*** တရားဦး ...
...မိုးရာသီပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာင္းကင္တြင္ ျမဴတိမ္ကင္းစင္လ်က္ရွိ၏။ မိုးရာသီပန္းတို႔ကလည္း အစြမ္းကုန္လန္းပြင့္ေနၾကဟန္ရွိသည္။ ေလမိုးကင္းကြာ ဥတုသာယာလ်က္ရွိေ သာေၾကာင့္သမင္ကေလးတို႔လည္း ေျပးခုန္ျမဴးတူး လ်က္ ရွိၾကသည္။
...မိဂဒါ၀ုန္ေတာသည္ ယေန႔အဖို႔ အခါတိုင္းေန႔မ်ာ းထက္ သာေယာင့္သာယာရွိလွပါဘိသည္။
...ရေသ့တို႔သည္ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းမွ ထြက္ၾကသည့္အခ်ိန္အခါတိုင္း ညေနခင္းမ်ားမွာဆိုလွ်င္ သတ္မွတ္ထားေသာေန ရာ၌ ေတြ႔ဆံုၾကၿမဲ၊ မိမိတို႔အားထုတ္ခဲ့ေသာ တရားဓမၼကို ေဆြးေႏြးၾကၿမဲ၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ သာေၾကာင္း၊ နာေၾကာင္း က်န္းမာေရးအေျခအ ေနကို ေမးျမန္းၾကၿမဲျဖစ္သည္။
...လြန္ခဲ့ေသာတစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ခန္႔ကမူ မိုးမစဲေသာေၾကာင့္ မေတြ႔ဆံု မေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့ၾက။ ကိုယ့္သခၤမ္းႏွင့္ကိုယ္သာ တရားအာရံုတြင္ ထံု၍ေနၾကရသည္။ ဤသည္မွာ မိုးရာသီတြင္ ျဖစ္ၿမဲဓမၼတာတည္း။
...ယေန႔ကား ရာသီဥတု အထူးသာယာလွ၏။ မိဂဒါ၀ုန္ ရဂံုၿမိဳင္တြင္း ေတာလံုးလင္းလ်က္ ပင္ရွိေပရာ တစ္ေန႔လံုး အားထုတ္ခဲ့ေသာ ကမၼ႒ာန္းအာရံုမွ ထေတာ္မူၾကသည့္ ညေနေစာင္းအခ်ိန္တြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရာ ေညာင္ပင္ရင္းသို တစ္ပါးၿပီးတစ္ပါး ၾကြလာၾကကုန္၏။
...`ငါ့ရွင္တို႔...ယေန႔ ငါတို႔၏ မိဂဒါ၀ုန္သည္ ခါတိုင္းႏွင့္မတူ သာယာလွေပသည္´ ဟု ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီးက ပဋိသႏၶာရစကား စတင္မိန္႔ၾကားသည္။
...`မွန္ပါသည္အရွင္...ဥတုသာယာသျဖင့္ သိဒၶတၳကုမာရကို သတိရေတာ့သည္။´ ဟု ရေသ့တစ္ပါးကျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားသည္။ သတိရတန္ေပသည္ပင္။ ရာသီဥတုသာယာေသာအခါမ်ား၌ ေမတၱာေရွးရွဳသူတို႔အား သတိရတတ္ျခင္းသည္ လူသတၱ၀ါတို႔၏ ဓေလ့ထံုးစံ မဟုတ္ပါေလာ။ ဥတုသည္ လူႏွင့္လူ၏စိတ္ဓါတ္ကို ျပဳျပင္အပ္ေသာအေၾကာင္းတစ္ရပ္ မဟုတ္ပါေလာ။
...သိဒၶတၳကုမာရတည္းဟူေသာ ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ ပင္ သူတို႔သည္ မိဂဒါ၀ုန္သို႔ ေတာထြက္ခဲ့ၾကျခင္း မဟုတ္ပါေလာ။ ထိုမွ်သာမဟုတ္ သိဒၶတၳကုမာရသည္ ထိုအရွင္တို႔ႏွင့္ ၆ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေအးအတူ ပူအမွ် အရိုးေက်ေက် အေရခန္းခန္း တရားအားထုတ္ေဖာ္ အားထုတ္ဖက္လည္း မဟုတ္ပါေလာ။
...`သတိရသည္ကား ဟုတ္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ သိဒၶတၳကုမာရသည္ ေသနနိဂံုးျဖင့္ ယစ္မူးလ်က္ရွိသည္ကား ခက္လွေတာ့သည္´ ဟု အျခားရေသ့တစ္ပါးက အမိန္႔ရွိ လိုက္သည္။
...ထီးနန္းစည္းစိမ္ကိုစြန္႔ခဲ့ေသာ သိဒၶတၳကုမာရသည္ ပဌမေသာ္ အေနာ္မာကိုျဖတ္၍ ေနာင္ေသာ္ မိဂဒါ၀ုန္သို႔ ၀င္ခဲ့သည္။ မိဂဒါ၀ုန္တြင္ ရေသ့တို႔ထံ၀င္၍ တရားနည္းနာယူသည္။ ထို႔ေနာက္ ရေသ့တို႔ ဓမၼလမ္းစဥ္အတိုင္း အရိုးေပၚ အေရက်န္မွ် ၊ ၀မ္းေရသည္ ေက်ာရိုးႏွင့္ ထိမွ်၊ ျပည့္ၿဖိဳးလွပေသာဦးေခါင္းသည္ ေနလွန္းအပ္ေသာ ဗူးသီးႏွယ္မွ်၊ ၾကည္၀င္းေသာ မ်က္လံုးတို႔သည္ ေရတြင္းတြင္ ျမင္ရေသာၾကယ္မ်ားတစ္မွ်၊ ေျပျပစ္ေသာ အရိုးတို႔သည္ ေတာင္သူတို႔စြန္ ႔ပစ္အပ္ေသာ တဲပ်က္မွ် ျဖစ္က်န္ထိ မေလ်ာ့ေသာ လံုံ႔လျဖင့္ အားသစ္ခဲ့သည္။
...သို႔ရာတြင္ ေျခာက္ႏွစ္တိုင္မွ် အားထုတ္လ်က္ လိုအပ္ေသာ နိဗၺဴတဓမၼသည္ ေရးေရးမွ် မထင္လာေသာအခါ ရေသ့တို႔လမ္းစဥ္ကို စြန္႔ခြာလ်က္ ေသနနိဂံုးတြင္ ဆြမ္းခံ၍ ခႏၶာကိုယ္ကို မွ်ေစကာ ကိုယ္ပိုင္လမ္းစ ဥ္ကို တီထြင္ျခင္းျဖင့္ နိဗၺဴတဓမၼကို ရွာသည္။ ဤသည္ကို ရေသ့တို႔သိ၍ အျပင္းအထန္ ၿခိဳးၿခံစြာက်င့္လ်က္ တရားမရပါသည္ကို အာဟာရတြင္ ယစ္မူးလ်က္ တရားရွာျခင္းျဖင့္ အဘယ္ပံု ရႏိုင္ပါအံ့နည္းဟု ရေသ့တို႔ ရွဳတ္ခ်ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္။
...သို႔ရာတြင္ အႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီးကမူ `ငါ့ရွင္တို႔...သိဒၶတၳကုမာရသည္ ေသနနိဂံုးမွ အစာအာဟာရတို႔ျဖင့္ ယစ္မူးသည္ပင္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားျဖစ္ရမည့္သူကား အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ငါတို႔သည္ အခ်ိန္အခါကိုသာ ေစာင့္ၾကရဖို႔ ရွိသည္´ ...ဟု ႏွဳိင္းႏွဳိင္းဆဆ မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ထိုအခိုက္ရေသ့တစ္ပါးက ...
` အရွင္ဘုရားတို႔... သိဒၶတၳကုမာရသည္ ေျပာတြင္းဆိုတြင္း၌ပင္ ငါတို႔ထံသို႔ လာေနေခ်ျပန္ေခ်ၿပီ။ ရွဳၾကကုန္ေလာ့´...ဟုဆိုကာ ေရွ႔တူရွဳသို႔ လက္ဆန္႔ တန္း၍ ျပသည္။
...ရေသ့တုိ႔သည္ အံ့အားသင့္ဟန္ျဖင့္ ညႊန္ျပရာသို႔ တစ္ၿပိဳက္နက္ ရွဳၾကည့္ၾက၏။ ဇရာေထာင္းလ်က္ရွိၿပီျဖစ္ေသာေကာ႑ည ရေသ့ႀကီးကမူ မ်က္စိကုိမွဳန္၍ မ်က္လံုးတို႔တြင္ လက္ျဖင့္ကာ၍ ၾကည့္သည္။
...မွန္၏။ ဗုဒၶသည္ ေက်းဇူးရွင္ ရေသ့ငါးဦးတို႔ စုေ၀းရာသို႔ ေရွးရွဳလာလ်က္ ရွိေနေခ်ၿပီ။
...အရွင္ဘုရားတို႔...သိဒၶတၳကုမာရသည္ ငါတို႔ထံသို႔ ေႏွာက္ယွက္ရန္ လာျပန္ေခ်ၿပီ။ အရိုးေက်ေက် အေရခန္းခန္းေျခာက္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး အားထုတ္လ်က္ႏွင့္ပင္ တရားမရပါဘဲလ်က္ ဆြမ္းခံစားမွဳေလာလုပၸတဏွာေနာက္သ လိုက္ျခင္းျဖင့္ အဘယ္ပံုတရားထူး ရႏိုင္စေကာင္းအံ့နည္း။
“ ရွု႕ေလာ့ အရွင္တို႔။ ။ သိဒၶတၳကုမာရသည္ ခႏၶာကိုယ္၏အလိုသို႔ လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ႔အရည္အဆင္းသည္ ၾကည္လင္လ်က္ပင္ ရွိေနေပၿပီ။ ယခင္ကကဲ့သို႔ပင္ ငါတို႔က ဖက္လွဲတကင္း အေရးတယူျပဳေနလွ်င္ သိဒၶတၳကုမာရသည္ မိမိအလုပ္ကို အဟုတ္ႀကီး ထင္၍ ယစ္မူးၿမဲ ယစ္မူးေနေခ်ေတာ့အ့ံ။”
“ထို႔ေၾကာင့္ သိဒၶတၳကုမာရ သတိသံေ၀ဂ ရစိမ့္ေသာငွါ၊ ငါတို႔က အေရးတယူ မလုပ္ၾကစတမ္း၊ ခပ္တည္တည္ ခပ္တန္းတန္းေနၾကစတမ္း ၊ ဧည့္၀တ္ထံုးတမ္း သကၤန္း သပိတ္ကိုမွ် မလွမ္းမယူၾကစတမ္း” ဟု ရေသ့တစ္ပါးက အဆိုျပဳလိုက္ရာ ထိုအဆိုမွာ သိဒၶတၳကုမာရ အက်ဳိးအတြက္ နည္းလမ္းက်လွသည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။
…ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီးအဖို႔မူ နန္းေတာ္၌ကပင္ သံေယာဇဥ္ မကင္းခဲ့သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သေဘာပင္ မတူလွေစကာမူ အမ်ားဆႏၵျဖစ္၍ ခပ္မဆိပ္ေနေတာ္မ ူလိုက္ရေခ်သည္။
…ေျပာတြင္းဆိုတြင္း၌ပင္ ဗုဒၶသည္ ပဥၥ၀၀ၢီတို႔ အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့မိေပၿပီ။
…ရွု႕ေလာ့။ ။ သိဒၶတၳကုမာရ၏ အဆင္းသည္ ယခင္ႏွင့္လံုး၀မတူ။ ၾကည္၀င္းသန္႔စင္လွ၏။ ကာယိေျႏၵသည္ ရင့္က်က္ နက္ရွဳိင္းလွ၏။
…ဗုဒၶ၏ အတုမရွိေသာ မဟာဂရုဏာေတာ္ႏွင ေမတၱာဓါတ္သည္ ပဥၥ၀ဂၢီတို႔အား လႊမ္းၿခံဳရစ္ပတ္ မိေခ်ၿပီတကား။
...ထို႔ေၾကာင့္ ယခုကေလးတြင္ပင္ မိမိတို႔ထားခဲ့ေ သာ ကတိက၀တ္ကို အားလံုးပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားၾကကာ သပိတ္ကို လွမ္းယူသူက ယူသည္။ သကၤန္းကို လက္ကမ္းသူက ကမ္းသည္။ က်န္းမာေရးေမးသူကေမးသည္။
...ဗုဒၶသည္ ရေသ့တို႔၏ ျပဳမူခ်က္ကို ရင့္က်က္ေသာ အိေျႏၵျဖင့္ ခံယူေတာ္မူ၍ အနီးရွိေညာင္ပင္ေျခရင္းမွ သဘာ၀၏ ခင္းက်င္းအပ္ေသာေနရာတြင္ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ေခြ ထိုင္ေနေတာ္မူလ်က္...
“ ငါ၏ခ်စ္သား ရဟန္းမ်ားတို႔...” ဟု အာလုပ္စကား စတင္မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ ဗုဒၶ၏ ထိုအာလုပ္သံသည္ ထူးျခားလွေပ၏။ သိဒၶတၳကုမာရ၏ ပင္ကိုယ္သံ မဟုတ္ေပ။ ထိုအသံ၏ ထူးျခားခ်က္၊ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀ခ်က္ကို ေရွးဦးစြာ သိသူကား ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီးပင္ျဖစ္ေပ၏။ သူကား သိဒၶတၳကုမာရအား “ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္အံ့” ဟူေသာ ဧကန္ဧက စကားျဖင့္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ပညာအစြမ္းထက္လွသူ မဟုတ္ပါေလာ။
...ဘုရားရွင္တို႔၏ အသံေတာ္ဟူသည္ လူသာမန္တို႔ကဲ့သို႔ ျဖစ္ဆန္းကာမွ် မဟုတ္။ ပီသျခင္း၊ နက္ရွဳိင္းျခင္း၊ ၾကည္လင္ျခင္း၊ သိလြယ္ျခင္း၊ ပဲ့တင္ျခင္း စေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုရသည္။ သိဒၶတၳကုမာရသည္ကား ဧကႏၱ တရားထူးရလာေခ်ၿပီတမံု႔ဟု ေကာ႑ည၏ ႏွလံုး၌ သိမ္းပိုက္လိုက္မိသည္။
...ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ဒူးသည္ အလိုလိုညႊတ္ေကြး၍ ဗုဒၶ၏ ေရွ႕ေတာ္တြင္ အရိုအေသျပဳရင္း ထိုင္မိလ်က္သားျဖစ္သြားရသည္။ ေကာ႑ည ဦးညႊတ္ေသာ္ က်န္ရေသ့ေလးပါးတို႔အဖို႔ အရင္းလဲ၍ အဖ်ားထင္းျဖစ္ၾကရေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေနာက္ေလာကဓာတ္တြင္ ေနလံုးသည္ တစ္၀က္၀င္ဆဲျဖစ္၏။ အေရွ႕ေလာကဓာတ္မွ လ၀န္းသည္ တစ္၀က္ထြက္ဆဲျဖစ္၏။ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသည္ ေနေရာင္ႏွင့္လေရာင္တို႔ ေပါင္းစပ္၍ ပတၱျမားရည္ တစ္ဖိတ္ဖိတ္ ျဖန္းပက္ထားဘိသို႔ ရွိသည္။ သဘာ၀သည္ ဗုဒၶ၏အလိုေတာ္ကို သိသကဲ့သို႔ ဆိတ္ၿငိမ္လ်က္ရွိ၏။
...ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗုဒၶသည္ လက္ေတာ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္ကာ ပဥၥ၀ဂၢီတို႔အား ဆက္လက္မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလသည္။
“ရဟန္းတို႔...အယုတ္တရား၊ အလြန္တရား ႏွစ္ပါးကို မမွီ၀ဲအပ္၊ မျပဳလုပ္အပ္ေပ။ ထိုအယုတ္တရား၊ အလြန္တရားႏွစ္ပါးဟူသည္ကား ကာမဂုဏ္၌သာ ကပ္ၿငိတြယ္တာ လိုက္စားျခင္းတစ္ပါး။ မိမိခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ စိတ္ကိုပင္ပန္း ဆင္းရဲေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းတစ္ပါး၊ ယင္းႏွစ္ပါးသည္ ပညာမ်က္စိမရွိေသာ လူသာမန္တို႔၏ အက်င့့္ျဖစ္သည္။ စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္ းျမင့္ျမတ္ေသာ အက်င့္မဟုတ္။ သူေတာ္စင္တို႔ လုိက္နာျပဳလုပ္အ ပ္ေသာ အက်င့္မဟုတ္။
“ ကာမခ်မ္းသာ ခံစားမွဳေနာက္သို႔လည္းမလိုက္၊ ခႏၶာကိုယ္ကို အလြန္ညွင္းဆဲေသာ လမ္းစဥ္ေနာက္သို႔လည္း မလိုက္ဘဲ၊ အလယ္အလတ္က်က် က်င့္ႀကံလိုက္နာရေသာ လမ္းစဥ္သည္သာ ဘုရားရွင္တို႔ လမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။
...“ ထိုလမ္းစဥ္၏ လုပ္ငန္းမ်ားသည္ကား ...
(၁) ေကာင္းစြာ ျမင္ျခင္း (၂) ေကာင္းစြာ ႀကံျခင္း (၃) ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုျခင္း (၄) ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ျခင္း (၅) ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးျခင္း (၆) ေကာင္းစြာ အားထုတ္ျခင္း (၇) ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း (၈) ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း ဟု ဆိုအပ္ေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးတည္း...”
စသည္ျဖင့္ ေဟာေတာ္မူသည္။
...ထိုေဒသနာေတာ္သည္ကား ဗုဒၶ၏ ဦးစြာ ပဌမ ပရိသတ္အား ၿမြက္ေဖာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဓမၼစၾကာ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္သတည္း.....။
…(၁၉၆၇) ခုႏွစ္၊ စာေပဗိမာန္ထုတ္ ဘဘဦးႀကီးေမာင္ (ႀကီးေမာင္) ၏ "ဗုဒၶစာပန္းခ်ီ" ဘာသာေရးစာစုမွ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးသို႔ မွ်ေ၀ပူေဇာ္ပါသည္။
...ဗုဒၶ၏ ေန႔ျမတ္ (၇)ေန႔ လကၤာမ်ားကိုလည္း ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ၾကည္ညိဳပူေဇာ္ႏိုင္ရန္ ပူးတြဲမွ်ေ၀ေပးပါသည္။
*** (၁) သေႏၶယူေသာေန႔ ...
...သံုးလူရွင္ပင္၊ ကၽြန္႔ထိပ္တ င္၊ ေသာင္းခြင္စၾက၀ဠ ာ၊ နတ္ၿဗဟၼာတို႔၊ ညီညာရံုးစု၊ ေတာင္းပန္မွဳေၾကာင့္၊ ရတုနဂို၊ ရႊန္းရႊန္းစိုသည္၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ ၾကြက္မင္းေန႔၀ယ္၊ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ျဖဴ၊ သေႏၶယူသည္၊ နတ္လူၿငိ္မ္းဖို႔၊ ကိန္းပါကို။
*** (၂) ဖြားေတာ္မူေသာေန႔ ...
..သေႏၶယူကာ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊ ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႀကံဳ၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့စံုစီ၊ လုမၺနီ၌၊ မဟီလွဳိက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္မူသည္၊ နတ္လူေအာင္ၿမိဳ႕ လမ္းပါကို။
*** (၃) ေတာထြက္ေတာ္မူေသာေန႔ ...
...ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရြယ္၊ ပ်ဳိႏုနယ္၌၊ သံုးသြယ္ေရႊနန္း၊ သိမ္းျမန္းၿပီးလစ္၊ ဆယ့္သံုးႏွစ္လွ်င္၊ ဘုန္းသစ္လွ်ံလူ၊ စံေတာ္မူ၍၊ ရြယ္မူႏုၿဖိဳး၊ ႏွစ္ဆယ့္ကိုး၀ယ္၊ ေလးမ်ဳိးနမိတ္၊ နတ္ျပဟိတ္ေၾကာင့္၊ ေရႊစိတ္ျငင္ျငိဳ သံေ၀ပိုက၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ က်ားမင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ရဂံု၊ ေတာရပ္လွဳံသည္၊ စံုၿမိဳင္ပင္ရိပ္၊ ခန္းမွာကို။
*** (၄) ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာေန႔ ...
...ေတာင္ရပ္ၿမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍၊ ခါေတာ္တစ္ဖံု ပြင့္ခ်ိန္ႀကံဳက၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဆင္မင္းေန႔၀ယ္၊ ေျမ့ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္၊ ေ၇ႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ထီးႏွင့္၊ မၿငီးၾကည္ျဖဴ၊ ေနေတာ္မူလ်က္၊ ရန္ျမဴခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေပါက္က ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္၊ သံုးေဘာ္လူတို႔ ၿငိမ္းဖြယ္ကို။
*** (၅) ဓမၼစၾကာတရားဦးေဟာေသာေန႔ ...
...ဘုရားျဖစ္ကာ၊ မိဂဒါသို႔၊ စၾကာေရႊဖြား၊ ျဖန္႔ခ်ိသြား၍၊ ငါးပါး၀ဂၢီ စံုအညီႏွင့္၊ မဟီတစ္ေသာင္း၊ တိုက္အေပါင္းမွ၊ ခေညာင္းကပ္လာ၊ နတ္ျဗဟၼာအား၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ စေနေန႔၀ယ္၊ ေၾကြ႕ေၾကြ႕လွ်ံတက္၊ ဓမၼစက္ကို၊ မိန္႔ၿမြက္ေထြျပား၊ ေဟာေဖာ္ၾကားသည္၊ တရားနတ္စည္ ရြမ္းတယ္ကို။
*** (၆) ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူေသာေန႔ ...
...တရားနတ္စည္၊ ေဆာ္ရြမ္းလည္ကာ၊ သံုးမည္ဘံုသိုက္၊ တစ္ေသာင္းတိုက္၀ယ္၊ ကၽြတ္ထိုက္သသူ၊ နတ္လူၿဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါကို၊ ေခမာေသာင္သို႔၊ ေဖာင္ကူးတို႔ျဖင့္၊ ေဆာင္ပို႔ၿပီးကာ၊ ၀ါေလးဆယ့္ငါး၊ သက္ကားရွစ္ဆယ္၊ စံုျပည့္ၾကြယ္က၊ ရာေလးဆယ့္ရွစ္၊ သကၠရာဇ္၀ယ္၊ နယ္မလႅာတိုင္း၊ စံုႏွဳိင္းမယုတ္၊ ကုႆိႏၷာရံု၊ အင္ၾကင္းစံု၌၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့နိဗၺဴ၊ စံေတာ္မူသည္၊ ၀ွန္းဆူ ေသာင္းလံုး ေက်ာ္တယ္ကို။
*** (၇) ေတေဇာဓာတ္ ေလာင္ေသာေန႔ ...
...နိဗၺဴစံၿပီ၊ ရွဳမအီသား၊ သိဂႌေရႊေလွာ္၊ အေလာင္းေတာ္ကို၊ ထိုေရာ္ကဆုန္၊ လဆုတ္ႀကံဳ၍၊ ဂဠဳန္ေန႔၀ယ္၊ ခိုးေငြ႔မေႏွာ၊ ဓာတ္ေတေဇာလွ်င္၊ ရွင္ေစာဥာဏ္စက္၊ ဓိ႒ာန္ခ်က္ျဖင့္၊ လွ်ံတက္ ေကာ္ေရာ္၊ မီးပူေဇာ္သည္၊ ေမြေတာ္ ရွစ္စိတ္၊ ၾကြင္းတယ္ကို။
*** ရွစ္ခိုးဆုေတာင္း ...
...ထိုခုႏွစ္ေန႔၊ သာခ်မ္းေျမ့ကို၊ ေဆြ႔ေဆြ႔ၾကည္ျဖဴ၊ အာရံုယူလ်က္၊ သံုးလူတို႔နတ္၊ ျမတ္ထက္ျမတ္သား၊ အထြတ္ေခါင္ဖ်ား၊ ကိုယ္ေတာ္ဘုရားကို၊ သံုးပါးမြန္စြာ၊ ၀ႏၵာနာျဖင့္၊ သဒၶါၿဖိဳးၿဖိဳး၊ ကၽြန္ရွစ္ခိုးသည္၊ ေကာင္းက်ဳိးခပ္သိမ္း ၾကြယ္ေစေသာ္...
