ သည္ ေတာ. ဒို.က ဒကာႀကီးရဲ. သႀကားခ်ိဳတာ ကိုေၿပာစမ္းပါ ဆိုရင္ ဘယ္ႏွယ္ေၿပာမလဲ။ (တပည္. ေတာက စားဖူးလို ေၿပာတတ္ပါတယ္ဘုရား။ မစားဘူတဲ. ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ. မေၿပာတတ္ပါ ဘုရား။) ဒို.က မစားဘူးလို. သႀကားခ်ိဳတာ ဘယ္လိုလဲ လို.ေၿပာစမ္းပါ။(ထန္းလ်က္ထက္ အ မ်ားႀကီး ေကာင္းပါတယ္ ဘုရား) ဒါၿဖင္.ဒို.ကေၿပ ာမယ္၊သႀကားဟာ ခ်ိဳတယ္ဆိုတာက ထန္းလ်က္ ထက္ေကာင္းတယ္ ဆိုေတာ.ဒို.ကသိပါ.မလား။ (မသိပါဘုရား)။

ေမး။ သႀကားအခ်ိဳ တကယ္သိေအာင္ ဒို.ကို ေၿပာစမ္းပါဦး။

ေၿဖ။ သႀကားအခ်ိဳ တကယ္သိေအာင္ မေၿပာတတ္ေအာင္ ၿဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား။

ဒကာႀကီးက စားဖူးသားပဲ၊ ဘာေႀကာင္.မေၿပာတ တ္ရမွာလဲ။(တပည္.ေတာ္မေၿပာတတ္ေတာ .ပါဘုရား၊

အရွင္ဘုရားပဲ ဘုဥ္းေပးႀကည္.ပါလို.ေၿပာရမွာ ပါဘုရား။)

ေမး။ သႀကားရဲ.ပုံသ႑ာန္ ေၿပာစမ္းပါ ဆိုေတာ. ဘယ္.ႏွယ္ ေၿပာမလဲ။

ေၿဖ။ ဆားႏွင္.တူတယ္လိုေၿပာရမွာပါဘုရား။ ဒါေပမယ္.ဆားကေတာ.ပုရြက္ဆိတ္မတက္ဘူး၊

သႀကားကေတာ. ပုရြက္ဆိတ္တက္တယ္၊ အခုလိုေၿပာေပမယ္.၊ အရွင္ဘုရားသိမွာမဟုတ္ပါ ဘုရား။ဒါၿဖင္.ဘယ္ေတာ.မွသိမွာလဲ။ (အရွင္ဘုရားဘုဥ္းေပးမွ သိမွာပါဘုရား) သႀကားပုံသ႑ာန္က ဆားႏွင္.တူတယ္ဆိ ုေတာ.ဒို.က ဆားေရာ သႀကားေရာ ေကာင္းေကာင္းမၿမင္ဖူးဘူး။ သည္ေတာ. ဆားႏွင္. သႀကားကြဲၿပားေအာင္ ဘယ္လိုေၿပာမလဲ။

(ထုံးမႈန္. ႏွင္. ခပ္ဆင္ဆင္ ပါဘုရား။) ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြးလား။ ဒို.က ဆားကိုသာ ၿမင္ဖူးေတာ. သည္ဆားကိုပဲ သႀကားဆို ၿပီး စားေရားဗ်ာ၊သည္ေ တာ. ဘယ္ႏွယ္လဲ၊သႀကားအမွန္ကို ေတြ.ပါ.မလား။ (ဆားႏွင္.ပဲေတြ. မွပါဘုရား။)သည္ ေတာ.ဒို.ကမွတ္ရေတာ.မယ္။ သႀကားဆိုတာ ငန္တာ ထင္ပါရဲ. လုိ.မွတ္ရေတာ.မယ္။ (တပည္.ေတာ္ပာာ အနိစၥဘယ္လို မွတ္ရမွန္း မသိသလို လြဲေနမွာပါပဲဘုရား။)

အဲသည္ေတာ.သႀကားပုံသ႑ာန္ကိ ေလွ်ာက္ေၿပာရင္ လြဲစရာေတြ အမ်ားႀကီး ၿဖစ္ေနၿပီ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ေၿပာမွၿဖစ္မယ္။ (သႀကားကိုယူလာၿပီး အရွင္ဘုရား ဘုဥ္းေပးပါလို ေၿပာမွပဲ ၿဖစ္မွာပါဘုရား။) သႀကားေတာ.သိၿပီေ ၿပာစမ္းပါလို. ဆိုေတာ. ဘယ္.ႏွယ္လဲ။

(ေၿပာေတာ. ေၿပာပါရေစႏွင္.၊ဘုဥ္းေပး ပါလို.ေၿပာရမွာပါပဲဘုရား။) စားရင္ငန္မွာလား။

(သႀကားစားရင္ေတာ.ခ်ိုဳမွာပါပဲ ဘုရား။ ေမး။ အဲသည္ေတာ. ဒကာႀကီးက သႀကားစားေနတဲ.လူနားက ထိုင္ၿပီး ခ်ဳိၿပီ ခ်ိဳၿပီ လို ေၿပာေနရ ဦးမွာလား။

ေၿဖ။ မေၿပာရပါဘုရား။

ေမး။ အဲသည္လိုပါးစပ္က မေၿပာေတာ. သႀကားကေရာမခ်ိဳ ေတာ့ဘူးလား။

ေၿဖ။ ခ်ိဳတာပါပဲဘုရား၊ ေၿပာလဲ နားၿငီးရုံ ရွိမွာပါ ဘုရား။

ေမး။ သႀကားဟာ စားသည္ႏွင္. တၿပိဳက္နက္ ဘယ္.ႏွယ္လဲ။

ေၿဖ။ အဟုတ္ဆိုရင္ ခ်ိဳမွာပါပဲ ဘုရား။

ေမး။ သည္ရဟန္းကေတာထဲက ရဟန္းဗ်ာ့၊ ငါ အကုန္လုံး မခ်ိဳဘူး၊ၿမိဳ.ထဲက ဒကာႀကီးေတြ ေလာက္ ၿပည္.ၿပည္.စုံစုံမခ်ိဳပဲ တ၀က္ေလာက္ ခ်ိဳလိုက္မယ္ ၊ေလ်ာ.ခ်ိုဳလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ခ်ိဳမွာလား။

ေၿဖ။ မ်က္ႏွာမလိုက္ပဲ အတူတူခ်ိဳမွာပါ ဘုရား။

ဒါေႀကာင္. ခုနကရုပ္နာမ္မ်ားကိုလဲ ခုနက လိုမွတ္ေလ။ သႀကားလိုပဲ ခ်ိဳပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။

သည္လိုမွတ္ရင္း မွတ္ရင္းႏွင္. သႀကားႏွင္.ဆားလြ ဲမွား ေနဦးမွာလားဗ်ာ.။ ဒကာႀကီးက ဆားႏွင္. သႀကားေသေသခ်ာခ်ာ ကြဲသလား။ဒကာႀကီးဟာ ေစ်းထဲကို မႀကာမႀကာေရာက္သြားၿပီး ဆား၀ယ္စမ္း ဆိုရင္ သႀကား၀ယ္လာမွလား။ (မမွားပါဘုရား၊ ကုလားကိုယ္တိုင္ဆားဆိုရင္ ဆားပဲ ေပးလိုက္တာပါပဲ ဘုရား)

အခုလဲ ကုလားကေတာင္ မမွားဘူးဆိုေတာ. အတု အတူမရွိတဲ. ဘုရားရွင္ ေသေသခ်ာခ်ာ

ကုိယ္ေတာ္ တိုင္ထိုးထြင္းၿပီး သိပါတဲ.အတိုင္း ဆင္းရဲကလြတ္ခ်င္တဲ. လူနတ္ၿဗဟၼာ တို.ကို စား ဆိုၿပီးေသေသခ်ာခ်ာေပးလိုက္ တာပဲ၊ စားသာစား၊ မမွားပါဘူးဗ်ာ.၊ မွားမွားစိုးတာႏ င္. မစားဘဲေနတာလား။ (သည္အခ်ိန္ေတာင္မ ေရာက္ေသးပါဘုရား၊ေၿပာတာ နားေထာင္တုန္းပါပဲ ဘုရား။) ဒါၿဖင္.ခုနကေၿပာသလိုစားဗ်ာ့၊ မမွားပါဘူးတဲဗ်ာ.၊ေအး..ဘာေႀကာင္. မမွားသလဲဆိုရင္ ရုပ္နာမ္ဆိုတဲ.ဟာ အစဥ္အၿမဲ ၿဖစ္ၿပီးပ်က္ေနတာေတြ.ပဲ။

ေမး။ ဒါေပမဲ.ဘာေႀကာင္.အခုမသိေသးသလဲဆိုရင္ စားဆိုရုံႏွင္. မစားဘဲေနရင္သိပါ.မလား။

ေၿဖ။ မစားဘဲႏွင္.ခ်ိဳတာငန္တာကိုမသိႏိုင္ပါဘုရား။

ေအး…အခုလဲ သည္လိုကေတာ. သိေနတယ္။ ဒါကရုပ္၊ဒါကနာမ္၊ဒါကသုတ္၊ဒါက၀ိနည္း၊ဒါက အဘိဓမၼာ၊ သည္လိုေတာ.သိေနပါၿပီ။ဘုရားရွင္ ေဟာတာကိုေတာ. ေမတၲာရွင္၊ကရုဏာရွင္ ေတြကလဲ မအားမၿပတ္ရေအာင္ ညႊန္ႀကားဆုံးမထာ းေတာ. ဒါကသမထ၊ ဒါက၀ိပႆနာ ဆိုၿပီးသိေနတယ္ မဟုတ္လား။(ဒါလဲ လုံးလုံးေထြးေထြးပါပဲဘုရား။) ေထြးလဲေထြးပေစ၊ အခုနလိုသာဂရုစိုက္ဗ်ာ.၊ ေနာက္က်ရင္လုံးေထြးမွာ မဟုတ္ေတာ.ပါဘူး။သူ.ဟာႏွင္. သူသီးသန္. ေနပါမယ္ဗ်ာ.။

အေရွ.သြားေတာ. အေရွ.ေရာက္မယ္၊ အေနာက္သြားေတာ. အေနာက္ေရာက္ပါတယ္။ (တပည္. ေတာ္က မ်က္စိလည္ၿပီး အေရွ.ကိုအေနာက္မွတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနမိမွာ စိုုးပါတယ္ဘုရား။) သည္ေနရာမွာေတာ. မီးရထားစီးသလိုေပါ.။ ဒကာႀကီးက သည္ကေနၿပီး ဘယ္ကိုစီးခ်င္သလ (မႏ ၱေလး စီးခ်င္ပါတယ္ဘုရား)

ေအး..မႏ ၱေလးရထားသာ မွန္မွန္တက္စီး ၊ ေတာင္ေခါင္းထဲ သြားခ်င္သြားပါေစ၊ မဆင္းနဲ. အဲဒါဆင္းရင္ လြဲသြားမွာပဲဗ်ာ.။ ဆင္းသာမဆင္းနဲ.။ မႏၱေလးေရာက္မွာပဲ။

ရထားကဘာတဲ.ဆိုရင္ ႏွာသီးဖ်ား၊ ႏွာသီး၀ ကေလးကို လက္ႏွင္.ထိေတာ. သိသလိုပဲ သည္လို စူးစူးစိုက္စိုက္ကေလးသာ သိေန၊ အဲဒါ မီးရထား ပဲဗ်ာ၊ဘာတုံး ဆိုရင္ မဂၢင္တည္းဟူသာေလွ၊ မဂၢင္တည္ဟူေသာေဖာင္ သည္လိုေၿပာႀကတယ္ မဟုတ္လား။ စီးသာစီး မဂ္ ဖိုလ္ရမယ္

သုဘလုလင္ေမးေသာ ေမးခြန္း(၁၄) ခု **************************************

သုဘလုလင္ေမးေသာ ေမးခြန္း(၁၄) ခု ************************************** သုဘလုလင္အေမး ၁။ လူခ်င္းတူပါလ်က္အခ်ိဳ ့မွာ အသက္တိုျပီး ၂။ အခ်ိဳ ့မွာ အသက္ရွည္ရသနည္း။

ျမတ္ဗုဒၶ အေျဖ ၁။ အခ်ိဳ႕မွာ အသက္တိုရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ား မိန္းမတို႔သည္ သတၱ၀ါတို႔ကို သနားၾကင္နာျခင္း ကင္းမဲ့လ်က္ သူတစ္ပါး အသက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ေလ့႐ွိသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ေသေသာအခါ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရသည္။ ေ႐ွးကုသိုလ္ကံ တစ္ခုခု ေထာက္မမႈေၾကာင့္ လူ႔ျပည္သို႔ ေရာက္ျပန္လွ်င္လ ည္း ၾကာ႐ွည္စြာ ေနခြင့္မရ၊ အသက္တိုေလ့႐ွိသည ္။

၂။ အခ်ိဳ႕မွာ အသက္႐ွည္ရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ သတၱ၀ါတို႔ကို သနားၾကင္နာျခင္း ဂ႐ုဏာထားလွ်က္ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းမွ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ၾကသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ေသေသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ၾကသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း အသက္႐ွည္စြာ ေနရသည္။

......................................................................

သုဘလုလင္အေမး ၃။ လူခ်င္းတူပါလ်က္အခ်ိဳ ့မွာ အနာေရာဂါမ်ားျပီး ၄။ အခ်ိဳ ့မွာ အနာေရာဂါကင္းရသနည္း။

ျမတ္ဗုဒၶအေျဖ ၃။ အခ်ိဳ႕မွာ အနာေရာဂါ မ်ားရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ သတၱ၀ါကို လက္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခဲ, တုတ္, ဓား စေသာ လက္နက္မ်ားျဖင့္ ညွင္းဆဲေလ့႐ွိသည္။ ထိုသူတို႔ေသေသာအခါ ငရဲသို႔ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလ်င္လည္း အနာေရာဂါ ထူေျပာေလ့႐ွိသည္။

၄။ အခ်ိဳ႕မွာ အနာေရာဂါ ကင္း႐ွင္းရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ သတၱ၀ါကို လက္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ခဲ, တုတ္,ဓား စေသာ လက္နက္မ်ားျဖင့္ ညွင္းဆဲႏွိပ္စက္ေလ့မ႐ွိ။ ထိုသူတို႔ေသေသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလ်င္ လည္း အနာေရာဂါ ကင္း႐ွင္းၾကေပသည္။ .........................................................

သုဘလုလင္အေမး ၅။ လူခ်င္းတူပါလ်က္အခ်ိဳ ့မွာ ရုပ္ဆိုးျပီး ၆။ အခ်ိဳ ့မွာ အဆင္းလွပါသနည္း။

ျမတ္ဗုဒၶအေျဖ ၅။ အခ်ိဳ႕မွာ ႐ုပ္ဆိုးရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ အလြန္ေဒါသၾကီး၏။အနည္းငယ္ေသာ စကားကို ေျပာလွ်င္လည္း သူတစ္ပါးကို ေစာ္ကားပုတ္ခတ္၍ ေျပာေလ့႐ွိသည္။ ထိုသူတို႔ေသေသာအခါ ငရဲသို႔ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း မ်က္ႏွာပုပ္သိုးႏွင့္ အ႐ုပ္ဆိုးတတ္ေလသည္။

၆။ အခ်ိဳ႕မွာ အဆင္းလွရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ ေဒါသမထြက္၊ သူတစ္ပါးကို အျပစ္ေျပာေလ့မ႐ွိ၊ စိတ္ထားႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔ ေသေသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င ္လည္း ၾကည္လင္လွပေသာ ရုပ္အဆင္းအဂၤါႏွင့္ ေခ်ာေမာလွပၾကသည္။ .......................................... သုဘလုလင္အေမး

၇။ လူခ်င္းတူပါလ်က္အခ်ိဳ ့မွာ အေျခြအရံတန္ခိုး အာဏာ နည္းပါးျပီး ၈။ အခ်ိဳ ့မွာ အေျခြအရံတန္ခိုးအာဏာ ၾကီးမားရသနည္း။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ အေျဖ

၇။ အခ်ိဳ႕မွာ အေျခြအရံ တန္ခိုးအာဏာ နည္းပါးရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ ဣသာ (ျငဴစူျခင္း) တရား အားၾကီးၾကသည္။ ထိုသူတို႔ေသသာအခါ ငရဲသို႔ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း အေျခြအရံ တန္ခိုးအာဏာ နည္းပါးရေလသည္။ ဣသာ၏အဓိပၸါယ္ - သူတစ္ပါးတို႔သည္ကံ, ဉာဏ္, ၀ိရိယ အားေလ်ာ္စြာ စည္းစိမ္၊ ဥစၥာေပါမ်ားျခင္း၊ ရာထူးဂုဏ္သိမ္ ၾကီးမားျခင္း၊ ထင္႐ွားေက်ာ္ေစာ ျခင္း၊ တတ္သိ လိမၼာျခင္းတို႔ကို မနာလိုမႈ၊ မၾကည္ျဖဴႏို္င္မႈ၊ ေစာင္းေျမာင္းမႈ၊ ျငဴစူမႈ စသည္တို႔ကို ႏႈတ္ခမ္းစူ၍ ေျပာဆိုမႈမ်ားသည အတြင္းက ဣသာတရား၏ အစြမ္းပင္ျဖစ္သည္။

၈။ အခ်ိဳ႕မွာ အေျခြအရံ တန္ခိုးအာဏာ ၾကီးမားရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ ဣသာ (ျငဴစူျခင္း) တရား မ႐ွိ၏ၾကေပ။ ထိုသူတို႔ေသသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း အေျခြအရံတန္ခိုးအာဏာ မ်ားျပားရေလသည္။ .................................................. သုဘလုလင္အေမး ၉။ လူခ်င္းတူပါလ်က္အခ်ိဳ ့မွာ ဥစၥာမဲ့မြဲ ဆင္းရဲရျပီး ၁၀။ အခ်ိဳ ့မွာ ဥစၥပစၥည္းကံုလံု ၾကြယ္၀ရသနည္း။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ အေျဖ

၉။ အခ်ိဳ႕မွာ ဥစၥာမဲ့မြဲ ဆင္းရဲရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းေလ့မ႐ွိ၊ မေစၧရ (၀န္တိုျခင္း) တရား အလြန္အားၾကီးၾက ကုန္၏။ ထိုသူတို႔ေသသာအခါ ငရဲသို႔ ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း ဥစၥာမြဲလွ်က္ ဆင္းရဲၾကကုန္၏ ။ မေစၧရ၏ အဓိပၸါယ္ - မိမိ၌႐ွိေသာပစၥည္း၊ မိမိႏွင့္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို သူတစ္ပါးတို႔ႏွင မပတ္သက္ မေပးကမ္းလိုမႈ၊ မလွဴဒါန္းလိုမႈ၊ မိမိ၏ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားကို သူတစ္ပါးရသြားမွာ စိုးရိမ္ျခင္းတို႔ိကို မေစၧရ ဟုေခၚသည္။

၁၀။ အခ်ိဳ႕မွာ ဥစၥာျပည့္စံု ကံုလံုၾကြယ္၀ျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းေလ့႐ွိျခင္း၊ မေစၧရ (၀န္တိုျခင္း) တရား မ႐ွိၾကကုန္။ ထိုသူတို႔ ေသသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း ဥစၥာျပည့္စံု ကံုလံုၾကြယ္၀ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကကုန္၏။ ............................................................................

သုဘလုလင္အေမး ၁၁။ လူခ်င္းတူပါလ်က္အခ်ိဳ ့မွာ အမ်ိဳးယုတ္ရျပီး ၁၂။ အခ်ိဳ ့မွာ အမ်ိဳးျမတ္ရသနည္း။

ျမတ္ဗုဒၶ၏အေျဖ ၁၁။ အခ်ိဳ႕မွာ အမ်ိဳးယုတ္ရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ အလြန္မာနၾကီးၾကကုန္၏။ သူတစ္ပါးကိုအလြန္ အထင္အျမင္ ေသးၾကကုန္၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ အထင္ၾကီးၾကကုန္၏။ ႐ိုေသ ေလးစားထိုက္ေသာ သူတို႕ကို ႐ိုေသ ေလးစားရမွန္း မသိေပ။ ထိုသူတို႔ ေသသာအခါ ငရဲသို႔ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း ေအာက္က်ေနာက္က်ျ ပီး ယုတ္ညံ့ေသာ အမ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ရေလသည္။

၁၂။ အခ်ိဳ႕မွာ အမ်ိဳးျမတ္ရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ မာန္မာနမ႐ွိၾကကုန္။ သူတစ္ပါးကို အထင္အျမင္ေသးျခင္း မ႐ွိၾကကုန္။ ႐ိုေသေလးစားထိုက္ေသာ သူတို႕ကို ႐ိုေသေလးစားၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔ေသသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ျပန္ ေရာက္လာလွ်င္လည္း ျမင့္ျမတ္ေသာအမ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ရေလသည္။ ....................................................................... သုဘလုလင္အေမး ၁၃။ လူခ်င္းတူပါလ်က္အခ်ိဳ ့မွာ အသိဥာဏ္ပညာနည္းပါးျပီး ၁၄။ အခ်ိဳ ့မွာ အသိဥာဏ္ပညာၾကီးမားရသနည္း။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ အေျဖ ၁၃။ အခ်ိဳ႕မွာ အသိပညာဉာဏ္ နည္းပါးရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ ပညာ႐ွိထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို၎၊ အျပစ္႐ွိမ႐ွိကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိမွီ၀ဲထိုက္၊ မမွီ၀ဲထိုက္ေသာ အရာကိုလည္းေကာင္း၊ ေနာင္သံသရာ၀ယ္ အက်ိဳးေပး မေပးကို လည္းေကာင္း ေမးျမန္းေလ့ မ႐ွိ။ မိမိထင္ရာျမင္ရာ ျပဳလုပ္ျပီး ဒုစ႐ိုက္မ်ားျဖင ေသလြန္သည့္အခါ ငရဲ၌ ျဖစ္ရေလသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္လည္း အသိပညာ ကင္းမဲ့ေသာ လူဖ်င္း၊ လူညံ့၊ လူအ၊ လူမို္က္ျဖစ္ရေလသည္။

၁၄။ အခ်ိဳ႕မွာ အသိပညာဉာဏ္ ၾကီးမားရျခင္း ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာကၤ်ားမိန္းမတ ို႔သည္ ပညာ႐ွိထံခ်ဥ္းကပ္၍ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို၎၊ အျပစ္႐ွိမ႐ွိကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိမွီ၀ဲထိုက္၊ မမွီ၀ဲထိုက္ေသာ အရာကိုလည္းေကာင္း ၊ ေနာင္သံသရာ၀ယ္ အက်ိဳးေပးမေပးကိုလည္း ေကာင္းေမးျမန္းေလ့႐ွိသည္။ မိမိထင္ရာျမင္ရာ မျပဳလုပ္ဘဲ သုစ႐ိုက္မ်ားျဖင့္ ေသလြန္သည့္အခါ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရေလသည္။ လူ႔ျပည္သို႕ျပန္ ေရာက္လာ လွ်င္လည္း အသိပညာဉာဏ္ၾကိးမ ားရေလသည္။

(ဥပရိပဏၰာသပါ႒ိေတာ္၊ ၀ိဘဂၤ၀ဂ္၊စူ႒ကမၼ ၀ိဘဂၤသုတ္)

MIT

MIT

ေ၀းခဲ့တဲ့အမိေျမ တမာရြက္ေၾကြေတြေအာက္က ေျမနီလမ္းေတြေပၚမွာ ငါတို႔ ေျခရာေတြရိွတယ္။

Hေဆာင္ Bေဆာင္ေတြမွာ ငါတို႔ သမိုင္းေတြရိွတယ္ ငါတို႔ ၀ိုင္းေတြရိွတယ္။

မန္းခ်ယ္ရီမွာ ငါတို႔ ဂစ္တာသံေတြ ငါတို႔ သီခ်င္းသံေတြ ငါတို႔??ေတြရိွတယ္။

ထရံကာ ကပ္မိုးကင္တင္းမွာ ငါတို႔ အေၾကြးေတြရိွတယ္ တြတ္ပီရွိတယ္ ရွမ္းမေလးရိွတယ္ B & W ရိွတယ္ ဆရာမ ရိွတယ္ ေဒၚဂြက္ကေတာ့အခုထိရိွေသးတယ္။

၀ပ္ေရွာ့ေတြမွာ ငါတို႔ welcome ေတြရိွတယ္ ငါတို႔ ဆရာပူေဇာ္ပြဲေတြရိွတယ္။

ေက်ာင္းေဆးခန္းမွာ ဆရာ၀န္မရိွတတ္ေပမဲ့ နပ္စ္ မလွလွေလးရိွတယ္။

ဆက္သြယ္ေရးရံုးမွာ ငါတို႔ စာအေဟာင္းေတြရိွတယ္ သူ႔နံရံက နားေတြမွာ ဖုန္းေျပာသံေတြသိမ္းထားတယ္။

ရံုးစိမ္းေလးမွာ တို႔ဆရာၾကီး ရိွတယ္။

၄ပံု၃ပံု main building မွာ ငါတို႔ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ရွိတယ္။

ေျမာင္းမၾကီးမွာ ငါတို႔ အ၀တ္ေလ်ွာ္သံ ေရကူးသံေတြရိွတယ္။

ရန္ကင္းေတာင္ေျခမွာ ငါတို႔ ေဖာက္သည္ေတြရိွတယ္။

ထန္းေတာထဲမွာ ငါတို႔ ပဲေလွာ္ေတြ ၾကြက္ေၾကာ္ေတြရိွတယ္။

သရက္ေတာမွာ ငါတို႔ ခ်စ္သူေတြရိွတယ္။

အခုေတာ့ ငါတို႔ မရိွေတာတဲ့ေနရာ မွီတြယ္ဘူးတဲ့အမိေက်ာင္း ျပန္ေျပာင္းသတိရရင္း ငယ္ခ်င္လာတယ္သူငယ္ခ်င္း။ ။

မိုးႏိုင္ (2013)

ဇလြန္မာရ္ေအာင္ျမင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားႀကီးစမၼခဏ္ ဂါထာေတာ္

ဇလြန္မာရ္ေအာင္ျမင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားႀကီးစမၼခဏ္ ဂါထာေတာ္

-ဣတိပိ ပိဋကတၱယံ အနိစၥံဒုကၡံ အနတၱံ ။ -သတၱ ေဗာဇၩင္ေဂၤါအ႒ဂႋ ေကာမေဂၢ ါစတု သတိ ပ႒ာနံ ၊ -သဗၺ ႆ ဣေႏၵ ာ သဟႆ သူရိ ေယာ။ -ေဩာင္းနေမာ ဗုဒၶါနံ ၊ရာဇဘယံ၊ ေစာရဘယံ၊ ဥဒက ဘယံ၊ အဂၢိဘယံ၊သတၳဘယံ၊သဗၺဘယံ ၊ဇေယာ ဇယတု မဂၤလံ ။ -အနိစၥံ ၊သခၤတံ ၊ပဋိစၥ သမုပၸႏၷံ၊ ခယဓမၼံ ၊၀ယဓမၼံ၊ ၀ိရာဂဓမၼံ ၊ နိ ေရာဓဓမၼံ ၊ပ႑ိ တာ ခမႏၲိ ။

အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္

ဣတိပိ ပိဋကတၱယံ အနိစၥံဒုကၡံ အနတၱံ -

ဤသို႔ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းသေဘာရွ ိ ေသာေၾကာင္ ့ အနိ စၥ ၊ ဤသိ ု ႔မျပတ္ ႏွ ိ ပ္စက္ ျခင္ းသေဘာရွ ိ ေသာေၾကာင္ ့ ဒု ကၡ ၊ ဤသိ ု ႔မိမိ အလုိသို႔ မလိုက္ျခင္း သေဘာ ရွ ိေသာေၾကာင့္အနတၱ မည္၏။

သတၱေဗာဇၩင္ေဂၤါ– ၇ ပါးေသာ ေဗာဇၩင္ တုိ ႔သည္လည္ းေကာင္ း၊

အ႒ဂႋ ေကာ မေဂၢ ါ– အဂၤါ ရွ စ္ ပါးရွ ိ ေသာ ၊

စတုပ႒ာနံ – ေဟတု အာရမၼဏ စသည့္ ၂၄ပစၥည္း ဟူေသာ ပ႒ာန္းသည္ လည္းေကာင္း၊

သဗၺႆ ဣေႏၵာ – တရားအလံုးစံုကိုအစိုးရေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္လည္ းေကာင္ း၊

သဟႆသူ ရိ ေယာ – ေရာင္ျခည္ တစ္ေထာင္ ေဆာင္ ေသာ ေနမင္းသည္လည္ းေကာင္ း၊

ဣတိပိ အနိစၥံ ဒုကၡံ အနတၱံ– ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း စသည့္ သေဘာ ရွ ိေသာေၾကာင့္ အနိစၥ ၊ဒုကၡ ၊အနတၱ မည္၏ ။ ေဩာင္း( ဗု ဒၶ ါနံ) – အထူ းသျဖင့ ္ျမတ္ ေတာ္မူ ကု န္ ေသာ ၊

နေမာ ဗုဒၶါနံ – ဘုရားရွ င္တုိ႔အားရွိခိုးပါ၏ ။ ေတသံ အာႏု ဘာေ၀န– ထို ဘုရားရွင္တု ိ႔၏ တန္ခို းေတေဇာ္အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ၊ ရာဇဘယံ – မင္းေဘးကိုလည္းေကာင္း ၊ ေစာရဘယံ – ခိုးသူေဘးကိုလည္းေကာင္း၊ ဥဒကဘယံ –ေရေဘးကိုလည္းေကာင္း ၊ အဂၢိဘယံ– မီးေဘးကိုလည္းေကာင္း၊ သတၳဘယံ– လက္နက္ေဘးကို လည္းေကာင္း၊ သဗၺဘယံ – ေဘးအားလံ ုးကိုလည္းေကာင္း၊ ဇေယာ – ေအာင္ ျမင္ ႏိ ု င္ ပါေစသတည္း ။ ဇယတု မဂၤလံ– ေကာင္းေသာမဂၤလာ ဟူသမွ ် ေအာင္ျမင္ပါေစသတည္း။

အနိစၥံ ၊သခၤတံ ၊ပဋိစၥ သမု ပၸႏၷံ – အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ အက်ိဳးတရားသည္ ကံ-စိတ္– ဥတု –အာဟာရ အေၾကာင္းတရား( ၄)ပါးတိ ု ႔ ျပဳျပင္ အပ္သည္ ျဖစ္ ၍ အၿမဲမရွ ိ ေပ။

ခယဓမၼံ – ကုန္ျခင္းသေဘာရွ ိ၏ ။ ၀ယဓမၼံ – ပ်က္ျခင္းသေဘာရွ ိ၏ ။ ၀ိရာဂဓမၼံ – ရာဂ ကင္းျခင္းသေဘာရွ ိေသာ နိဗၺာန္ကို ၊ ပ႑ိ တာ– ပညာရွ ိ တိ ု႔သည္ ခမႏၲိ – ႏွ စ္သက္ေတာ္ မူၾကသည္ ။

“ ေမာဟ၏ သေဘာ ”

“ ေမာဟ၏ သေဘာ ”
••••••••••••••••••••••
ေမာဟ၏ သေဘာသည္ အကုသိုလ္ကိုသာ ျဖစ္ေစၿပီး အပါယ္ကို ဆြဲခ်တတ္သည့္သေဘာရွိေပသည္။ မည္သည့္ အကုသိုလ္အလုပ္ကိုလုပ္ေစကာမူ ေမာဟသည္ ပါစၿမဲပင္ျဖစ္သည္။ အကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္တိုင္း တြင္ ေမာဟစိတ္ မပါလွ်င္မၿပီး ေခ်။ ေလာဘျဖစ္လွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေဒါသ ျဖစ္လွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မာနျဖစ္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္းအစရွိသည့္ အကုသိုလ္စိတ္မ်ားသည္ ေမာဟႏွင့္အတူ ယွဥ္တြဲ၍ ျဖစ္ၾက ရေပသည္။

ထိုေၾကာင့္ အဘိဓမၼာတြင္ ျပဆိုထားသည္မွာ အကုသိုလ္ေစတသိက္ (၁၄) ပါး တြင္ ေမာဟ ေစတသိက္ သည္ ထိပ္ဆံုးကပင္ ေနရာ ယူထားေလသည္။ ေမာဟ၏ အဓိပၸာယ္ကိုေတြေ၀ျခင္း၊ အမွန္အမွားမခြဲျခားႏိုင္ျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆို ၾကသည္။ ေတြေ၀ျခင္းဆိုသည္မွာ အလုပ္ေတြ မ်ားလြန္း၍ မည္သည့္အလုပ္ကိုစ၍ လုပ္ရမည္ကို မဆံုး ျဖတ္ႏိုင္ဘဲ ေတြေ၀ေနျခင္းကို ဆိုလိုသည္ မဟုတ္ေပ။

ကုသုိလ္၊အကုသိုလ္ကို မသိဘဲေတြေ၀ေနျခင္းကိုသာ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ေမာဟသည္ သတၱ၀ါမ်ားကိုဒုကၡေပးရာတြင္ အဓိကအခရာ က်ေပသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေမာဟ၏ အလုပ္တာ၀န္သည္ အကုသိုလ္ကိုျပဳလုပ္ရန္အတြက္ သာလွ်င္ အားေပး အားေျမာက္ျပဳတတ္ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ ေမာဟသည္ လူမ်ားကို အကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္မိမွန္း မသိေအာင္ညိႈ႕ယူ ဖမ္းစားထားတတ္သည္။ လူ႔ေလာကတြင္ ေျပာတတ္ၾကသည့္စကားတစ္ခု ရွိသည္။ သိလ်က္နဲ႔ မေကာင္းတာကို လုပ္မိတာပါဟု ေျပာတတ္ၾကသည္။ ထိုစကားသည္မွန္သည္ဟု ေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း အတိအက်မွန္သည္ဟု ဆိုမူကားမဟုတ္ေခ်။

မေကာင္းသည့္အရာကို ျပဳလုပ္သည္ ဆိုကတည္းကျပဳလုပ္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ မသိ၍ သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ အကုသိုလ္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ ေမာဟစိတ္ ဦးေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ထိုအကုသိုလ္ကို အကုသိုလ္မွန္းမသိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ က်ဴးလြန္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဥပမာ - အရက္သမားတစ္ေယာက္သည္ အရက္ေသာက္ျခင္းကိုမေကာင္းမွန္းသိေနေသာ္လည္း ဆက္၍ ေသာက္ၿမဲေသာက္သည္။ ထိုအရက္သမားသည္ အမွန္လက္ေတြ႕တြင္ အရက္ေသာက္ျခင္းအကုသိုလ္အား တကယ္မေကာင္းဟု ဆိုသည္ကို မသိ၍သာ ေသာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ မေကာင္းသည္ကို မေကာင္းမွန္းတကယ္သိလ်င္ ထိုသူသည္ ထိုအကုသိုလ္ကိုျပဳလုပ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ အရက္မူးေနေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ ေမာဟစိတ္သည္ လႊမ္းမိုးေနသည္။ ထိုေၾကာင့္အကုသိုလ္ အလုပ္မ်ားကို လြယ္ကူစြာပင္ က်ဴးလြန္မိတတ္ၾကေပသည္။

ရူးသြပ္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္လည္းေမာဟစိတ္ လႊမ္းမိုးေနသည္။ ထိုေၾကာင့္အရူးသည္သူ႔ကိုယ္တိုင္ မည္သည့္အရာမ်ားကိုလုပ္ကိုင္ေနသည္ကိုမသိႏိုင္ေပ။ ထိုေၾကာင့္ပင္ မူးမူးရူးရူးဟု ဆိုသည့္ စကားျဖစ္ေပၚလာဟန္ရွိေပသည္။

ေမာဟစိတ္ႏွင့္ ေသရသည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာရမည့္ အက်ဳိးဆက္သည္ကား တိရစာၦန္ဘံု ဘ၀သို႔ လားရမည္ ျဖစ္သည္။ တိရစာၦန္မ်ားသည္ ေမာဟစိတ္မ်ားျဖင့္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ေမာဟသည္ မေကာင္းသည္ကိုလည္းေကာင္းသည္ ဟု ထင္ျမင္ေနသည္။ ေကာင္းသည္ကိုလည္းမေကာင္းသည္ ဟုပင္ ထင္ျမင္ေနျပန္သည္။

သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမာဟသည္မည္သို႔နည္းျဖင့္မွ်ပင္ အေကာင္းကို အေကာင္းဟု၊ မေကာင္းသည္ကိုမေကာင္းဟု အမွန္အတိုင္းျမင္ဖို႔ရာ အေၾကာင္းမရွိႏိုင္ေခ်။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ အကုသိုလ္ကိုကုသိုလ္ဟု ျမင္သည္။ ကုသိုလ္ကိုလည္းအကုသိုလ္ဟုျမင္သည္။ ဤသည္ကားေမာဟ၏ လွည့္စားႏိုင္ေသာ အစြမ္းသတိၱ ျဖစ္သည္။

အမွန္တရားကို မျမင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ေမာဟ အေမွာင္ထုကပိတ္ဖုံးထား၍သာျဖစ္သည္။ ေမာဟကို မသိမႈအ၀ိဇၹာ ဟုလည္းေခၚသည္။ မည္သည့္အရာကို မသိသနည္းဟုေမးလွ်င္ ♦အမွန္တရားကိုမသိမႈ။ ♦သစၥာတရားကိုမသိမႈ ဟုပင္ေျဖရမည္။ ♦ဒုကၡသစၥာကိုမသိမႈ၊ ♦သမုဒယသစၥာကိုမသိမႈ၊ ♦နိေရာဓသစၥာကို မသိမႈ၊ ♦မဂၢသစၥာကို မသိမႈ စသည္တို႔ကိုရည္ညႊန္းေပသည္။

ေမာဟ အားႀကီးေနသူမ်ားသည္ ေန႔အလင္းေရာင္တြင္ ေနထိုင္ေနေသာ္လည္းေမာဟ အေမွာင္ ဖံုးလႊမ္းေနသည့္ အတြက္ေၾကာင့္အလင္းတြင္ေနၿပီးေမွာင္ေနသူမ်ားဟု ပင္ ဆိုႏိုင္သည္။

အေမွာင္ထဲတြင္ ေနထိုင္သူသည္အမွန္ကို အမွန္တိုင္းျမင္ႏိုင္ဖို႔ရာမျဖစ္ႏိုင္။ ေမာဟ အ၀ိဇၨာသည္ ပညတ္ ကိုသာ ျမင္သည္။ ပရမတ္ကိုကားမျမင္ေခ်။ ေလာက၏ လွည့္စားထားမႈကိုသာျမင္သည္။ ဉာဏ္ျဖင့္အဆံုးစြန္ ေသာ အမွန္တရားကို ထိုးေဖာက္ ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။ ဥပမာ - လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လွ်င္ လူဟူေသာ ပညတ္ကိုသာ ျမင္သည္။ ထိုလူအားခႏၶာငါးပါးျဖစ္ေသာ ရူပကၡႏၶာ၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ၊သညာကၡႏၶာ၊ သခၤ ါရကၡႏၶာ၊၀ိညာဏကၡႏၶာ ဟူေသာ အေပါင္းအစုႀကီးဟု မျမင္မိ။ ထိုေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာအေမွာင္ထုက ကာဆီးထားလွ်င္ ပရမတ္တရားကိုထိုးထြင္းသိျမင္ဖို႔ရန္လြယ္ကူမည္ မဟုတ္ႏိုင္ေပ။

ေမာဟသည္ မသိမသာဒုကၡေပးေနသည္ ဟုဆိုလွ်င္လည္းမမွားႏိုင္ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မသိလို႔မသာ (ေသျခင္း) ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ျငင္းႏိုင္ဖြယ္မရွိိ။ မသိျခင္းသည္ ေမာဟ။ မသာ ျဖစ္ျခင္းသည္ ဆင္းရဲဒုကၡ။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္သံသရာမွာ မိိမိတို႔၏ အေသြးအသားခႏၶာအသုဘမ်ားေတာင္လို ပံုေနခဲ့ေပသည္။ ထိုေၾကာင့္မသိလွ်င္မသာ ျဖစ္သည္ ဆိုသည့္ စကားသည္ အမွန္တရားကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားထားေပသည္။ သတိ မရွိေသာ သူသည္ ေသေနေသာသူႏွင့္တူေပသည္။ အထူးသတိထားဖို႔ ေကာင္းေလစြ။ ေသျခင္းတရားကင္းရာ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကို မသိေသးသ၍၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ မရွိေသးသ၍ ေသျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရဦးမည္သာ။

မိမိ၏ စိတ္သႏ ၱာန္တြင္ေမာဟ မ၀င္ေရာက္လာ ႏိုင္ေစရန္ ျပဳလုပ္ရမည့္နည္းလမ္းမွာ သတိကိုအားေကာင္းေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သတိစိတ္ ျဖစ္ေနခိုက္တြင္ ေမာဟစိတ္မျဖစ္ေပ။ သတိသည္ အကုသိုလ္စိတ္ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ တားဆီးေပးသည္။ ကာကြယ္ေပးသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားထားသည့္ သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးျဖစ္ေသာ ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္၊ ေ၀ဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္၊ စိတၱာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၊ ဓမၼာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္စသည့္ တရားမ်ားသည္ ေမာဟစိတ္ကို မျဖစ္ေစရန္ က်င့္ႀကံရမည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ အခ်ိန္တိုင္းသတိကပ္ထားႏိုင္လွ်င္ ေမာဟစိတ္အတြက္ ေနရာလြတ္ ရွိမည္မဟုတ္။ ေမာဟစိတ္ အတြက္ ေနရာမရွိေတာ့လွ်င္ကုသုိလ္စိတ္မ်ားသာ ေနရာယူႏိုင္ေပေတာ့မည္။

သံသရာ အစသည္လည္းမသိမႈေမာဟ အ၀ိဇၨာပင္ စခဲ့ရသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားမိန္႔ၾကားၾကသည္မွာ -သံသရာ ဘယ္ကစ၊မသိတာက စ။ သံသရာ ဘယ္မွာဆံုးသိတစ္လံုးမွာဆံုး။

တရားအားထုတ္ၾကရာတြင္ သတိကိုခိုင္ၿမဲေအာင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရေပသည္။ သတိသည္ အလင္းေရာင္ ျဖစ္သည္။ သတိ အလင္းေရာင္ရွိေနလွ်င္ ေမာဟ အေမွာင္ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေပ။ တရားအားထုတ္သူသည္ေန႔အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ညအခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ သတိအလင္းႏွင့္ ရွိေနသည္။ ညအခ်ိန္ အေမွာင္ထုသည္ေလာကႀကီးကို ႀကီးစိုးထားေသာ္လည္းသတိႏွင့္ တရားအားထုတ္ေနေသာ သူအတြက္ သတိ အလင္းေရာင္သည္ အၿမဲ ရွိေနသည္။ ထိုအလင္းေရာင္သည္နိဗၺာန္အတြက္ လမ္းျပျဖစ္သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္မျပဳခင္ေနာက္ဆံုး မိန္႔မွာခဲ့သည္မွာ သတိတရားျဖင့္ ေနၾကရန္ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္ကားႀကီးမားလွပါဘိ။

ေမာဟ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ အေမာဟ ျဖစ္သည္။ အေမာဟသည္ ပညာျဖစ္သည္။ ထိုပညာသည္ ေလာကီ ပညာရပ္မ်ားကိုဆိုလိုျခင္းမဟုတ္။ ေလာကုတၱရာ ပညာကိုသာ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ရုပ္နာမ္ ဓမၼ သခၤါရတို႔ကို ပညာျဖင့္ ပိုင္းျခားသိျမင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေလာကီပညာသည္ တစ္ဘ၀အတြက္အေထာက္အကူရႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ေလာကုတၱရာ ပညာကားသံသရာ တစ္ေလွ်ာက္လံုးအတြက္အေထာက္အပံ့ရရွိၿပီး နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္သည့္စြမ္းအားရွိသည္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ပုထုဇဥ္ လူအမ်ဳိးစားႏွစ္မ်ဳိးကို ေတြ႕ရသည္။ “အႏၶပုထုဇဥ္ႏွင့္ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ ” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အႏၶပုထုဇဥ္ ဆိုသည္မွာပညာမ်က္စိ ကန္းေနသည့္ ပုထုဇဥ္ကို ေခၚသည္။ ပညာမ်က္စိ ကန္းေနေသာသူသည္ အမွန္ကိုမျမင္။ ေလာကႀကီး၏ မာယာကို မျမင္။ ထိုပုထုဇဥ္သည္ ေမာဟ အေမွာင္တိုက္မ်ားႀကီးစိုးေန၍ အကုသိုလ္မ်ားကို အခ်ိန္မေရြး က်ဴးလြန္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္သည္ပညာမ်က္စိ ရွိေနသူျဖစ္သည္။ ထိုသူသည္ အရိယာနယ္သို႔ မေရာက္ေသးေသာ္လည္း ေရာက္ရွိရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားေတြ႕ရွိထားသူျဖစ္သည္။ ေမာဟ အေမွာင္ထုကို သတိ ပညာဉာဏ္ျဖင့္ အေတာ္အတန္ၿဖိဳခြင္းႏိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ အရိယာမဂ္လမ္းေပၚကိုလည္းပညာက ဦးတည္ေခၚေဆာင္ေနသည္။ ေမာဟ ဦးေဆာင္ေသာ လမ္းသည္ အပါယ္လမ္းျဖစ္ၿပီး အေမာဟ ပညာ ဦးေဆာင္ေသာ လမ္းသည္ နိဗၺာန္လမ္း ျဖစ္သည္။

ဤလမ္းႏွစ္သြယ္သည္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးဆန္႔က်င္ေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေမာဟ၏ သေဘာ၊ သဘာ၀မ်ားကို သိရွိထားလွ်င္မိမိတို႔ထံသို႔ ေမာဟ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ တားဆီးထားႏိုင္ၿပီး ပညာဦးစီးေသာ ကုသိုလ္မ်ားကိုသာ ၀င္ေရာက္ခြင့္ ေပးႏိုင္လာေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔သာ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္လာႏိုင္လွ်င္ အခ်ိန္ပမာဏ တစ္ခု အေတာအတြင္းတရားထူး၊တရားျမတ္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္လာမည္ ဟုဆိုလွ်င္မည္သူ ျငင္းႏိုင္ပါအံ့နည္း……။

-[အရွင္ဉာဏဒီပ(ဓမၼရတနာ)] ေဒလီတကၠသိုလ္၊အိႏိၵယ

Dhamma Danã Source ► www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm