ိဒိ႒ိ ျဖဳတ္ရန္ အေရးၾကီးေသာအခ်က ္ ေသာတာပန္တည္ရန္ အဂၤါ၄ပါး
၁။သစၥာတရားေဟာျပႏိ ုင္ေသာဆရာေကာင္း ကိုရွာေဖြရမည္။(သပၸဳရိသ သံေသဝ )
၂။တရားမ်ားကိုနာယူရမည္၊ (သဒၶမၼသဝန)
၃။ႏွလံုးသြင္းမွန္ ေအာင္ဆင္ျခင္ႏိုင္ရမည ္။( ေယာနိေသာမနသီကာရ )
၄။ေလာကုတၱရာတရား၉ ပါး အားေလ်ာ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ရမည္။ ( ဓမၼႏုဓမၼပဋိပတၱိ )
၁။သစၥာတရားေဟာျပႏိ ုင္ေသာဆရာေကာင္း ကိုရွာေဖြရမည္။(သပၸဳရိသ သံေသဝ )
သစၥာတရားေဟာတတ္ေသာဆရာသမားေကာင္း ရွိျခင္း၊ ေတြ့ျခင္းသည္ အလြန္အေရးၾကီးလွ သည္၊
သစၥာတရားမ်ားကို ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ေအာင္ သင္ျပေပးႏိုင္ေသ ာဆရာေကာင္း အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ထံမွ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ သည့္ အဆံုးအမစကားမ်ားသည္ သိမ္ေမြ့နက္ရႈိင္း ခက္ခဲလွေသာငါေယာင္ေယာင္အယူမွ ားအမွတ္မွား အထင္မွားအစြဲမွားမ်ားကို အခ်ိန္တိုတိုအတြ င္းမွာ အျမင္မွန္ လမ္းမွန္သို့ေလွ်ာက္ေစ ေရာက္ေစႏိုင္သည္၊
ယထာဘူတံဥာဏာယ သတၱာပရိေယသိတဗၺာ-ယထာဘူတဥာဏ္ရႏိုင္ဘို ့ရန္ ဆရာမွန္ရွာအပ္သည ္ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၄၄-ၾကိမ္တိုင္တိုင္ သတိေပးေတာ္မူခဲ ့သည္၊
ဆရာသမားေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္းရွ ိျခင္း၊ ထိုထိုဆရာသမားတို့၏ေစာင့္ေရွာက္မ ႈကိုခံရျခင္း၊ အဆံုးအမစကားမ်ားနာၾကားရျခင္းသည္ အရိယာမဂ္ဆိုက္ဘို့ရန္ နိဗၺာန္ေရာက္ဘို ့ရန္ ၁၀၀% ရာႏႈန္းျပည့္ေသခ်ာသည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားမိန့္ၾကားခဲ ့သည္၊
ဘဝသံသရာႀကီးမွ လြတ္ေျမာက္ဘို့ရန္ ဆရာေကာင္းရွိရမည္၊ဆရာေကာင္း၏အဆံ ုးအမမ်ားသည္ နိဗၺာန္အျမင္ရႏိ ုင္ဘို ့ရာဦးတည္လ်က္ သုတမယဥာဏ္( သုတ =ၾကားျခင္း မယ = ျပီးေျမာက္ျခင္း)အၾကားအျမင္ႏွင့္ ၿပီးေျမာက္ေသာ ဥာဏ္ကို အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း၌ပင္ျဖစ္ေစႏိ ုင္သည္၊
ဥပမာ-အာရုံ ဒြါရတိုက္၍ ေပၚလာသမွ်ေသာ စိတ္ (သေဘာခႏၶာမ်ား) သည္ ခ်က္ျခင္းပင္ပ်က ္စီးသြားသျဖင့္ ( အနိစၥ)မၿမဲ၊ ( ဒုကၡ) ဆင္းရဲမႈသက္သက္၊ ဒုကၡသစၥာ၊ သူ ့သေဘာသူေဆာင္ကိုယ္မပိုင္ေသာ (အနတၱ) ဓာတ္သေဘာမွ်သာျဖစ္သည္ဟု အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ ေသာသစၥာဆိုက္တရားေျပာျပ ေဟာျပေသာ ဆရာ့စကားမ်ားကို မွတ္သားလိုက္ရုံႏွင့္ ကိေလသာမ်ား တစတစ ခန္းေျခာက္ရေတာ့ မည့္ ပါရမီရွင္ျဖစ္ၾက ရေပမည္၊
သပၸဳရိသသံေသဝ (ဒိ႒ိျပဳတ္၊သစၥာ ဆိုက္ခႏၶာဥာဏ္ေရ ာက္တရားမ်ားကိုေဟာေျပာေပးႏိုင္ေသာဆရာ)ရွိပါက သံသရာမွ ၁၀၀ % လြတ္ေျမာက္ရန္ေသ ခ်ာေပသည္ဟုမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါ၊
၂။တရားမ်ားကို နာယူရမည္၊ (သဒၶမၼသဝန )
ဒိ႒ိ ျဖဳတ္တရားမ်ား၊ သစၥာဆိုက္တရားမ်ားကို နာၾကားျခင္းသည္အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေ သာတရားထူးရရန္ အလြန္အေရးၾကီးေပ သည္။
အဘိဓမၼာကိုသင္ယူေလ့လာျခင္း၊ တရားနာျခင္းသည္လြန္စြာအက်ိဳးမ်ားေပသည္၊ ပညာဉာဏ္ကို ပို၍ ထက္သန္ေစသည္၊
တရားနာ တရားအားထုတ္သည္ ဆိုသည္မွာ အစာစားသကဲ့သို ့၊ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အာဟာရသည္အေထာက္အပံ ့တခုျဖစ္သျဖင့္ ဆာလည္းစား၊ မဆာလဲစား၊ ၾကိဳက္လည္းစား ၊ မၾကိဳက္လည္းစား၊ စားခ်င္လည္းစား၊ မစားခ်င္လည္းစား ရမည္သာ၊ ထို့အတူ တရားနာျခင္းအလုပ္ကို နာခ်င္လည္းနာ၊ မနာခ်င္လည္းနာ သင့္သည္၊ တရားအားထုတ္ျခင္ းကိုလည္း အားထုတ္ခ်င္လည္းထုတ္၊ အားမထုတ္ခ်င္လည္းထုတ ္သင့္ေပသည္။
ဘုရားစကားမ်ားအဆံုးအမ မ်ားကို နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားသင္ယူရမည္၊ ဘုရားစကား အဆံုးအမမ်ားကိုတရားနာယူ က်င့္သံုးမွသာ သိႏိုင္ နားလည္ႏိုင္သည္၊ ေလာကစကားေတြအားလ ံုးနားလည္လာမည္၊
အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ ရုပ္ရယ္၊ နာမ္ရယ္ ၊ တရားရယ္ထို သံုးဦးႏွင့္သာ ပ်င္းရိျခင္းမရွ ိ အေဖာ္ျပဳေန ၾကသည္၊
ပုထုဇဥ္မ်ား မေကာင္မႈမ်ားလုပ ္၊ မေကာင္းသည္မ်ားေ ျပာ၊ မေကာင္းမႈမ်ားၾကံစည္ ေနၾကျခင္းသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ၊ သူတို့မေကာင္းသည္မွာ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္၊
ကိုယ့္အလုပ္သည္တရားရဘို ့၊ တရားရႈမွတ္ဘို ့သက္သက္သာ၊ တရားႏွင့္ ေနကာ တရားႏွင့္ေျဖကာ လူ ့ဘဝခဏေလးမွာ ခႏၶာအတြက္စီးပြားရွာရင္း၊ တရားရေအာင္တရားနာ၊ တရားရွိေအာင္တရား ရႈမွတ္ၾကရမည္သာ၊
၃။ ႏွလံုးသြင္းမွန္ ေအာင္ဆင္ျခင္ႏိုင္ရမည ္။ ( ေယာနိေသာ မနသီကာရ )
တရားႏွင့္ အိပ္စက္ျခင္း၊ တရားႏွင့္ႏိုးထျခင္း၊ တရားႏွင့္ေန ့စဥ္ ေနစဥ္ ေမြ့ေပ်ာ္ျခင္း သည္ အပၸမာဒတရားမေမ့မေလ်ာ့တရားႏ ွင့္ ေနျခင္းမည္၏၊
မည္သည္ ့ပုဂၢိဳလ္မဆို အဖိုးတန္လွေသာ သာသနာတြင္းကာလႏွင့္ ဆံုခိုက္၊ ၾကံဳခိုက္ တရားအားထုတ္သင့္သည္။ တရားအားထုတ္ဘို ့ရန္ အားသည္ျဖစ္ေစ၊ မအားသည္ျဖစ္ေစ ၾကိဳးစားရႈမွတ္သင့္သည္၊ ေသခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ၊ မေသခ်င္သည္ျဖစ္ေ စ မုခ်မေသြေသၾကရမည္သာ၊ ေသခ်ိန္ေရာက္ေသာ္မအားေသးဟုေျပာ၍ မရ၊
ဝိပႆနာတရားအားထုတ္သည္ ဆိုသည္မွာ တရားကို အခ်ိန္တိုင္းႏွလံုးသြင္းေနရမည္ ့”စိတ္ ”အလုပ္သာျဖစ္သည္၊
သတိသည္အေရးအၾကီးဆံုး၊ ထိတိုင္းထိတိုင္း သိသိေန၊ သိတိုင္းသိတိုင္းျဖစ္ ခ်ဳပ္ကာ မျမဲ ၊ ဆင္းရဲ၊ မေခၚဘဲ ေပၚလာေသာအာရုံမ်ား မႏွင္ဘဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကာ သြားၾကသည္ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ၊
ျဖစ္လာကာ ေပ်ာက္သြားေသာ အာရုံအားလံုးကို သိ သိ သိ သိ ေနမႈသည္ တရားရႈမွတ္ျခင္း မည္၏၊ တျခားလူသိစရာမလို။ ကိုယ္၏စိတ္အလုုပ ္ကိုုယ္သာသိေနေစ၊ သတိျမဲေစ၊ ၾကာၾကာရႈႏိုင္ေလ ကိေလသာၾကားမခိုေလပါဘဲ၊ ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း သိသိေန၊ သိသိစိတ္ကို ဥာဏ္နဲ ့ၾကည့္၊ မရွိတာေတြ ့တာဥာဏ္ကူတာ၊ သိတဲ ့စိတ္ကို ” ငါ ” မေရာေစနဲ့၊ ဝိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းသည္ စိတ္ကိုျပဳ ျပင္ေသာအလုပ္၊ အဝတ္ေျပာင္းစရာ၊ ဂူေအာင္းစရာ မလို၊သြားရင္း၊ လာရင္း၊ ထိုုင္ရင္း၊ ထရင္း၊ စကားေျပာရင္း၊ အလုုပ္လုုပ္ရင္း ရသမွ်အခ်ိန္ ရသလိုု သတိရွိကာ ႏွလံုုးသြင္းေနရ န္သာ။
ျမင္သည့္အေပၚ ၾကားသည့္အေပၚ အနံ့ရသည့္အေပၚ စားသည့္အရသာအေပၚ ထိသည့္အေပၚ ေတြးၾကံသည့္အေပၚ သတိထား၊ သတိထားလွ်င္ တရားျမင္မည္၊ သတိမထားရင္အမွားဝင္မည္၊
၄။ ေလာကုတၱရာ တရား၉ ပါး(မဂ္ေလးတန္ ဖိုလ္ေလးတန္ နိဗၺာန္) အားေလ်ာ္ေသာအက်င ့္ကို က်င့္ရမည္။ ( ဓမၼႏုဓမၼပဋိပတၱိ )
သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာကိုလက္ကိုင္စြဲ၍ ဝိပႆနာဘာဝနာ ကိုေနစဥ္ေရာ၊ ေန ့စဥ္ပါ ရႈပြား က်င့္ သံုးရမည္၊
ခႏၶာကသူ ့တရားသူျပမည္၊ ၾကည့္တတ္ဘို့ကအဓိက၊ တရားအားထုတ္ရာ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ အားထုတ္ပါက အေတာ္သက္သာေသာအလုပ္ျဖစ္သည္။ အလြန္ေအးခ်မ္းေသ ာအလုပ္၊ အလြန္ၿငိမ္းခ်မ္ းေသာအလုပ္ဟုမွတ္ယူ၍ က်င့္သံုးသင့္ၾကေပသည္၊
ခႏၶာကျပေသာ အရွိ ( ရုပ္သေဘာ၊ နာမ္သေဘာ ) ကို အသိ ( ပညာဥာဏ္ ) ျဖင့္ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္တြင္ သတိထားၾကည့္ေနရုံသာ၊
အျပင္မွာ ေလာကဓံမ်ား မည္သို ့ပင္တိုက္ခိုက္ပ ါေစ၊ အတြင္း၌ တရားရႈမွတ္ရင္း ေအးခ်မ္းေအာင္ေန တတ္ရမည္၊၊ တရားသိေအာင္ တရားနာ၊ တရားရွိေအာင္တရားရႈ၊ တရားအားထုတ္ရင္း ေနတတ္သူသည္ အရႈတ္ထဲမွာ ရွင္းေအာင္ေနတတ္ သူမည္၏၊
တရားသိမွတရားျမင္မွတရားရွိမွ တရားက်င့္မွ အကုသိုလ္ပယ္၊ ကုသိုလ္ႏွင့္ကယ္ႏိုင္ဆယ္ႏိုင္မည္၊ အရႈံးထဲမွ အျမတ္မ်ားရလာမည္ ၊ ေလာကီတဘဝခ်မ္းသာထက္ ေလာကုတၱရာ တသံသရာလံုးမွာ ခ်မ္းသာမည့္ဝိပႆနာအလုပ္လုပ္ ရျခင္းသည္ ေသခ်ာေပါက္အက်ိဳ းရွိမည္ကို တရားရွိ၊ တရားသိမွသာ အမွန္ျမင္လာႏိုင ္သည္၊
စိႏၱာမယဥာဏ္ (စိႏၱာ =ၾကံျခင္း၊ မယ=ၿပီးေျမာက္ျခင္း )ကိုယ့္ခႏၱာကိုယ္ကိုဥာဏ္ျဖင့္ၾကည့္ကာ အၾကံႏွင့္ အျပီးအစီးသို ့ေရာက္ေသာဥာဏ္၊ ထိုဥာဏ္သည္ ကိေလသာခန္းေျခာက္ရုံသာမက ကိေလသာ ေပ်ာက္ေစသည္။ တရားနာလွ်င္ကိေလသာ ခန္းေျခာက္ေစကာ ကိုယ္တိုင္တရားရႈမွတ္ပြား မ်ားလွ်င္ ကိေလသာတစတစ ေပ်ာက္ကာ ဒိ႒ိ၊ ဝိစိကိစၥပယ္သတ္က အရိယာ ေသာတပန္ျဖစ္ေပမည ္၊
ဆရာေကာင္း၏သစၥာဆိုက္တရားမ်ားလိုအပ္၍ အေရးၾကီးသကဲ့သို ့မိမိကိုယ္လဲ ေကာင္းေအာင္ ကိေလသာေပ်ာက္တရားမ်ား ရႈမွတ္ပြားမ်ား ႏွလံုးသြင္းမွန္ဘို ့ရာအေရးၾကီးေပသည ္၊
အေရးၾကီးေသာ ဆရာ ေရာ၊ ဒကာ ေရာ ႏွစ္ဦးစလံုးေကာင္းပါက သာသနာၾကီးဆိပ္ကြ ယ္ပ်က္သံုး လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ ၊ ဆရာ့စကားတေသြမသိမ္းလိုက္နာေသာ ဒကာ၊ဒကာမ မ်ားသည္ သာသနာၾကီးမပ်က္စီး၊ မညစ္ႏြမ္းရေလေအာ င္ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာသူမ်ားအျဖစ္အၿမဲ ရပ္တည္ေနႏိုင္မည ္သာ၊
ကိေလသာမ်ားကို စိတ္ျဖင့္ျဖတ္ရမည္၊ စိတ္ကို တရားျဖင့္ ျပဳျပင္ရမည္၊ တရားရွိေအာင္ တရားအားထုတ္ၾကရမည္၊ တရားကသာ ကိေလသာကို ျဖတ္ႏိုင္၊ ျပတ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးမည္သာ၊ အကုသိုလ္ကို ပယ္သတ္မည္သာ၊
(အရွင္ဝါေသ႒ာဘိဝံသ)
