Tuesday, March 4, 2014

ေထရ၀ါဒ၌ ေရာေႏွာလာေသာ ကုိးကြယ္မႈမ်ား


ေထရ၀ါဒ၌ ေရာေႏွာလာေသာ ကုိးကြယ္မႈမ်ား

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ နတ္ကုိးကြယ္သူ ဦးေရ သုံးသိန္း ကုိးေသာင္းေက်ာ္ ရွိသည္ဟု ေနာက္ ဆုံးစာရင္းအရ သိရွိရသည္။ ထုိလူဦးေရမွာ ဗုဒၶဘာသာ မေရာက္ႏုိင္ေသးေသာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား တုိင္းရင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

အကယ္၍ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္အတူ ႐ုိးရာနတ္ကုိပါ ကုိးကြယ္သူတုိ႔ စာရင္းကုိ ေကာက္ ယူမည္ဆုိလွ်င္ သန္း ၃၀-ေက်ာ္ပင္ ျပန္၍ ရရွိလာပါလိမ့္မည ္။ အဘယ့္ေၾကာင့့္ဆုိေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္သူ ၉၀- ရာႏႈန္းမွာ ႐ုိးရာနတ္တုိ႔ကုိလည္း လက္မလႊတ္ႏုိင္ဘဲ ကုိးကြယ္ေနၾကေသာ ေၾကာင့္ေပတည္း။

မွန္ပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပည္သူျပည္သားတု ိ႔သည္ အဓိကအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ ကုိ ကုိးကြယ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႐ုိးရာနတ္မ်ားကု ိလည္း တစ္ဆင့္နိမ့္ ေနရာ၌ ထား၍ ကုိးကြယ္ေနၾကသည္။ ပူေဇာ္ပသေနၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ယုံၾကည္မႈႏွင့္အတူ နတ္၀ါဒယုံၾကည္ မႈကုိ တြဲဖက္ ခံယူေနၾကသည္။

နတ္ကုိးကြယ္သည့္အလုပ္မွာ ျမန္မာျပည္၌သာ မဟုတ္။ အျခား ႏုိင္ငံမ်ား၌လည္း မိမိတုိ႔၏ ႐ုိးရာနတ္မ်ားကုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ေနၾကသည္။ နတ္ကုိးကြယ္မႈသည္ အလြန္အုိေဟာင္း ေဆြးေျမ့ေသာ ေခတ္ကာလမွ စ၍ ယေန႔အထိ တည္ရွိေနေသာ စိတ္ကူးယဥ္ အယူ၀ါဒတစ္ခု ျဖစ္သည္။

ေရွးဦး ကမၻာ့သမုိင္းကုိ ေလ့လာလွ်င္ ေခတ္အဆက္ဆက္၌ နတ္၀ါဒမ်ား ႀကီးစုိးလာခဲ့သည္ကုိ ေတြ႕ရွိရ၏။ ေရွးေခတ္ဦး လူသားတုိ႔သည္ ကုိးကြယ္စရာ နတ္႐ုပ္တု အျဖာျဖာတုိ႔ကုိ စိတ္အေတြးျဖင့္ ႐ွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ နတ္ဘာသာ နတ္၀ါဒကုိ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ကမၻာ့သမုိင္း၏ နတ္၀ါဒသမုိင္းခ်ဳပ္ကုိ ထုတ္ႏုတ္၍ ေလ့လာသင့္ေပသည္။

ကုိးကြယ္မႈ ထြန္းကားလာျခင္း

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀၀ (ဘီစီ ၅၀၀၀) ခန္႔မွ စ၍ လူသားတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာသည္။ စုိက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ တြင္က်ယ္စြာ လုပ္ကုိင္လာၾကသည ္။ စုိက္ပ်ိဳးေရး ကိရိယာမ်ားကုိ တီထြင္ၾကသည္။ စုိက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အေတြးအျမင္မ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။

ေျမႀကီးသည္ လူသားတုိ႔၏ အာဟာရ ျဖည့္တင္းေရးအတြက္ သီးႏွံမ်ားကုိ ထုတ္လုပ္ ေပးေန၏။ ေရသည္လည္း သီးႏွံျဖစ္ထြန္းမႈကုိ အားေပးေန၏။ ေနေရာင္ျခည္သည္လည္း သီႏွံျဖစ္ထြန္းမႈကုိ အေထာက္အကူ ျပဳေန၏။ ဤသေဘာကုိ လူတုိ႔ နားလည္လာၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သဘာ၀ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္ေသာ ေျမ ေရ ေလ ေနစေသာ အရာ၀တၳဳတုိ႔ကုိ လူသားတုိ႔၏ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးမ်ားဟူ၍ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။

ကာလၾကာေသာအခါ ေျမ ေရ စေသာ သဘာ၀ဓာတ္ႀကီးမ်ားကုိ စြမ္းအားရွင္မ်ား ဟူ၍ ယုံမွတ္လာၾကသည္။ စြမ္းအားရွင္ႀကီးမ်ားသည္ လူတုိ႔၏ အားထားရာ၊ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ယုံၾကည္လာၾကသည္။ဤသုိ႔ျဖင့္ ေျမနတ္၊ ေရနတ္၊ ေလနတ္၊ ေနနတ္၊ မီးနတ္ စေသာ နတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က ကုိးကြယ္ေသာ နတ္မ်ားမွာ သဘာ၀႐ုပ္ပစၥည္းမ်ားကုိ ကုိးကြယ္ေသာ ဘာသာျဖစ္၍ သဘာ၀ကုိးကြယ္မႈဘာသာ Nature Worship ဟု ေခၚသည္။

လူသားတုိ႔သည္ ကုိးကြယ္မႈ ေခတ္ဦး၌ သဘာ၀႐ုပ္ပစၥည္းမ်ားကုိ အေျခခံ၍ ဘာသာ၀ါဒကုိ ထူေထာင္ခဲ့ၾက၏။ ထုိမွ တစ္ဆင့္ သဘာ၀ေလာကကုိ ေတြးေတာ ၾကံဆလာၾက ျပန္သည္။

ကမၻာႀကီးကုိလည္းေကာင္း၊ ကမၻာေပၚရွိ သက္ရွိ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳ မ်ားကုိလည္းေကာင္း တစ္စုံတစ္ဦးက ဖန္ဆင္းထားျခင္း ျဖစ္မည္ဟု မျမင္မေတြ႕ႏုိင္ေသာ စြမ္းအားရွင္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ လာၾကသည္။

ထုိစြမ္းအားရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္သာလွ်င္ လူတုိ႔၏ ေက်းဇူးရွင္၊ လူတုိ႔၏ ကုိးကြယ္ရာဟူု၍ ယုံၾကည္လာၾကျပန္သည္။ ထုိဖန္ဆင္းရွင္သည္ အစဥ္ထာ၀ရ တည္ရွိေနၿပီး မပ်က္စီးႏု္ိင္ေ သာ အရာျဖစ္သည္ဟုုလည္း ခံယူလာၾကသည္။ ထုိအခိ်န္မွ စ၍ လူ႕ကမၻာတြင္ ျဒပ္မဲ့အေတြးျဖင ဖန္တီးေသာ ဘာသာတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာျပန္ေ လသည္။

ဘီစီ ၃၀၀၀-ခန္႔ ေနာက္ပုိင္းတြင္ လူ႕ကမၻာ၌ ျဒပ္ရွိ၊ ျဒပ္မဲ့ တုိ႔ကုိ အေျခခံေသာ အေတြး၀ါဒမ်ား ထြန္းကားလာသည္။ အေတြး၀ါဒကုိ အေျခခံ၍ အေတြးယဥ္ေက်းမႈမ်ား ထြန္းကားလာသည္။ အေတြးယဥ္ေက်းမႈကုိ အေျခခံေသာ အတတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ အေတြးယဥ္ေက်းမႈ မွတ္တုိင္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ကမၻာေက်ာ္ နတ္ကြန္းႀကီးမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ ေလသည္။

ေခတ္ဦး လူသားတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ လူေနမႈ စနစ္ကုိ နတ္ဘာသာေရး အျမင္ျဖင့္ ဖန္ တီးၾကသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိလည္း နတ္၀ါဒျဖင့္ ေဖာ္ေဆာင္ၾကသည္။ ထုိအခါ နတ္ဘာသာ ျဖင့္ အသက္ေမြးေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ ထုိနတ္၀န္ထမ္းတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ နတ္မ်ား၏ ဣဒိၶပါဒ္မ်ားကုိ ခ်ဲ႕မႊမ္း၍ ေဟာေျပာၾကသည္။ သဘာ၀က ရွိေနေသာ ႐ုပ္၀တၳဳစြမ္း ရည္တုိ႔ကုိ နတ္ဣဒိၶပါဒ္အျဖစ ျမႇင့္တင္ေပးၾကသည္။

နတ္ကုိးကြယ္မႈ ေခတ္စားလာခ်ိန္တြင္ စိတ္အေတြးျဖင့္ ေမြးထုတ္ေသာ အတတ္ပညာ မ်ားလည္း ထြန္းကားလာသည္။ မႏၲန္အတတ္၊ ေဗဒင္အတတ္၊ နတ္ေဟာအတတ္၊ ေမွာ္အတတ္၊ ယဇ္ပူေဇာ္ေရး စသည္တုိ႔မွာ စိတ္အေတြးျဖင့္ ေမြးထုတ္ထားေသာ လုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္သည္။

ကမၻာ့သမုိင္းဦးက တီထြင္ထားေသာ နတ္မ်ားကုိ ေလ့လာလွ်င္ သဘာ၀ ႐ုပ္ပစၥည္း မ်ားကုိသာ ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ပစၥည္းမ်ားသည္ သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္တည္ေနေသာ အရာ၀တၳဳမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အသက္၀ိညာဥ္ရွိေသ ာ သတၱ၀ါမ်ား မဟုတ္ေပ။

ေနာက္ပုိင္းေခတ္မ်ားတြင္ သစ္ပင္၊ ေတာ၊ ေတာင္၊ ေက်ာက္တုံး၊ မုိႀကိဳး၊ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း စေသာ ႐ုပ္၀တၳဳ အေျမာက္အျမားကုိလည္း အသက္၀ိညာဥ္ ရွိသည္ဟု ထင္မွတ္၍ ဆည္းကပ္ ကုိးကြယ္လာၾကသည္။

ကမၻာ့သမုိင္းဦး ဘာသာ၀ါဒမ်ားကို ေလ့လာေသာအခါ-(၁) ျဒပ္ရွိ ႐ုပ္ပစၥည္းတုိ႔ကုိ ကုိးကြယ္ေသာ ၀ါဒ ၊ (၂) ျဒပ္မဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ ဖန္ဆင္းရွင္ ကုိးကြယ္ေသာ ၀ါဒ -ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စားကုိ ေတြ႔ၾကရေလသည္။

ဤႏွစ္မ်ိဳးလုံးမွာ လူတုိ႔၏ အာသာဆႏၵအရ စိတ္အေတြးျဖင့္ ဖန္တီးထားေသာ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာမ်ား ျဖစ္သည္။

ကမၴာ့သမုိင္းဦးတြင္ ဤကဲ့သုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ အေတြးဘာသာတုိ႔၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေဒသ တုိ႔မွာ အီဂ်စ္၊ မက္ဆုိပုိေတမီးယားေဒသ၊ ေဗဗီလုံနီးယား၊ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္၊ ဂရိ၊ ေရာမ စသည့္ ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္သည္။

အထက္ပါ ေဒသမ်ားမွ ကုိးကြယ္မႈမ်ားမွာ ေနာင္အခါတြင္ ကမၻာတစ္၀န္းသုိ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြား သည္။ ႏုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ၾကရာမွ ကုိးကြယ္မႈ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈမ်ားလည္း ေရာက္ရွိ္သြားၾကသည္။

ထုိကုိးကြယ္မႈမ်ားအနက္ နတ္ကုိးကြယ္မႈမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔လည္း ကူးစက္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ လာခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္ရွိလာေသာ နတ္မ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွ တင္သြင္းလာေသာ နတ္မ်ား ျဖစ္ေပသည္။
(အရွင္ဧသိက ေရစၾကိဳ၏ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ အပိုင္း၂၁)
(အရွင္ဧသိကေရစၾကိဳ၏ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ အပိုင္း၂၂)

ျမန္မာတုိ႔ နတ္ကုိးကြယ္မႈ

ျမန္မာတုိ႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀၀ (ဘီစီ ၂၀၀၀ ) ခန္႔က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းသုိ႔ မေရာက္လာ ၾကေသး ။ ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာဟုေခၚတြင္လာမည့္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ တ႐ုတ္ျပည္ အေနာက္ေျမာက္ေဒသ၌ အေျခခ် ေနၾကသည္။ ထုိစဥ္က ျမန္မာတုိ႔၏ နာမည္ကုိ ခ်ိအဲန္( chang) ဟု ေခၚသည္။

ခ်ိအဲန္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်္ိဳးေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းလာခဲ့ၾကရာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းသုိ႔ေအဒီ ၅-ရာစုေလာက္တြင္ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကေလသည္။

ခ်ိအဲန္တုိ႔သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမျပန္႔ေဒသသုိ႔မေရာက္လာမီက နတ္ကုိးကြယ္မႈဓေလ့မ်ားရွိခဲ့သည္ဟုသမုိင္းသုေတသီတုိ႔က ဆုိၾက၏။ ခ်ိအဲန္တုိ႔ကုိးကြယ္ေသာ နတ္မ်ားမွာ အိမ္ေထာင္စုနတ္၊ လယ္နတ္ ၊ေတာင္ယာနတ္၊ ေတာနတ္၊ သစ္ပင္နတ္တုိ႔ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ သီးႏွံဖြံ႕ၿဖဳိးေအာင္ ျပဳလုပ္ေသာ နတ္မ်ားကုိ ယဇ္ပူေဇာ္ေသာ အေလ့အထလည္း ရွိသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ျမန္မာတုိ႔ ေရွးဦကုိးကြယ္ေသာ နတ္မ်ား မွာလည္း႐ုပ္ပစၥည္းတုိ႔ကုိ ၀ိညာဥ္ရွိသည္ဟု ထင္၍ ကုိးကြယ္ျခင္းမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။

ခ်ိအဲန္တုိ႔သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းသုိ႔ေရာက္လာၿပီးေနာက္ ျမန္မာ ဟူေသာ အမည္ကုိ ခံယူလုိက္ၾက၏။ ျမန္မာ တုိ႔သည္ ေျမျပန္႔ေဒသတြင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးတုိ႔ႏွင့္ ေပါင္းသင္းၾကရသည္။ ပ်ဴတုိ႔ထံမွယဥ္ေက်းအမႈမ်ားကုိ နည္းယူၾကသည္။

ထုိအခ်ိန္၌ ပ်ဳလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ အဓိကအားျဖင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ၾကေသာ္လည္း ဟိႏၵဴျဗာဟၼဏ ဘာသာ၊မယာယာနဘာသာ၊ နဂါးကုိးကြယ္မႈစေသာ အယူ၀ါဒ မ်ားလည္းရွိေန၏။

ျမန္မာတုိ႔သည္ ပ်ဴႏုိင္ငံေတာ္ကုိ လက္ေျပာင္း၍ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကရာတြင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးတုိ႔အထံမွ ကုိးကြယ္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ မ်ားကုိလည္းခံယူခဲ့ၾကသည္။ ထုိအထဲတြင္ နတ္ကုိးကြယ္မႈလည္းပါ၀င္လာခဲ့သည္။ ပ်ဴတုိ႔ထံမွ လက္ဆင့္ကမ္းကုိးကြယ္ၾကေသာ နတ္မ်ားမွာလည္း မ်ားျပားလွသည္။ ထုိအထဲတြင္ သိၾကားနတ္ကုိးကြယ္ မႈသည္ ေရွ႕တန္းကရွိေနေလသည္။

သိၾကားနတ္ ကုိးကြယ္မႈ

သိၾကားနတ္ ကုိးကြယ္မႈသည္ အိႏိၵယႏုိင္ငံတြင္ အထူးအေရးပါလွသည္။ သိၾကားနတ္ကုိ သကၱတ ဘာသာျဖင့္ ဣႁႏၵ ဟု ေခၚ၏။ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ဣႏၵဟု ေခၚ၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း သကၠဟူေသာ ေ၀ါဟာရျဖင့္အသုံးမ်ားသည္။ သကၠေ၀ါဟာရကုိ ျမန္မာတုိ႔ကသိၾကားဟုျပန္ဆု္ိ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။

ထုိသိၾကားနတ္သည္္ ေရွးေဟာင္းျဗာဟၼဏက်မ္းမ်ား၌သာမက ဗုဒၶစာေပထဲ၌လည္းအခါမလပ္ ေတြ႕ရွိေန ရေသာ နတ္မင္းႀကီးျဖစ္သည္။ ထုိနတ္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ေလ့လာေသာအခါအာရိယန္လူမ်ိဳးတုိ႔က စတင္ကုိးကြယ္လာေၾကာင္းေတြ႕ရွိရသည္။ သိၾကားမင္း ျဖစ္စဥ္ကားဤသုိ႔တည္း။

ဘီစီ ၂၀၀၀-ခန္႔တြင္အေရွ႕ဘက္ အာရွတုိက္ အလယ္ပုိင္းအထိ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ျမက္ခင္းေဒသမ်ားတြင္ မယဥ္မ႐ုိင္းလူမ်ိဳးမ်ားေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိလူမ်ိဳးမ်ားသည္ မူရင္းေဒသမွ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသုိ႔ခရီးဆန္ ႔ၾကရာ အခ်ိဳ႕က အေနာက္ဘက္၊အခ်ိဳ႕ကေတာင္ဘက္၊အခ်ိဳ႕က အေရွ႕ဘက္ဆီသုိ႔ ဦးတည္လာခဲ့ၾကသည္။

အေရွ႕ဘက္ဆီသုိ႔ ဦးတည္လာခဲ့ၾကေသာ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ အိႏိၵယႏုိင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ေဒသရွိ ခုိင္ဘာေတာင္ၾကားလမ္းမွ တစ္ဆင့္ျမင္းရထားမ်ားျဖင့္ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ ထုိလူမ်ိဳးမ်ားကုိ အာရိယန္ Aryan လူမ်ိဴးဟု ေခၚသည္။

အာရိယန္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ အိႏၵဳျမစ္၀ွမ္းေဒသသုိ႔ ေရာက္ရွိလာၾကၿပီးေနာက္ေဒသခံျဖစ္ေသာ ဒရာဗီဒီယန္ လူမ်ိဳးတုိ႔၏ ေနရာမ်ားကုိ လုယက္တုိက္ခုိက္ၾကသည္။ ဒရာဗီဒီယန္တုိ႔သည္ အာရိယန္တုိ႔၏ တုိက္ခုိက္မႈကုိ တုံ႔ျပန္တုိက္ခုိက္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္းအာရိယန္တုိ႔ကုိ မတြန္းလွန္ႏုိင္ၾက။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိႏၵဳျမစ္၀ွမ္းေဒသ ကုိ ပစ္ခြာ၍ ဂဂၤ္ါျမစ္၀ွမ္းေဒသသုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကရသည္။ဤတြင္ အိႏၵဳျမစ္၀ွမ္းေဒသ ကုိ အာရိယန္တုိ႔က စိုးမုိး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကေလသည္။

အာရိယန္တုိ႔သည္အိႏၵဳျမစ္၀ွမ္း ေဒသသု္ိ႔ မေရာက္လာမီကပင္ နတ္ကုိးကြယ္မႈမ်ားပါရွိလာခဲ့သည္။ ယင္းတုိ႔၏ အဓိကကုိးကြယ္ရာမွာ ဣႏၵေခၚသိၾကားနတ္ ျဖစ္သည္။ ဣႏၵနတ္သည္ ၀ရဇိန္လက္နက္ေခၚမုိးႀကိဳးလက္နက္ကုိ ကုိင္ေဆာင္သူ ျဖစ္သည္။

ေရွးဦးအာရိယန္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္မုိးႀကိဳးပစ္ျခင္းကုိ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕သလုိ အလြန္လည္းအံ့ၾသၾကသည္။ မုိးႀကိဳးပစ္ျခင္းသည္ အလြန္စြမ္းရည္ျပင္းထန္ေသာ နတ္ႀကီး၏ တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟုခံယူၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မုိးႀကိဳးလက္နက္ပုိင္ရွင္ႀကီးကုိ ဣႁႏၵ(ဣႏၵ) သိၾကားနတ္ဟူ၍ ေခၚေ၀ၚလ်က္ ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။

အိႏၵဳျမစ္၀ွမ္းသုိ႔ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ မုိးႀကိဳးလက္နက္ပုိင္ရွင္သိၾကားနတ္ႀကီးသည္ နတ္အားလုံးတုိ႔၏ ဘုရင္ျဖစ္လာေလသည္။ အျခားနတ္မ်ားထက္ တန္ခုိးဣဒိၶပါဒ္ကုိ ျမႇင့္တင္ေပးၾကသည္။ သိၾကားျဖစ္ရပ္အတၳဳပၸတ္တုိ႔ကုိ ခ်ဲ႕မႊမ္းေရးသားလာၾက၏။ ပါဠိအဘိဓာန္ႏွင့္ဋီကာက်မ္းတုိ႔၌ သိၾကားနတ္၏ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ၃၇-ပုဒ္မွ်ထုတ္ျပထားေလသည္။

ေနာင္အခါ၌အာရိယန္တုိ႔သည္ သိၾကားနတ္ကုိ ဘာသာေရးေလာကထဲသုိ႔ သြတ္သြင္းၿပီးလွ်င္ အဓိကေနရာ ၌ ထားရွိၾကသည္။ ဣႏၵေခၚ သိၾကားနတ္သည္ အာရိယန္လူမ်ိဳးတုိ႔ကုိးကြယ္ေသာနတ္ႀကီး၃၃-ပါးတုိ႔တြင္ အႀကီးဆုံးေသာနတ္ႀကီးအျဖစ္ေရွ႕တန္း၌ ထားရွိၾကခဲ့ ၾကေလသည္။

အိႏိၵယႏုိင္ငံ၌ နတ္ကုိးကြယ္မႈထြန္းကားလာခ်ိန္တြင္ လူတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ နတ္ မ်ိဳးနတ္ႏြယ္ျဖစ္သူ၊ နတ္ကုိးကြယ္သူအျဖစ္ဂုဏ္ယူ ေျပာဆုိလာၾကသည္။ နတ္တုိ႔ႏွင့္ ေဆြမိ်ဳးစပ္လာၾကသည္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ နတ္ကေမြးဖြားလာသူ နတ္သား(ေဒ၀ပုတၱ) ဟူ၍ ဂုဏ္ယူ ေျပာဆုိၾကသည္။ ေနာင္အခါတြင္အိႏိၵယႏုိင္ငံ၌ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေသာ ကနိသွ်ကမင္းသည္ေဒ၀ပုတၱ (နတ္သား) ဟူေသာ ဘြဲ႕ကုိ ခံယူခဲ့ဖူးေလသည္။

ဗုဒၶဘုရား၏ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကုိ ဘုရားသားေတာ္ဟု ဂုဏ္ယူ၍ ေခၚဆုိခဲ့ၾကသည္။ နတ္ကုိးကြယ္သူတုိ႔ကလည္းမိမိကုိယ္ကုိ နတ္သား ဟု ေခၚဆုိၾကသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေခ်။

နတ္သမုိင္းထဲမွသိၾကားနတ္မင္း ျဖစ္စဥ္ကုိ ေလ့လာရာ၌ ထုိနတ္သည္လည္းသမုိင္းဦးက ကုိးကြယ္ၾကေသာ သဘာ၀ကုိးကြယ္မႈဘာသာမွ ေမြးထုတ္ထားေသာ အယူအဆျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရၿပီ။ သိၾကားနတ္ မွာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ေၾကာင့္ မုိးႀကိဳးပစ္တတ္ေသာ သဘာ၀ကုိ နတ္အျဖစ္ ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

သိၾကားနတ္ ကုိးကြယ္မႈသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ သေရေခတၱရာေခတ္ကပင္ကူးေရာက္လာ ခဲ့သည္။ ပ်ဴတုိ႔လက္မွျမန္မာမာတုိ႔က လက္ဆင့္ကမ္းကုိးကြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ အတြင္း၃၇-မင္းနတ္ စာရင္း၌လည္းေကာင္း၊ အျပင္ ၃၇-မင္း နတ္စာရင္း၌လည္းေကာင္းအျခားနတ္ရာထူးေနရာ အေတာ္ မ်ားမ်ား၌လည္းေကာင္းပါ၀င္ေနေသာ နတ္ဇာတ္လုိက္ႀကီး ျဖစ္ေပသည္။

ျမန္မာ့ေရွးဦးရာဇ၀င္တုိ႔ကုိ ေလ့လာလွ်င္လည္းသိၾကားမင္းကုိ ေနရာခပ္မ်ားမ်ား၌ေတြ႕ရသည္။ သေရေခတၱရာျပည္ တည္ရာတြင္လည္းသိၾကားမင္းပါသည္။ ပ်ဴေစာထီးမင္း နန္းတက္ရာတြင္လည္းသိၾကားမင္းကလက္၀ဲလက္ကုိ မ ၍ နန္းတင္သည္ဟု ဆုိသည္။ ဤေနရာ၌သိၾကားမင္းဆုိသည္မွာ အမတ္တစ္ဦးကသိၾကားမင္းအ၀တ္တန္ဆာတုိ႔ကု္ိ ၀တ္ဆင္၍ နန္းတင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရာဇ၀ံသဇာလိနီက်မ္းဆရာကေကာက္ခ်က္ခ်ျပထားရာ သဘာ၀က်ေသာ ရာဇ၀င္ဟာသတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါ၏။

No comments:

Post a Comment