Thursday, December 26, 2013

ကလ်ာဏမိတၱသုတၱန္ (သံ၊၁၊၈၇-၈၈။)

ကလ်ာဏမိတၱသုတၱန္ (သံ၊၁၊၈၇-၈၈။)

တစ္ခ်ိန္ သာ၀တၳိျပည္မြန္ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိ ုက္ေတာ္၌ ဘုရားရွင္သည္ သီတင္း သံုးစံေနေတာ္မူ၏ ။ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္း ႀကီးသည္ ဘုရားရွင္ရွိရာအ ရပ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ဘုရားရွင္အား အလြန္႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၀တ္ျပဳၿပီးလွ်င္ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာတစ္ေနရာ၌ထိုင္လိုက္၏။ တစ္ေနရာ၌ထိုင္ၿပီးေသာ္ ပေသန ဒီေကာသလမင္းႀကီးကျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏။

“ျမတ္စြာဘုရား ...ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္ သို႔ ကပ္ေရာက္လ်က္တစ္ေယာက္ထီးတည္း ေနေသာတပည့္ေတာ္အားဤသို႔ေသာ စိတ္အၾကံသည္ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခ ဲ့ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေတာ္ကိုေကာင္းစြာ ေဟာၾကားထားေတာ္မူအပ္၏၊ ေကာင္းစြာေဟာၾကားထားေတာ္မူအပ္ေသာ ထိုတရားေတာ္သည္လည္း (မိတ္ ေကာင္းေဆြေကာင္းဆရာေကာင္း သမားေကာင္းတည္းဟူေသာ) အေဆြခင္ပြန္း ေကာင္းတို႔၌ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္ းေသာစိတ္ထားရွိေသာ သူအားသာျဖစ္၏။ယုတ္မာ ေသာအေဆြခင္ပြန္း ရွိေသာသူအားမျဖစ္၊ ယုတ္မာေသာအေပါင္းအေဖာ္ရွိ ေသာ သူအား မျဖစ္၊ ယုတ္မာေသာအေဆြခင္ပြန္းတို ႔၌ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေသာစိတ္ထားရွိ ေသာသူအားမျဖစ္ - ဟူေသာဤစိတ္အၾကံသ ည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခ ဲ့ပါ၏ ျမတ္စြာ ဘုရား”ဟုတင္ျပေလွ်ာက္ထား၏။

ထိုအခါဘုရားရွင္က ဤသို႔မိန္႔ၾကားေတာ္မူ ၏။

“ဒါယကာေတာ္မင္းႀကီး ...သင္၏ ဤစိတ္အၾကံသည္ သင္ ၾကံစည္ သည့္အတိုင္း မွန္၏။ ဒါယကာေတာ္မင္းႀက ီး...သင္၏ ဤစိတ္အၾကံ သည္ ၾကံစည္သည့္အ တိုင္းမွန္၏။ ငါဘုရားသည္တရားေတာ္ကို ေကာင္းစြာေဟာၾကားထားေတာ္မူ အပ္ပါ၏။ေကာင္းစြာေဟာၾကားထားေတာ္မ ူအပ္ ေသာထိုတရားသည္လည္း (မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္း သမား ေကာင္းတည္းဟူေသာ)အေဆြ ခင္ပြန္းေကာင္းရ ွိေသာသူအားသာျဖစ္၏။ အေပါင္းအေဖာ္ေကာင္းရွိေသာသူအား သာ ျဖစ္၏၊ အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းတုိ႔၌ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္ းေသာစိတ္ထားရွိေသာ သူအားသာျဖစ္၏။ယုတ္မာေသာအေဆြခင္ပြန္းရွိ ေသာသူအားမျဖစ္၊ ယုတ္ မာေသာအေပါင္းအေဖာ္ ရွိေသာသူအား မျဖစ္၊ ယုတ္မာေသာအေဆြခင္ပြန္းတို ႔ ၌ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေသာစိတ္ထားရွိေသာသူအား မျဖစ္။

ဒါယကာေတာ္မင္းႀကီး...အခါတစ္ပါး၌ငါဘုရားသည္ သကၠတိုင္းသာကီ၀င္တို႔ ၏ နဂရကအမည္ရေသာနိဂ ံုးရြာ၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။

ဒါယကာေတာ္မင္းႀကီး...ထိုအခါ အာနႏၵာရဟန္းသည္ ငါဘုရားရွင္ ထံသို႔ခ်ဥ္း ကပ္ကာငါဘုရားရွင္ကို ရွိခိုး၀တ္ျပဳၿပ ီးေနာက္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ထုိင္ၿပီးေသာ္ငါ ဘုရားရွင္အား ဤစကားကိုေလွ်ာက္ထား၏။

“ျမတ္စြာဘုရား ...(မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းတည္း ဟူေသာ) အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းရွိေသာသူ၏အျဖစ္, အေပါင္းအေဖာ္ေကာင္း ရွိေသာသူ၏အျဖစ္,အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းတို႔၌ ညြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေသာစိတ္ထား ရွိေသာသူ၏အျဖစ္သည္ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ ေသာ အရိယမဂ္အက်င့္၏ ထက္၀က္ကိုၿပီးေစႏိုင္ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရား”ဟု တင္ျပေလွ်ာက္ထားလာ၏။

ဒါယကာေတာ္မင္းႀကီး...ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားလာသည္ရွိေသာ္ ငါဘုရားရွင္ သည္ အာနႏၵာရဟန္းအားဤစကားကို မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့၏။

အာနႏၵာ...ဤသို႔ မေျပာဆိုလင့္၊ အာနႏၵာ...ဤသို႔ မေျပာဆိုလင့္၊ အာနႏၵာ... (မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းတည္းဟူေသာ) အေဆြ ခင္ပြန္းေကာင္းရွိေသာသူ၏အျဖစ္, အေပါင္းအေဖာ္ေကာင္းရွိေသာသူ၏အျဖစ္, အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းတို႔၌ၫြတ္ကိုင္း ႐ႈိင္းေသာ စိတ္ထားရွိေသာသူ၏အျဖစ္ သည္ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ေသာအရိယမဂ္ အက်င့္အားလံုးကိုၿပီးေစႏိုင္ပါ၏။ အာနႏၵာ ...(မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းဆရာေကာ င္း သမားေကာင္းတည္းဟူေသာ) အေဆြ ခင္ပြန္းေကာင္းရ ွိေသာ, အေပါင္းအေဖာ္ေကာ င္းရွိေသာ, အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္း တို႔၌ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေသာစိတ္ထားရွိေသာသူအား ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္သည့္ မဂၢင္ ရွွစ္ပါးက်င့္စဥ ္တရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္လတံၱ႕၊ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္သည့္ မဂၢင္ရွစ္ ပါးက်င့္စဥ္တရားကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အေလ့အလာျပဳလတၱံ႕ဟူေသာဤအက်ဳိး ကို မခြၽတ္ဧကန္ ရလိမ့္မည္ဟုေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။

အာနႏၵာ...အဘယ္သို႔လွ်င္ (မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းဆရာေကာင္း သမား ေကာင္းတည္းဟူေသာ)အေဆြခင္ပြန္းေကာင္း ရွိေသာ,အေပါင္းအေဖာ္ေကာ င္းရွိ ေသာ, အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းတို႔၌ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္ းေသာစိတ္ထားရွိေသာရဟန္း သည္ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္သည့္ မဂၢင္ရွစ္ပါး က်င့္စဥ္တရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္သ နည္း? ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ သည့္ မဂၢင္ရွစ္ပါး က်င့္စဥ္တရားကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာအေလ့ အလာျပဳသနည္း?

အာနႏၵာ...ဤသာနာေတာ္၌ရဟန္းသည္ ဆိတ္ၿငိမ္မႈ (=၀ိေ၀က)ကို မွီေသာ, ရာ ဂကင္းျခင္းကို မွီေသာ, ရာဂ၏ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ, ကိေလသာကို စြန္႔ရာ နိဗၺာန္ သို႔ ၫြတ္ေသာ ---

၁။ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ =သမၼာဒိ႒ိကို ပြား၏၊ ၂။ မွန္ကန္ေသာ အၾကံအစည္ =သမၼာသကၤပၸကို ပြား၏၊ ၃။ မွန္ကန္ေသာ စကား=သမၼာ၀ါစာကိုပြား၏၊ ၄။ မွန္ကန္ေသာ အမႈလုပ္ငန္းရပ္ =သမၼာကမၼႏၲကို ပြား၏၊ ၅။ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ=သမၼာအာဇီ၀ကို ပြား၏၊ ၆။ မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ =သမၼာ၀ါယာမကို ပြား၏၊ ၇။ မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ= သမၼာသတိကိုပြား၏၊ ၈။ မွန္ကန္ေသာ စိတ္တည္ၾကည္မႈ= သမၼာသမာဓိကို ပြား၏။

အာနႏၵာ ...ဤသို႔လွ်င္ (မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္းသမားေကာင္း တည္းဟူေသာ) အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းရွိေသာ, အေပါင္းအေဖာ္ေကာင္းရွိေသာ, အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းတို႔၌ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္ းေသာ စိတ္ထားရွိေသာ ရဟန္းသည္ သာလွ်င္ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္သည့္ မဂၢင္ရွစ္ပါး က်င့္စဥ္တရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ ၏။ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ သည့္ မဂၢင္ရွစ္ပါး က်င့္စဥ္တရားကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အေလ့အ လာျပဳ၏။ အာနႏၵာ ... (မိတ္ေကာင္းေဆြေ ကာင္း ဆရာေကာင္းသမားေကာင္း တည္းဟူေသာ) အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းရွိေသာ သူ၏အျဖစ္, အေပါင္းအေဖာ္ ေကာင္းရွိေသာ သူ၏အျဖစ္, အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းတို႔၌ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္ းေသာ စိတ္ ထားရွိေသာ သူ၏အျဖစ္သည္ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ သည့္ အရိယမဂ္အက်င့္အာ းလံုးကို ပင္ၿပီးစီးေစႏိုင္၏ ဟူေသာ ထုိစကားကို ဤအေၾကာင္းျဖင့္ပင္ သိအပ္၏။

အာနႏၵာ ... မွန္ေပသည္၊ ကလ်ာဏမိတၱ (= အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္း) ျဖစ္ေသာ ငါ ဘုရားရွင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ပဋိသေႏၶ တည္ေနရျခင္း သေဘာတရားထင္ရွားရွိ ၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ ပဋိသေႏၶ တည္ေနရျခင္း သေဘာတရားမွ လြတ္ ေျမာက္သြားၾကကုန္၏။ အိုျခင္းသေဘာတရာ း ထင္ရွားရွိၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါ တို႔သည္ အိုျခင္းသေဘာတရားမွလြတ္ေျမာက္သြားၾ ကကုန္၏။ နာျခင္းသေဘာ တရား ထင္ရွားရွိၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ နာျခင္းသေဘာတရားမွ လြတ္ ေျမာက္သြားၾကကုန္၏။ ေသျခင္းသေဘာတရား ထင္ရွားရွိၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါ တို႔သည္ေသျခင္း သေဘာတရားမွလြတ္ေျမာက္သြားၾ ကကုန္၏။ ပူေဆြးျခင္း, ငို ေႂကြးျခင္း, ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္ း, စိတ္ဆင္းရဲျခင္း , ျပင္းစြာပူပန္ျခ င္းသေဘာတရား ထင္ရွားရွိၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ ပူေဆြးရျခင္း, ငိုေႂကြးရျခင္း, ကုိယ္ဆင္း ရဲရျခင္း, စိတ္ဆင္းရဲရျခင္ း, ျပင္းစြာ ပူပန္ရျခင္း သေဘာတရားတို႔မွလြတ္ေျမာက္ သြားၾကကုန္၏။

အာနႏၵာ ... (ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းမိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းတည္းဟူ ေသာ) အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းရွိေသာ သူ၏အျဖစ္, အေပါင္းအေဖာ္ေကာင္းရွိ ေသာ သူ၏အျဖစ္, အေဆြခင္ပြန္းေကာ င္းတို႔၌ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေသာ စိတ္ထားရွိ ေသာ သူ၏အျဖစ္သည္ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ ေသာ အရိယမဂ္အက်င့္အားလံုးကိုၿပီးေ စ ႏိုင္၏ဟူေသာ ထိုစကားကိုဤအေၾကာင္းျဖင့္ပ င္ သိအပ္၏ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ ခဲ့ဲ့၏။ (အံ၊၁၊၈၇-၈၉)

ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ (နာထသုတၱန္တရားေဒသနာေတာ္ မွ)

အရွင္ေဒ၀ဒတ္ (သို႕)ပေစၥကဗုဒၶါအေလာင ္းေတာ္

အရွင္ေဒ၀ဒတ္ (သို႕)ပေစၥကဗုဒၶါအေလာင ္းေတာ္

လူတုိ႔၏ မတူကြဲျပားျခားနားျခင္းတြင္ အသြင္သ႑ာန္ပုိင္းအရ ျခားနားျခင္းႏွင အႏွစ္သာရပုိင္းအရ ျခားနားျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ အသြင္သ႑ာန္ပုိင္းအရ ျခားနားျခင္းဟူသည္မွာ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ အသားအေရာင္၊ ေငြေၾကး၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ အျခံအရံ၊ ၾသဇာအာဏာ စသည္တုိ႔အရ ျခားနားျခင္းမ်ိ ဳးျဖစ္သည္။ အႏွစ္သာရပုိင္းအရ ျခားနားျခင္းမွာမူ စိတ္ေနစိတ္ထားႏွင့္ ကုိယ္က်င့္တရားအရာတြင္ ျခားနားျခင္း ျဖစ္သည္။

ကုိယ္က်င့္တရားကုိ အႏွစ္သာရပုိင္းဟ ူ၍ ဆုိရေသာ္လည္းမိမိ၏မေကာင္းေသာ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ေကာင္းသေယာင္ဟန္ေဆာင္ ဖုံးကြယ္တတ္ေသာ၊ မိမိ၏ မရွိေသာဂုဏ္သိကၡာကုိ အရွိလုပ္တတ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးလည ္းရွိပါသည္။ ထုိပုဂၢိဳလ္တြင္ ကုိယ္က်င့္သိကၡာႏွင့္ပတ္သက္၍ ေလးစားခ်ီးက်ဴးအပ္ဖြယ္တစ္စုံတစ္ရာသည္ မရွိေသာ္လည္း ထုိသူႏွင့္ စရုိက္၊ ညဥ္တူေသာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္မူ ထုိသူတုိ႔ေဆာင္ရြက္ခ်က္အာ းလုံးကုိ "မွန္သည္"ဟူ၍ထင္ျမင္တတ္သည္။ ဤအျဖစ္မ်ိဳးကုိ "ပါရိဘာသိကသစၥာ" ဟူ၍ ေခၚဆုိရ၏။သူ႔အရပ္သူ႔ဇာတ္"လက္၀ါးခ်င္းကုိ က္"ေသာ၊ သူ႔လူႏွင့္သူ"ဟုတ္"ေသာတရားမ်ိဳး ဟု အနက္အဓိပၸါယ္ ရႏုိင္ေကာင္းပါသ ည္။ ဤသည္မွာ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကုိ ၀ဇၨီတုိင္းသားမ် ားကမွန္သည္ဟူ၍ ထင္ျမင္တတ္သည့္ အတုိင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကဤသုိ႔ထုတ္ျပန္ေၾကညာဖူးသည္။

(၁)ရဟန္းအားလုံး ေတာေက်ာင္း၌သာေနၾကရန္။ (၂)ရဟန္းအားလုံး ပင့္ဆြမ္းကုိ လက္မခံဘဲ ဆြမ္းခံ၍သာဘုဥ္းေပးရန္။ (၃)ပံသကူသကၤန္းကုိသာ သုံးၾကရန္။ (၄)သစ္ပင္ရင္း၌သ ာသီတင္းသုံးၾကရန္။ (၅)သတ္သတ္လြတ္သာဘုဥ္းေပးၾကရန္။

ဤထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားသည္ကား အသြင္သ႑ာန္အရ ၾကည့္လွ်င္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာရွိေသာ္လည္း အႏွစ္သာရပုိင္းအရၾကည့္လွ်င္မူ တန္ဘုိးမဲ့ေလ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္တန္ဘုိးမဲ့ရသနည္ းဟူမူ ထုတ္ျပန္ေၾကညာသူ၏ ကုိယ္က်င့္တရား မေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ တန္ဘုိးမဲ့ရေလသည္။ ဤေၾကညာခ်က္သည္ကားမရုိးမသားၾကံစည္မႈ သက္သက္သာျဖစ္သည္။မွန္၏။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေနာက္ခံသမုိင္းက ုိ သိၾကသူမ်ားက ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေနာက္ကြယ္ကအၾကံအစည္ကုိ ထြင္းေဖာက္၍ ျမင္ၾကသည္။ျမင္ၾကသျဖင့္ ကရုဏာသက္ၾကသည္။ပုထုဇဥ္ပညာရွိမ် ားကမူ သေရာ္ျပဳံးျပဳံးၾကသည္။ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ အေၾကာင္းကုိလည္း မိမိတုိ႔နီးစပ္ရ ာပုဂၢိဳလ္မ်ားအား ဤသုိ႔အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာျပၾကကုန္သည္။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ျမတ္စြာဘုရားကုိ အနားယူရန္ေလွ်ာက္ၾကားျပီး သူ႔ကုိ ဘုရား ရာထူးလႊဲအပ္ေပးရ န္ ေတာင္းဆုိခဲ့ဖူးသည္။ ဤေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ပုထုဇဥ္စစ္စစ္ၾက ီးျဖစ္မွန္းသိသာ၏။စင္စစ္ သဗၺညဳတဥာဏ္သည္ေပးအပ္၍ရေသာ တရားမဟုတ္။ပါရမီျဖည့္မွရေသ ာတရားျဖစ္၏။ အရိယာပုဂၢိဳလ္သာျဖစ္လွ်င္ ဤကဲ့သုိ႔ မအပ္ေသာ အေတြးအၾကံမ်ားကုိ ေတြးမိမည္မဟုတ္။ မဂ္ဥာဏ္ရေအာင္အားထုတ္ရသကဲ့သုိ သဗၺညဳတဥာဏ္ရရွိေအာင္ အားထုတ္ရမည္ဟူ၍သ ာ နားလည္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ျမတ္စြာဘုရား၏ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကုိ မယုံၾကည္သူ၊ နားမလည္သူလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏ ုိင္ပါသည္။ သူ၏စ်ာန္အဘိဥာဥ္မ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သဗၺညဳတဥာဏ္ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ခဲ့သူ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မ ည္။ အတုိင္းအရွည္ကုိ မသိျခင္းကားမုိက္မဲသူတုိ႔၏ ဗီဇ ျဖစ္ပါသည္။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္စ်ာန္အဘိဥာဥ္မ်ာ းရခဲ့ဖူးသည္ မွန္၏။ သုိ႔ရာတြင္ ထုိစ်ာန္အဘိဥာဥ္ မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိသတ္၍ ဘုရားရာထူးကုိ ယူမည္ဟူေသာစိတ္ရုိင္းအၾကံအစည္ ၀င္သည္မွစ၍ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါသည္။ ကိေလသာဆင္ရိုင္းမ်ားကုိ စ်ာန္တရားက ေခတၱမွ် ခၽြန္းအုပ္ထားႏု ိင္သျဖင့္ ပညာမရွိေသာပုဂၢိဳလ္သည္ မိမိသႏၲန္တြင္ အလုံးစုံေသာကိေလသာကင္းျပီဟု ထင္တတ္သည္။ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္၍ကိေလသာမ်ား ျပန္လည္ေပၚေပါက္ထၾကြလာမွ မိမိ၏အေျခအေနကုိ အမွန္အတုိင္း သိတတ္သည္။ေနာက္မက်ခင္ သိရွိရမွေကာင္းပါသည္။ေနာက္က်ျခင္းသည္ အ၀ီစိငရဲတြင္ကမာၻေပါင္းမ်ားစ ြာ ခံေနရေစရန္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ "အမွားလုပ္ခ်ိန္"ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးတတ္ပါသည္။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ဘုရားရာထူးကုိ ရယူရန္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ သတ္ရန္ၾကံစည္အားထုတ္သည္။ ဤၾကံစည္အားထုတ္မႈသည္ပင္လွ်င္ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ယုတ္မာမႈကုိ ေဖာ္ျပေနျခင္းျဖ စ္၏။ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ဥာဏ္ၾကီးသူျဖစ္သည္။ စ်ာန္အဘိဥာဥ္ရွင္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးဇာတ္ေကာင္းသူ ျဖစ္၏။အျခံအရံေပါသူ ျဖစ္သည္။ၾသဇာရွိသူျဖစ္သည္။သုိ႔ရာတြင္ ဤအရာမ်ားသည္ကား အသြင္သ႑ာန္မ်ားတ ည္း။ တကယ့္အႏွစ္သာရအပုိင္းမဟုတ္။ တကယ့္အႏွစ္သာရပုိင္းသည္အျခံအရံ၊ ဗဟုသုတ ဥာဏ္ပညာႏွင့္ ေၾကာင္းက်ိဳး ညီညြတ္သည္ဟု ထင္ရေသာဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင ္စကားလုံးမ်ားမဟု တ္။ သီလဟုေခၚရေသာကုိယ္က်င့္တရား သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။

ဤၾကံစည္မႈကုိ ၾကံစည္သည္ဟု ၾကားသိရသည္ႏွင့္ ပင္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္အႏွစ္ကင္းမဲ့သူ ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွိမ်ားကသိၾကသည္။ အျမစ္အေျခမရွိေတ ာ့ေသာအကုိင္းအဖ်ားသက္သက္ႏွင့္ ကုိယ္သာျဖစ္ေၾကာင္းသိၾကသည္။ ပညာရွိမ်ားအတြက္ ကုိယ္က်င့္တရားမရွိေတာ့ေသာ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာလ် ဥ္းမရွိေတာ့ေပ။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ဘုရားရာထူးလႊဲအပ ္ရန္ ေတာင္းဆုိသံကုိ ျမတ္စြာဘုရားကသုံးၾကိမ္တုိင္တ ုိင္ တားျမစ္သည္။တားျမစ္၍ မရသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားက "ေဒ၀ဒတ္...ငါသည္ ရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ ရွင္ေမာဂၢလႅန္ တုိ႔ကုိေသာ္မွ သံဃာအား လႊဲအပ္မည္မဟုတ္။ တံေတြးႏွင့္တူေသ ာပစၥည္းမ်ားကုိ သုံးစြဲေနသူ သင့္အား အဘယ္ေၾကာင့္ လႊဲအပ္ရမည္နည္း"ဟု သံေ၀ဂရဖြယ္မိန္႔ၾကားသည္။

မွန္၏။ မိမိႏွင့္မထိုက္ တန္ေသာပစၥည္းမ်ားကုိ ကုိယ္က်င့္တရားအားအပြန္းပဲ့ခံ၍သုံးစြဲေနျခင္းက ား တံေတြးႏွင့္တူေသာပစၥည္းမ်ားကို သုံးစြဲေနျခင္းေ ပတည္း။တနည္းအားျဖင့္ ကုိယ္က်င့္တရားက အပြန္းပဲ့ခံ၍ရလာေသာပစၥည္းမ်ားသည္ကား တံေတြးမစင္ကဲ့သုိ႔ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ရာျဖစ္ေပသည္။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကား သံေ၀ဂရေလာက္ေအာင ္ပညာမရွိ။ တလြဲမာနသာရွိသည္။တလြဲမာနေၾကာင့္ ဆုံးမခံရျခင္းကုိ ၀မ္းမသာတတ္။ ၀မ္းမသာတတ္သျဖင့္ပရိတ္သတ္အလယ္မွ ထြက္သြားသည္။ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍"ပကာသနိယကံ" ကုိ ျပဳေစ၏။ ပကာသနိယကံ၏သေဘာကားရွင္ေဒ၀ဒတ္ကုိ သာသနာမွ ၾကဥ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္သာသနာႏွင့္ မပတ္သက္ဟူ၍ သေဘာရသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ရွင္ေဒ၀ဒတ္အေနနွ င့္ အားကိုးရာသည္ မရွိေတာ့ေပ။အျခံအရံကုိ အငတ္မြတ္ဆုံးသူျဖစ္ပါမွအျခံအရံ ပရိသတ္သည္လည္းမရွိေတာ့ေပ။လာဘ္လာဘကုိ အျမတ္ႏုိးဆုံးသူျဖစ္ေနပါမွ လာဘ္လာဘသည္လည္း မရွိေတာ့ေပ။

ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္မာယာ၊သာေ႒ယ် အတတ္၌ အလြန္ကၽြမ္းက်င္ဟန္တူ၏။ေကာက္က်စ္ေသာ အရာတြင္လည္းထုိေခတ္က အေတာ္ဆုံးျဖစ္ဟန ္တူ၏။ပရိသတ္စုေဆာင္းရ န္အတြက္စဥ္းစားပုံကုိ ၾကည့္ပါ။လူတုိ႔သည္ ရုပ္ကုိအေၾကာင္း ျပဳ၍ ၾကည္ညိဳသူသုံးပုံႏွစ္ပုံရ ွိ၏။ေက်ာ္ေစာသံကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ၾကည္ညိဳသူက ငါးပုံေလးပုံရွိ ၏။ ေခါင္းပါးေသာအက်င့္ကုိ ၾကည္ညိဳသူကဆယ္ပုံတြင္ ကိုးပုံရွိ၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ေခါင္းပါးေသာအက်င့္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ဆြဲေဆာင္စည္းရုံ းရလွ်င္ ငါ့ေနာက္လုိက္မ်ားျဖစ္လာၾကမည္ဟူ၍ စဥ္းစားသည္ ဆုိ၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းပါးေသာအက် င့္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာအထက္ကေဖာ္ျပခဲ့သ ည့္ ေၾကညာခ်က္ကုိ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါေတ ာ့၏။

အႏွစ္သာရပုိင္းကုိ သိသူမ်ားကမူ ျပဳံး၍ကရုဏာသက္ၾ ကသည္။ ပုထုဇဥ္အခ်ိဳ႔ကမ ူေတြေ၀ကုန္ၾကသည္။ ဟုတ္ႏုိးဟုတ္ႏုိးထင္ၾကသည္။ပုထုဇဥ္တုိ႔သည္ ေလယူရာတိမ္းေသာ၀ါးပင္မ်ားႏွင့္ တူသည္။ မိမိကုိယ္တုိင္သိေသာတရားဟူ၍ဘာတစ္ခုမွ် မယ္မယ္ရရ မရွိေသးသျဖင့္သူတစ္ပါးက မုန္းစရာေျပာလွ်င္ မုန္း၍၊ ခ်စ္ေအာင္ေျပာလွ ်င္ ခ်စ္ၾကသည္။ယုံေအာင္ေျပာလွ်င္ ယုံၾကည္ၾက၍ ေျမွာက္ေျပာလွ်င္ေက်နပ္ၾကသည္။ အက်င့္ေကာင္းလ်က္အေျပာမတတ္သူကုိ မၾကည္ညိဳတတ္ဘဲ အေျပာေကာင္းလ်က္ အက်င့္မတတ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားေနာက္သာ တေကာက္ေကာက္ လုိက္သြားခ်င္တတ္သည္။

အေျပာေကာင္းေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားက အလုပ္လည္းမွန္သေယာင္ ဟန္ေဆာင္ လိမ္ညာသည္လည္း ရွိတတ္ပါသည္။ အႏၶပုထုဇဥ္မ်ားအတြက္ ထုိအလိမ္အညာမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားရန္မွာမလြယ္ကူပါ။အရိယာပုဂၢိဳလ္မ် ားႏွင့္ ၀ိပႆနာပညာဥာဏ္ အားေကာင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကမူ ကုိယ္တုိင္သိေသာပညာ၏ အစြမ္းေၾကာင့္အလိမ္အညာကုိ အလိမ္အညာဟူ၍ သိၾကေပသည္။သိၾကသည့္အေလ်ာက္ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ ၏ အလိမ္အညာတရားမ်ားကုိ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာသင့္သည့္အေလ်ာက္ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားရေပသည္။ ထုိသုိ႔ ရွင္းျပထားၾကသျဖင့္ ပရိသတ္အမ်ားစုကရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ စကားကုိ မယုံၾကည္ၾက။ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေနာက္လုိက္လည္း မျဖစ္ၾက။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္မွားသလုိလည္းအမ်ားစုက မမွားၾက။

သုိ႔ရာတြင္ ၀ဇၨီတုိင္းသားရဟ န္းမ်ားကမူ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ တရားအဆန္းကုိ ယုံၾကည္မိၾကသည္။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကုိ သစၥာရွင္ဟု ထင္မွတ္မိခဲ့ၾကသ ည္။ အတိတ္သမုိင္းႏွင့္ကုိယ္က်င့္တရားက ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္း မျပဳေတာ့ဘဲ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏တရား မ်ားကုိ သစၥာတရားမ်ား အျဖစ္လက္ခံမိခဲ့ေတာ့၏။ဤ သစၥာတရားမ်ိဳးသည ္ကားအထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာစရုိက္တူညဥ္တူခ်င္း ခ်ီးမြမ္းေသာအေယာင္ေဆာင္သစၥာတရားသာ ျဖစ္ေလသည္။

အဓမၼသည္ ဓမၼကုိ ေရရွည္၌အံမတုႏုိင္။ သစၥာတရားကုိ အမွန္တကယ္ရွာေဖြေနသူကုိ အ၀ိဇၨာတရားသည္ ၾကာရွည္ ဖုံးပိတ္ထားလုိ႔မရ။ ပါရမီျပည့္စုံေသ ာအခါ ဖြင့္လွစ္ျပရသည္ သာျဖစ္သည္။ ၀ဇၨီတုိင္းသား ရဟန္းတုိ႔သည္ရွင္ေဒ၀ဒတ္ အနားယူေနခုိက္ရွင္သာရိပုတၱရာႏ ွင့္ ရွင္ေမာဂၢလႅန္တု ိ႔၏ တရားမ်ားကုိ နာယူၾကရသည္။ တရားကုိနာယူသျဖင့္ေသာတာပန္တည္ၾကသည္။ ေသာတာပန္၏ ဂုဏ္သတၱိတစ္ခုတြ င္ ရတနာသုံးပါးကုိ မမွိတ္မသုံယုံၾကည္ျခင္းဟူ၍ပါ၀င္သည္။ ေသာတာပန္သည္ အသိႏွင့္ပတ္သက္၍၊ အက်င့္ႏွင့္ပတ္သ က္၍ ယုံမွားသံသယမရွိေတာ့။ အသိအက်င့္အရာမွာ ဘယ္သူမွားသနည္း ဘယ္သူမွန္သနည္းဟူ၍ျငင္းခုန္စရာမလု ိေတာ့။

ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ျဖင့္အမွန္တရားကုိ သိခဲ့ေသာ ၀ဇၨီတုိင္းသားရဟန္းမ်ားအတြက္ မသိခင္က ၾကည္ညိဳခဲ့ေသာရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ၾကည္ညိဳဖြယ္မရွိ ေတာ့။ မသိခင္က အထင္ၾကီးခဲ့ေသာ ေခါင္းပါးေသာအက်င့္ ေၾကညာခ်က္ သည္ အထင္ၾကီးဖြယ္မရွိေတာ့။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ ေက်ာ္ေစာမႈ၊ ဥာဏ္ၾကီးမႈႏွင့္ အမ်ိဳးျမတ္မႈတုိ ႔သည္ အခြံ၊ အကာသာလွ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္ၾကသည္။ အႏွစ္သာရသည္ကားေသာတာပန္စေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ပုိင္ဆိုင္ေသာ သီလဂုဏ္သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္ၾကသည္။

ဤသုိ႔အမွန္အတုိင္းသိၾကသျဖင့္၀ဇၨီတုိင္းသား ရဟန္းမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ျပန္ၾကြသြားၾကသည္။ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ နိဂုံးကား ေသြးပြက္ပြက္အံျခင္းႏွင့္အ၀ီစိငရဲျဖစ္ေလ၏ ။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ျမတ္စြာဘုရားက ဤသုိ႔ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ "မေကာင္းမႈကုိျပဳသူအတြက္ ယခုဘ၀တြင္လည္း ပူပန္ရသည္။တမလြန္ဘ၀တြင္လည္ းပူပန္ရ၏။ မေကာင္းမႈကုိ ျပဳမိသည္ဟုသိသည္ႏွင့္ ပူပန္ရ၏။ တမလြန္ဘ၀တြင္ကား ထုိ႔ထက္ပုိ၍ပူပန္ရ၏။"

ဤေဒသနာ၏အဆုံးတြင္ေသာတာပန္ျဖစ္သူမ်ား ျဖစ္ၾက၍ကံကံ၏အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္ၾကသူမ်ားက ယုံၾကည္ၾကေလသည္။ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ကား အ၀ီစိငရဲမက်ခင္ သူ၏အမွားကုိ သိျမင္ခဲ့ေဖာ္ရေ သးသည္။ သရဏဂုံတည္ရုံမက အလြန္ေလးျမတ္စြာ ရွိခုိးခဲ့ေသးသည္။ဤကားကုသုိလ္တည္း။ ကုသုိလ္သည္ ကုသုိလ္၏အက်ိဳးကုိသာ ေပးျမဲျဖစ္သျဖင္ ့ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ပေစၥကဗုဒၶါအျဖစ္ ျဖင့္ကမာၻတစ္သိန္းအထက္တြင္ ကၽြတ္တမ္း၀င္ရမည ္ျဖစ္သည္။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ သူတစ္ပါး၏ အကုသုိလ္အမႈကံႏွင့္ အကုသုိလ္အက်ိဳးေပးမ်ားကုိ ၾကည့္၍သံေ၀ဂယူ ထိတ္လန္႔ရသလုိ ကုသုိလ္အမႈကံအတြက္ သာဓုေခၚဆုိ ၀မ္းေျမာက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အသြင္သ႑ာန္ႏွင့္ အႏွစ္သာရကုိ ခြဲျခား၍မသိၾကလွ ်င္ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းမ ်ားသည္အထင္ၾကီးဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ထုိပစၥည္းမ်ားကိ ုပုိင္ဆုိင္ေနၾကေ သာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္လည္း အထင္ၾကီးဖြယ္ရာ ျဖစ္ေလသည္။

ကုိယ္က်င့္တရားတည္းဟူေသာစံႏႈန္းႏွင့္တုိ င္းတာမွသာၾကည္ညိဳဖြယ္ရာပုဂၢိဳလ္အစစ္အမွ န္ကုိ သိျမင္ရာသည္။တန္ဘုိးထားအပ္ေသ ာ စကားအစစ္အမွန္၊ တရားအစစ္အမွန္ကု ိ သိျမင္ရာသည္။

ဆင္းရဲဒုကၡ၏ အေၾကာင္းကား စင္စစ္ အကုသုိလ္ကံပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အကုသုိလ္ကံအမႈကု ျပဳ၍ယခုဘ၀ႏွင့္တမလြန ္ဘ၀တြင္ဆင္းရဲပူပန္မႈကု ၾကံဳရသည္ကုိ ရွင္ေဒ၀ဒတ္က သာဓကျပသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္မ ်ားစြာအနက္ ျဖစ္သင့္ေသာရည္မွန္းခ်က္တစ္ ခ်က္ သည္ကားအကုသုိလ္အမႈမ်ားကို တတ္ႏုိင္သမွ် ေရွာင္၍ကုသုိလ္အမႈမ်ားကုိကား"နည္းနည္းအမည္ခံ မ်ားမ်ားလုပ္ၾကရန္"သာျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္ ................................. http://www.ahlataya.com/2009/09/blog-post_24.html မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္

"တိုင္ထိပ္ေပၚကသပိတ္ေတာ္ (သို႔) ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းရဲ႕ ဘာသာေရး ရွာပံုေတာ္

"တိုင္ထိပ္ေပၚကသပိတ္ေတာ္ (သို႔) ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းရဲ႕ ဘာသာေရး ရွာပံုေတာ္"

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ မကၤုလေတာင္ “ခ်ရားေတာ”မွာဆ႒မေျမာက္၀ါဆို၊၀ါကပ္ေ တာ္ မူပါတယ္၊ တိတၳိဂိုဏ္းဆရားႀကီး(၆)ေယာက္တို့လည္း သူတို့ကိုယ္သူ တို့ ဘုရားဟုေျပာဆိုၾကၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာႏွင့္ေရာေယာင္ကာလူေတြ အထင္ႀကီးေစရန္ဗုဒၶျမတ္စြာ၀ါဆိုေတာ္မူရာ ရာဇၿဂိဳလ္မွာပဲ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။

၀ါကြ်တ္ကာလတစ္ရက္မွာေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀ ကီးတစ္ဦးဟာ ေနာက္ပါအေျခြအရံ ေတြနဲ႔ အတူ ဂဂၤါျမစ္ထဲမွာေရကစားၾကပါတယ္၊ ဒီလိုေရကစားတဲ့အ ခါ မွာျမစ္ထဲကကေနအမိႈက္သ ရိုက္ေ တြ၊ တိရိစၦာန္အေသေကာင္စတာေ တြ ေရကစား တဲ့ေနရာကိုေရာက္မလာႏိုင္ေအာင္ ေလးဘက္ေ လးတန္မွာပိုက္ကြန္ေတြ ကာရံၿပီးမွ စိတ္ေအးလက္ေအးကစားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုသူေ႒းႀကီးနဲ႔အေျခြအရံေတြေရးကစားေနတုန္း ပိုက္ကြန္မွာသစ္တံုးတစ္ တံုးလာညိပါတ ယ္။ သစ္တံုးဆိုေပမဲ့ သာမာန္သစ္တံုးမဟုတ္ပဲ အဖိုးမ်ားစြာထိုက္ တန္တဲ့“စႏၵကူးႏွစ္”စစ္ စစ္ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အထက္ဟိမ၀ႏၱာေတာမ ွျမစ္ရိုး တစ္ေလွ်ာက္ေရစီးနဲ႔ေမ်ာပါလာၿပီးျမစ္ေကြ႔ေက်ာက္ေ ဆာင္၊ေက်ာက္စြန္းေတြနဲ႔ပြတ္တိုက္ခဲ့လို အကာမရွိေတာ့ပဲ အႏွစ္သက္သက္မို႔ တန္ဘိုးအနဂၣထိုက္တန္လွပါတယ္။

သူေ႒းႀကီးဟာဒီစႏၵကူးႏွစ္ကို အိမ္သို႔ယူေဆာင္ သြားၿပီး ဘယ္လိုအသံုးျပဳရမလဲ ဆိုတာေတြးေ တာေနပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွာသူေ႒းႀကီးဟာ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ဆိုသလိုအက်ိဳးလည္းရွိ သူရဲ့ ယံုးမွားသံသယကိုလည္းပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး ကိုးကြယ္ရာအစစ္ကိုရွာဖို႔ရန္အတြက္ စႏၵကူးႏွစ္ကို အသံုးျပဳ ဘို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။သူေ႒းႀကီးဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ဘယ္ဘာသာကိုကိုးကြယ္ရမွန္းမသိပဲ ျဖစ္ေနတာပါ၊ ဘယ္ဘာသာတရားက မွန္ၿပီ၊ ဘယ္ဘာသာကမွားတယ္ဆိုတာကိုသူ႕မွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔မဆံုးျဖတ္မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတ ာျဖစ္လို႔ ဒီစႏၵကူးႏွစ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စစ္မွန္တဲ့ဘာသာတရားကို ရွာဘို႔စိတ္ကူးဆ ံုးျဖတ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ေလာကမွာငါတို႔ဟာရဟႏၱာမ်ားျဖစ္ၾက တယ္ဆိုၿပီး၀န္ခံေျပာဆိုၾကတဲ့ ဘာသာေရးဂိုဏ္ဆ ရာေတြဟာမ်ားလွေပတယ္၊ ဘယ္ဘာသာေရးဆရာေတြဘယ္ဂိုဏ္ကေတြက ဘုရားအစစ္၊ရဟႏၱာအမွန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ငါလဲမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘူး၊ တကယ္လို႔ ရဟႏၱာအစစ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့မလြဲမေသြ တန္ခိုးရွိၿပီးေကာင္းကင္ေ ပၚေတာ့ပ်ံတက္ႏိုင္ၾကမွာပဲ၊ ဒီလိုေကာင္းကင္ပ်ံတက္ႏိုင္တဲ့ရဟႏၱာမ်ိဳး၊ဘာ သာတရားမ်ိဳးကိုပဲငါေရြးခ်ယ္ကိုးကြယ္မယ္ လို႔ႀကံေတြးျပီးစႏၵကူးႏွစ္ကို သပိတ္ျပဳ လုပ္ၿပီး “အေတာင္ ေျခာက္ဆယ္ျမင့္တဲ့တိုင္ထိပ္မွာ သပိတ္ကိုတင္ထားၿပီးေလာကမွာရဟႏၱာစစ္စစ္ျဖစ္ သူသည္ ေကာင္းကင္ကေနၾကြလာၿပီ္ ဤသပိတ္ေတာ္ကို အလႈခံပါ၊ သပိတ္ေတာ္ကိုယူႏ ိုင္ေသာရဟႏၱာအားအသက္ထက္ဆံုး သားမယားနဲ႔တကြ ကိုးကြယ္မည္” ဟုသတင္းလႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀကီးဟာ သူမ်ားေျပာတိုင္းယံုတတ္တဲ့သူ၊ သူမ်ားေယာင္တိုင္းေ ယာင္တတ္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့၊အသိဉာဏ္နည္းတဲ့သူမဟုတ ္ပါဘူး၊ အသိဉာဏ္မနည္းသလိုဘယ္ဘာသာတရ ားကမွ န္ေလာက္တယ္၊မမွန္ေလာက္ဘူးစသည္ျဖင့္ ေ၀ဘန္ခြဲျခားဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အသိဉာဏ္ ျမင့္မားတဲ့သူလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ “မ်က္ေစ့နဲ႔တပ္အ ပ္ျမင္ေတြ႔မွ ယံုၾကည္မယ္”ဆိုတဲ့လူ စားမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ ။

“မ်က္ေစ့ဆိုတာကလည္း ပကတိမ်က္ေစ့၊ အသိဉာဏ္မ်က္ေစ့လို႔ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိပါတယ္။ ပကတိမ်က္ေစ့ဆိုတာေမြကတည္းကပါလာတဲ ့မ်က္ေစ့ပါ၊ ကပတိမ်က္ေစ့က မ်က္ေစ့နဲ႔ျမင္ႏ ိုင္ သေလာက္ မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးကိုသာၾကည့္ႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ မ်က္ေစ့ကြယ္ရာမွာေတာ့ျမင္ႏိုင္စြ မ္းမရွိပါဘူး၊ အသိဉာဏ္မ်က္ေစ့ကေတာ့ ပကတိမ် က္ေစ့နဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့အရာေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းေ၀း၊ မည္မွ် ပင္ႀကီးႀကီးစဥ္းစား ဆင္ျခင္သံုးသတ္ၿပီးျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္”

ခုသူေ႒းႀကီးလည္းပကတိမ်က္ေစ့သာရွိၿပီး၊ အသိဉာဏ္မ်က္ေစ့မရွိဘူးလို့ေျပာရမွာပါ၊ ဘာလို့ လဲဆိုရင္သာမာန္ေလာကီပညာရပ္ေတြအေနနဲ့လ ည္း ေကာင္းကင္ ကိုပ်ံတက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာသူေ႒း ႀကီးမသိပါဘူး။ အကယ္၍သာေလာကီပညာရွ င္တေယာက္ေယာက္ကမ်ားေကာင္းကင္ကေနသပိတ္ ကိုယူသြားရင္လည္းသူေ႒းႀကီးကေတာ့ တကယ့္ရဟႏၱာအစစ္ထင္ၿပီးကိုးကြယ္ဆရာတင္မ ွာျဖစ္လို႔ ရည္ရြယ္ခ် က္ေကာင္းၿပီးဉာဏ္နည္းပါလို့ သူေ႒းႀကီးေမွွ်ာ္မွန္းသလို ဘုရားအစစ္၊ဘာသာအမွန္နဲ႔ မေတြ႔ရဘဲ ကိုးကြယ္လြဲ၊ဆရားမွားၿပီးလမ္းမွားကို ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူေ႒းႀကီးကံ ေကာင္ပါတယ္၊ ဒီလိုကံေကာင္းတာကလည္း ေရွ႔အတိတ္ဘ ၀မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ကံမ်ားေ ၾကာင့္ လမ္းလြဲလမ္းမွားကို ေရာက္မ သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သူေ႒းႀကီးရဲ့ဘာသာတရားရွာပံုေတာ္ စႏၵကူးသပိတ္သတင္းဟာရာဇၿဂိဳလ္ျပည္တစ္ျပည္လံုး သတင္းႀကီးသြားၿပီးတိတၳိဆရာႀကီးမ်ာားျဖစ္ၾကတဲ့ ပုရာဏကႆပ၊ မကၡလိေဂါသာလ၊ အဇိတေကသ ကမၺလာ၊ပကုဓကစၥာယန၊ သိၪၨည္းဆရာႀကီး သၪၥယေဗ႒ိပုတၱ ႏွင့္ ဂ်ိန္းဆရာႀကီးနိဂဏၭနာဋပုတၱ စတဲ့ ဘုရားအမည္ခံ တိတၳိဂုဏ္(၆)ဂိုဏ္ဟာ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားျဖစ္သြားၾကပါတယ္။

“အရည္အခ်င္းမရွိေသာသူတို႔၏သေဘာသဘာ၀ အတိုင္းလူအထင္ႀကီးေစရန္အတြက္ အေဆာင္ေယာင္ဂုဏ္ျဒပ္ေနာက္လိုက္ၿပီး ရယူလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္” ရဟႏၱာစစ္စစ္မ်ားမ်ားစြာရွိေသာမွန္ကန္ေသာအယူ၀ါ ဒျဖစ္ျဖစ္သည့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္၌တြင္မူ အရည္အခ်င္ရွိ စစ္မွန္သည့္သေဘာသဘာ၀အတိုင္း ပကတိၿငိမ္သက္လွ်က္ပ င္ရွိေနပါတယ္။ “အရည္အခ်င္းအစစ္အမွန္ရွိသူတို႔သည္ ဘယ္ေတာ့အခါမွ အေဆာင္အေယာင္ ဂုဏ္ျဒပ္ေနာက္သို႔မလိုက္၊ အႏွစ္စြန္႔၍ အကာေနာက္လိုက္ေလ့မရွိေပ”

တိတၳိဂုဏ္ဆရာ(၆)ေယာက္တို႔မွာ လူအမ်ားအထင္ႀကီးျပီး လာတ္လာဘေ ပါမ်ားလာေစရန္စႏၵကူးသပိတ္ကိုရယူခ်င္ေပမဲ့ ေကာင္ကင္ပ်ံဘို႔အတြက္ေလာကု တၱရာစ်ာန္၊အဘိ္ဉ ာဥ္ကိုအသာထားလို႔ ေလာကီအဘိဉာဥ္ပင္ ရရွထားသူမ်ားမဟု တ္၊ ေနာက္ဆံုး၀ိဇၨာအတတ္၊ေမွာ္ အတ္စတဲ့အတတ္ေ လာက္ပင္တတ္ေျမာက္ထား သူမ်ားမဟုတ္သျဖင့္စႏၵကူးသပိတ္ကိုေ ကာင္းကင္တက္ယူဘို႔ဘယ္လို မွမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့သူတို့မွာအတတ္တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္ ဒါကေတာ့ ဉာဏ္နီ၊ဉာဏ္နက္သံုးၿပီး ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္လွည့္စားအယံ ုသြင္းတဲ့အတတ္ပါ၊ ဒီနည္းနဲ့ပဲဘာတရားမွမရွိပဲ ဘုရားလို႔ကို ယ့္ကိုကိုယ္ကိုအမည္တတ္ၿပီးဂုို ဏ္ေထာင္ခဲ့မဟုတ္လား၊ သူတို႔ရဲ့အယံု သြင္းမႈ ေသြးေဆာင္မႈေတြကိုအဟုတ္ထင္အမွန္ထင္ၿပီး ကိုးကြယ္တဲ့လူေတြကလဲ သူေ႒းကစ သူဆင္းရဲအထိ အလႊာစံုရွိေနၾကေ တာ့၊ အခုစႏၵကူးသပိတ္ရရွိေရး အေရးကိစၥမွာလဲ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ သပိတ္ကိုရယူႏိုင ္လိပ္မယ္လို့အပိုင္တြက္ထားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

တိတၳိဂုိဏ္ဆရာႀကီးေတြဟာသူတို႔ရဲ့မာယာနဲ စႏၵကူးသပိတ္ကိုရယူဖို့အတြက္သူေ႒းႀကီးရဲ့ အိမ္ကို တဖြဲ႔ၿပီးတဖြဲ႔သြားေရာက္ၿပီးသူတို႔သာ ရဟႏၱာအစစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ စႏၵကူးသပိတ္ကို သူတို့ ကိုေပးဘို႔ ေျပာဆိုၾကပါေတာ့တယ္။ သူေ႒းႀကီးကလည္း ရဟႏၱာဆိုုရင္ သူေၾကညာထားတဲ့အတိုင္းေကာင္ကင္ပ်ံတက္ၿပီး ယူႏိုင္ေၾကာင္းျပန္လည္းျပန္လည္ေျပာၾကားေတာ့ ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္တိၳိ ဆရာႀကီးဟာေကာ င္ကင္ေပၚပ်ံတက္ေတာ့မဲ့ ပံုသ႑ာန္လုပ္ပါေတာ့တယ္ ဒီအခါမွာေနာက္လိုက္တ ပည့္တပန္းေတြက သူတို႔စည္း၀ါးရိုက္ထားတဲ့အတိုင္း

“ဆရာႀကီးရယ္ ဘာမဟုတ္တဲ့သပိတ္ေလးတ စ္လံုးအတြက္နဲ႔မ်ားဆရာႀကီးရဲ့ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ တန္ခိုးေတာ္ေတြကိုထုတ္မသံုးသင့္ပါဘူး” လို႔ ၀ိုင္း၀န္း တားျမစ္ၾကတာေၾကာင့္ သူေ႒းႀကီးကို “ကဲ ရာဇၿဂိဳလ္သူေ႒းႀကီး သင္ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ ငါကိုယ္ေတာ္ ေကာင္ကင္ပ်ံတက္ၿပီး စႏၵကူးသပိတ္ကိုယူမလို့ လုပ္ေတာ့ ငါရဲ့တပည့္ေတာ္က တားျမစ္ေတာင္းပန္လို့ ငါမတက္ေတာ့ဘူး သင္ရဲ့သပိတ္ကို ျဖဳတ္ၿပီးငါ့ကိုသာ လႈဒါန္းလိုက္ပါေ တာ့”လို႔ အယံုသြင္းၿပီးအလႈခံပါေတာ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းဟ ာသူတို႔အရင္က အယံုသြင္းလွည့္စားခဲ့တဲ့သူေတြေ လာက္ အယံုမ လြယ္တာေၾကာင့္ “ဆရာႀကီးတို႔ရယ္ ကြ်ႏု္ဳပ္က ရဟႏၱာအစစ္ဆိုရင္ ေကာင္းကင္ေပၚပ်ံတက္ၿပီး သပိတ္ ကို အလႈခံပါလို့ေျပာထားၿပီးၿပီးပဲ အရွင္တို႔ တကယ္ရဟႏၱာအစစ္၊ဘာသာတရားအမွန္ဆိုရင္ ေကာင္းကင္ေပၚသာပ်ံတက္ၿပီးသာယူၾကပါ”လို႔ တင္းခံေနလို႔သူေ႒းႀကီးအိမ္ကေနအရွက္ရၿပီး စိတ္မအီမသာနဲ႔သာျပန္သြားၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။

တိတၳိဆရာဂိုဏ္ဆရာႀကီးေတြ (၆) ရက္လံုး နည္းပရိယာယ္မ်ိဳးစံုသံုးၿပီး စႏၵကူးသပိတ္ကို အလႈခံၾကေပမဲ့လည္းဘယ္သူမွ သပိတ္ကိုရမသြားၾ ကပါဘူး။(၇)ရက္ေျမာက္ေန႔နံနက္မွာေတာ့ အရွင္ေမာဂၢလာန္ နဲ့ အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္တို႔ဟာ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႔အတြင္းသို႔ဆြမ္းခံၾကြဘို႔ရန္ သကၤန္းရံုေနစဥ္မွာ

“တကယ္ေတာ့ေလာကမွာရဟႏၱာဆိုတာ တကယ္မရွိပါဘူးကြာ၊ ငါတို႔ဟာရ ဟႏၱ ာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာတာေျပာေနတာၾက၊ အေျပာပဲရွိတယ္၊ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀကီးက ရဟႏၱာဆိုရင္စႏၵကူး သပိတ္ကို ေကာင္းကင္ပ်ံၿပီးလာယူပါလို႔ေျပာေတာ့ ဘယ္သူမွလာမယူႏိုင္ၾကဘူး၊ ခုဆို၇-ရက္ေတာင္ရွိ ေနၿပီ၊ ေနာက္ဆိုရင္ ဘုရား၊ရဟႏၱာလို႔ ေျပာၾကတဲ့သူေတြရဲ့စကားကို ငါတို့နားေထာင္စ ရာမလိုေတာ့ဘူး”လို႔အရက္သမားေတြဟာ အရက္ေသာက္စားရင္ေျပာဆိုေနတဲ့အသံကို မေထရ္ႏွစ္ပါးၾကားသြားပါတ ယ္။

ဒီအခါမွာအရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ႀကီးမွ အရွင္ပိေ႑ာလကို “ငါ့ရွင္ဒီေသရည္သမား တို႔ရဲ့စကားကိုအမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေနဖို့မသင့္ေပဘူး၊ ဒကာ၊ ဒကာမေတြဟာရတနာျမတ္သံုးပါးအေပၚမွာ ယံုးမွားသံသယျဖစ္ၿပီး ျပစ္မွားမိၾကရင္ သံသရာမွာနစ္မြန္းၾကေပေတာ့မည္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ရွင္အေနနဲ႔ေကာင္ကင္ကို ၾကြခ်ီၿပီ သပိတ္ကိုေဆာင္ယူခဲ့ေလာ့”ဟုတိုက္တြန္း တိုက္တြန္းေတာ္မူပါတယ္။

အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ တိုက္တြန္းေတာ္မ ူေသာတာေၾကာင့္ အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမ တ္ဟာ အဘိဉာဥ္တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ေကာင္းကင္သို႔ျပန္တက္ ၾကြခ်ီေတာ္မူၿပီးအလ်ား၊အနံသံုးဂါ၀ုတ္ရွိ တဲ့ ေက်ာက္ဖ်ာကိုေျခမေတာ္ျဖင့္ညွပ္ယူၿပီးရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ ႕ေပၚမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ၾကြခ်ီစႀကၤံၾကြေတာ္မူပါ တယ္။ ေက်ာ္ဖ်ာဟာႀကီးလြန္းတာေၾကာင့္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ေပၚကို အမိုးအုပ္မိုးထားသလိုျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

ဒီလို အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ဟာ ေက်ာက္ဖ်ာကိုေျဖမေတာ္နဲ႔ညွပ္ၿပီးစ ႀကၤ ံၾကြေနတာကို ၿမိဳ႔သူ၊ၿမိဳ႕သားေတြေတြ႔ျမင္ၾကတဲ့အခါမွာ ေက်ာက္ဖ်ားႀကီး ေအာက္ ကိုျပဳတ္က်လာမည္ကို ေၾကာက္လန္႔ၾကၿပီး ပုန္းေအာင္းသူကပုန္ေအာင္း၊ေျပး သူ ကေျပးနဲ႔ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာအရွင္ပိေ႑လဟာေက်ာက္ဖ်ာကို ထိုးေဖာက္ၿပီး မိမိကိုုယ္ကိုျပေတာ္မူလိုက္တာေၾကာင့္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ သားေတြဟာအရွင္ဘုရား ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးက်လာရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ေသရပါလိပ္ မယ္၊ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးမက်ပါေစနဲ႔ ဘုရား ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။

ဒီေတာ့မွအရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ဟာ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးကိုတန္ခိုးနဲ႔မူလေနရာမွာျပန္ ထားၿပီးရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းရဲ့ အိမ္ေပၚေကာင္ကင္ယံမွာရ ပ္ေတာ္မူေနပါတယ္။ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀကီးလဲ အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ကို “အရွင္ျမတ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ရဲ့ အိမ္သို႔ၾကြေတာ္မူၿပီးစႏၵကူးသ ပိတ္သပိတ္ေတာ္ကိုအလႈခံေတာ္မူပါဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္ထားၿပီးမေထရ္ျမတ္ဆင္းသက္လာတဲ့အခါ မွာအိမ္သို႔ပင့္ေဆာင္ၿပီးစႏၵကူးသပိတ္အတြင္းမွာ စတုမဓူမ်ားကို အျပည္ထည့္ၿပီး လႈဒါန္းလိုက္ပါတ ယ္။

အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ သပိတ္ကိုအလႈခံၿပီး ေက်ာင္းေတာ္ကိုျပန္ၾကြတဲ့အခါမွာလူေတြဟာ“ အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ဟာတကယ္တန္ခိုးႀကီး ပါေပတယ္။ဟို တိတၳိဆရာေတြကေတာ ဘာတန္ခိုးမွလဲမရွိ ဘာတရားမွလဲမရပဲ လူေတြကိုလိမ္စားေနတာပါ”စတဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားေတ ြေျပာၿပီးမေထရ္ျမတ္ေနာ က္ကေနလိုက္လာၾကပ ါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဟာအရွင္ပိေ႑ာလရဲ့ တန္ခိုးျပတဲ့သတင ္းကို ၾကားသိၿပီးသံဃာေတာ္ေတြကို စည္းေ၀းေစကာ ေနာက္ေနာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားတန္ခိုးမျပရ ဟု သိကၡာပုဒ္ေတာ္ျဖင့္ ပညတ္တားျမစ္ေတာ္မူၿပီး၍ ထိုစႏၵကူးသပိတ္ကိုလည္း ခြဲေစကာအမႈန္႔ျဖစ္ေအာင္ ႀကိတ္ေစၿပီး မ်က္စဥ္းမႈန္႔ အျဖစ္အသံုးျပဳရန ခြဲေ၀ေပးေစေတာ္ပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဟာတန္ခိုးျပျခင္းကိုတားျမစ္ေတာ္မူျခင္းမွာ သာသနာေတာ္ႀကီးသန္႔ရွင္း တည္ျပန္႔ေစရန္အတြက္ တားျမစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။အကယ္၍သာသိကၡာပုဒ္ေ တာ္နဲ႔မတားျမစ္ခဲ့ပါက ဒကာ၊ဒ ကာမေတြဟာ တန္ခိုးရွိတဲ့ သူေတြကိုပဲကိုးကြယ္လႈဒါန္းပါက ဒကာ၊ ဒကာေတြအေနနဲ႔သံဃာေတာ္ေ တြနဲ႔ စပ္၍ရရွိလာမဲ့ ကုသိုလ္ေတြဟာယုတ္ေလွ်ာ့သြားႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါအျပင္ သံဃာေတြအေနနဲ႔လည္းတန္ခိုးဣတၳိပါဒ္ရရွိေ ရးကိုသာအေလးထားလိုက္စားေနၿပီး သာသနာေတာ္ရဲ့အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္တဲ့ ပရိယတၳိဘက္မွာႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိျဖစ္သြားႏို င္ပါတယ္။

ပိုဆိုးတာက လူဒကာ၊ဒကာမေတြ အထင္ႀကီး ၾကည္ညိဳေစဘို႔တန္ခိုးဣတၳိပါဒ္ ရရွိေစရန္အ တြက္ ေလာကုတၱရာစ်န္၊အဘိဉာဥ္ေတြကို ရရွိေအာင္အားထုတ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ၀ိဇၹာ၊ဂႏၵာရီ၊စတ သာသနာပေလာကီလိုင္းေတြေ နာက္လိုက္စားသြားေ စႏိုင္မကပဲ စုန္းကေ၀၊ေမွာ္စတဲ့ေ အာက္လမ္းနည္ းပညာေတြကိုပါ လိုက္စားသြားႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလို ေလာကီလိုင္း၊ေအာက္လမ္းနည္းေတြကိုလူေတြအ ထင္ႀကီးေစရန္ လိုက္စားၾကမည္ဆိုပါက ဆင္းရဲႀကီးစြာ တည္ေထာင္ရွာေဖြထားခဲ့တဲ့ ဗုဒၶသာသနာေ တာ္ဟာ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာမလြဲမေသြေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို ႀကိဳတင္သိျမင္တဲ့အတြက္သိကၡာပု ဒ္ေတာ္ျဖင့္ တားျမစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာပြင့္ေတာ္မူခဲ့ရာအိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကြ ယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရျခ င္း အေၾကာင္း မ်ားစြာထဲမွာေဗဒင္၊၀ိဇၨာ၊ေအာက္လမ္း စတဲ့ေလာကီအတတ္ပညာေ တြကို လိုက္စာခဲ့ျခင္း ဟာလည္းအဓိကအေၾကာင္းအရာတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလည္းဗုဒၶဘာသာထြန္းကားရာႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ၊ထိုင္းကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံေတြမွာဗုဒၶဘာသာေခါင္္း စဥ္ေအာက္ကေနထိုေလာကီအတတ္ပညာေတြကို ဦးစားေပးလိုက္စားေနတာကိုေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေတြဟာအမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကို ျပန္လည္၍ အားနည္း၊ယုတ္ေလ်ာ့ေအာင္လုပ္ေတဲ့ အတြင္းပိုးမ်ားျ ဖစ္လို့ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနနဲ့ ထိုေလာကီ လိုင္းေတြကို အားေပးအားေျမာက္မျပဳသင့္ပါဘူး။

ေတြ႔ႀကံဳဘို႔ခက္ခဲလွတဲ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္နဲ ႀကံဳေတြ႔ခိုက္မွာကုသ္ိုလ္အခြင့္အေ ရးကို ျပည့္ျပည့္၀၀ အသံုးခ်၍ ျမတ္ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ဗုဒၶသာ၀ကမ်ားျဖစ ္ေအာင္လိုက္နာက်င့္သံုးအားထုတ္သင့္လွပါတယ္။

(မိမိအက်ိဳး၊ သူတပါးတို႔၏အက်ိဳး၊ ထိုႏွစ္မ်ိဳးအား၊ သည္ပိုးေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ)

ဓမၼ၀ီရ အရွင္ေတဇနိယ

ဗုဒၶဂယာ၊အိႏၵိယ

Website; www.ashintejaniya.com