ေမး။ ။ (2007-ခုႏွစ္၊ႏို ၀င္ဘာလထုတ္ ျမတ္ပန္းရဂုံွတြင္ ပါ၀င္ေသာ ဦးသူေတာ္၊ မေကြးၿမိဳ႔မ၏ နိဗၺာန္သည္ အတၱမဟုတ္၊ အနတၱျဖစ္သည္ ဆိုရာ၌ နိဗၺာန္၏အနတၱျဖစ္ျခင္းကိုု မရွင္းလင္းေၾကာင္း ေမးျမန္းထား ခ်က္အား ေျဖၾကားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပႆတိ။ အထ နိဗၺႏၵတိ ဒုေကၡ၊ ဧသ မေဂၢါ ၀ိသုဒၶိယာ။
သေဗၺ-ခပ္သိမ္းကုန္ေသာ၊ဓမၼာ-ခႏၶာငါးပါးတရားတို႔သည္၊ အနတၱာ-ကိုယ္မဟုတ္ကုန္၊ဣတိ-ဤသုိ႔၊ ယဒါ- အၾကင္အခါ၌၊ပညာယ-၀ိပႆနာပညာျဖင့္၊ ပႆတိ-ျမင္တတ္၏၊အထ- ထိုသို႔ ျမင္ေသာအခါ၌၊ ဒုေကၡ-သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ၌၊ နိဗၺိႏၵတိ-ၿငီးေငြ႔၏၊ ဧသ ဧေသာ-ဤသို႔ ၿငီးေငြ႔ျခင္းသည္၊ ၀ိသုဒိၶယာ-ကိေလသာစင္ၾကယ္ ္ျခင္း၏၊မေဂၢါ-အေၾကာင္းတည္း ။ (ဓမၼပဒပါဠိေတာ္နိႆ၊ စာ- 218) အထက္ပါ ဂါထာ၌ ပါ၀င္ေသာ `သေဗၺ ဓမၼာ`၏ အရကို အ႒ကထာတို႔၌ ခႏၶာငါးပါးကို ေကာက္ယူရမည္ ဟုလည္းေကာင္း၊ (ဓမၼ၊ ႒၊2၊ 256)၊ သခၤတတရားအားလံုးကို ေကာက္ယူရမည္ဟုလည္းေကာင္း (ေနတၱိ၊ ႒၊ 45)၊ ေတဘူမက တရားအားလံုးကို ေကာက္ယူရမည္ဟု လည္းေကာင္း (ေနတၱိ၊ ႒၊ 253) ဖြင့္ဆိုထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ အထက္ပါဖြင့္ဆုိခ်က္မ်ားအရ အနတၱမည္ေသာ တရားသည္ ခႏၶာငါးပါး (၀ါ) သခၤတ=အ၀ိဇၨာ, တဏွာ,ကံ,အာဟာရစေသာ အေၾကာင္းတရားတို႔သည္ေပါင္း၍ျပဳျပင္အပ္ေသာ တရား(၀ါ) ေတဘူမက=ကာမ,ရူပ,- အရူပဟူေသာဘံုသံုးပါး၌ျဖစ္ေသာ တရားျဖစ္၏။ ယင္းဖြင့္ဆိုခ်က္သံုးမ်ိဳးစလံုးပင္ အရေကာက္ သရုပ္ တရားကုိယ္အားျဖင့္ အတူတူပင္ျဖစ္၏။ ေလာကီဓဓၼကိုသာရ၏ ။ ေလာကုတၱရာဓမၼျဖစ္ေသာ- နိဗၺာန္မပါ ။ ယင္းသို႔ျဖစ္လွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ `သေဗၺဓမၼာ အနတၱာ´ ဓမၼအားလံုး အနတၱ-ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသနည္း ။အနိစၥ၊ ဒုကၡတို႔ကဲ့သို႔ ေလာကီဓမၼကိုသာ ေကာက္ယူရမည္မွန္လွ်င္သေဗၺ သခၤါရာ အနတၱာ ဟုသာ ေဟာေတာ္မူသင့္၏။ယခုကား ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ သေဗၺ ဓမၼာ= ဓမၼအားလံုးဟုဆိုျခင္းေၾကာင့္ သခၤတဓမၼလည္းရ၊ အသခၤတဓမၼလည္း ရရာ၏။ေလာကီဓမၼလည္းရ ေလာကုတၱရာဓမၼလည္းရရာ၏။ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလ်က္ အ႒ကထာ ဆရာတို႔က အဘယ္ေၾကာင့္ သေဗၺ ဓမၼာ အရ သခၤတျဖစ္ေသာ ေတဘူမကခႏၶာငါးပါးကိုသာ ေကာက္ယူဖြင့္ျပၾကပါသနည္းဟူမူ ၀ိပႆနာဘူမိကိုျပေသာ အရာ ဌာနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟုေျဖအပ္၏။ မွန္ပါသည္၊ဂါထာတြင္ ခပ္သိမ္းေသာ (ခႏၶာငါးပါး)တရားတို႔ သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္ဟု၀ိပႆနာ ရႈႏိုင္ေသာအခါ ၀ဋ္ဒုကၡ၌ ၿငီးေငြ႔လာ၏။ထိုသို႔ ၿငီးေငြ႔လာျခင္းသည္ ကိေလသာစင္ၾကယ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏ဟူေသာ စကားအသြားအလာအရ၀ိပႆနာအရႈခံ တရားကိုသာ အရာဌာနအားေလ်ာ္စြာ ေကာက္ယူရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္သည္အနတၱျဖစ္ေသာ္လည္း၀ိပႆနာရႈပြားဖို႔ရာ ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာျခင္းေၾကာင္႔ သေဗၺဓမၼာ-အရ သခၤတ ျဖစ္ေသာေတဘူမက ခႏၶာငါးပါးကိုသာ အ႒ကထာ ဆရာတို႔ ေကာက္ ျပေတာ္မူၾကျခင္းျဖစ္၏။
သဂၤဇာဆရာေတာ္ကလည္း ဓမၼပဒ ပါဠိေတာ္နိႆယ၌ ေအာက္ပါအတိုင္းမွတ္ခ်က္ေပးထားပါသည္-´နိဗၺာန္သည္နိစၥ,သုခမည္၏ဟု နိစၥ,သုခစင္စစ္ကိုရွာေသာ္ ရသကဲ႔သို႔ အတၱစင္စစ္ ရွာ၍ မရေကာင္း၊နိဗၺာန္လည္းအနတၱပင္တည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆံုးဂါထာ၌´သေဗၺဓမၼာ အနတၱာတိ`ဟု ေဟာေတာ္မူသည္။
ထိုသို႔နိဗၺာန္ အနတၱျဖစ္ျငားေသာ္လည္း နိဗၺာန္ကိုပုထုဇဥ္တို႔ အရာမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အတၱဟု စြဲလမ္းသူမရွိ။ ခႏၶာငါးပါးကိုသာ အတၱဟု စြဲလမ္းကုန္သည္ျဖစ္၍စြဲလမ္းအပ္ေသာ ခႏၶာငါးပါး၏သာလွ်င္ အနတၱအျဖစ္ကိုျပေတာ္မူသည္ဟု ႏွလံုးထား၍ ´သေဗၺ ဓမၼာတိ ပဥၥကၡႏၶာဧ၀ အဓိေပၸတာ` (သေဗၺ ဓမၼာအရခႏၶာငါးပါး ကိုသာ အလိုရွိအပ္၏။)ဟုအ႒ကထာဆရာ ဖြင့္ေတာ္မူသည္။ (ႏွာ-218)၊ (ေထရ၊ ႒၊2၊ 255၌လည္းၾကည့္ေလ။)
ပရိ၀ါပါဠိေတာ္၌ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္နိဗၺာန္သည္အနတၱ ျဖစ္ေၾကာင္း ဤသို႔ေဟာေတာ္မူ၏။ အနိစၥာသေဗၺ သခၤါရာ၊ ဒုကၡာနတၱာ စ သခၤတာ။ နိဗၺာနေဥၥ၀ပညတၱိ၊ အနတၱာ ဣတိနိစၧယာ။(၀ိ၊ 5၊ 157) သေဗၺ-အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ သခၤါရာ-႐ုပ္နာမ္ႏွစ္၀သခၤါရတို႔သည္၊ အနိစၥာ-မၿမဲကုန္၊ သေဗၺ-အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ သခၤတာ-အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံအာဟာရ စေသာ အေၾကာင္းတရားတို႔သည္ေကာင္းစြာေရာက္၍ ျပဳစီမံအပ္ေသာ တရားတို႔သည္၊ ဒုကၡာ-ဒုကၡတို႔သာတည္း၊အနတၱာစ-အသက္ေကာင္ ၀ိညာဥ္ေကာင္ဟူေသာအတၱလည္း မဟုတ္ၾကကုန္ (၀ါ)အတၱလည္း မ႐ွိၾကကုန္၊ နိဗၺာနေဥၥ၀- အသခၤတဓာတ္ နိဗၺာန္တရားျမတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ပညတၱိစ- ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ သူငါ စေသာ နာမည္ပညတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အနတၱာ ဣတိ- အနတၱ တို႔ ဟူ၍၊ နိစၧယာ- ဆံုးျဖတ္အပ္ကုန္၏။(ပရိ၀ါ-ဘာဋီ၊398) [`နိစၧယာ´၌နိ-ပုဗၺ စိ-ဓာတ္ (ဆံုးျဖတ္ျခင္း အနက္ေဟာ)၊အ-ပစၥည္းကို ကံ-ေဟာဟုသိေစလို၍ နိစၧိတာ- ဟုအ႒ကထာဖြင့္သည္။ ပရိ၀ါအ႒ကထာ၏ နိႆယ၌ကား `နိဗၺာန္ႏွင့္ ပညတ္ကိုအနတၱဟူ၍၊ နိစၧိတာ-န ဣစၧိတာ-အလိုမ႐ွိအပ္`ဟုအနက္ေပးသတတ္၊ သဘာ၀ဓမၼ ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေလစြ။(အံ၊ သ်၊ပ၊ နိဒါန္း၊ေဂါ။) သာသနာပ တိတၳိတို႔သည္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ခႏၶာငါးပါးျဖင့္ ျပဳလုပ္ ေျပာဆိုသမွ် ၊ ၀ါ- ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ဟူသမွ် အတၱက ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္၏။(ကာရက)ထိုေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ၏ အက်ိဳးကိုလည္းအတၱ သည္ပင္ ခံစား၏။(ေ၀ဒက) -၏ဟုယူၾက၏။နိဗၺာန္၌ကား ထိုသို႔ တိတၳိတို႔ႀကံဆေျပာဆိုအပ္ေသာ ကာရကေ၀ဒက-စေသာ သေဘာ ႐ွိေသာ အတၱမ႐ွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္သည္ အနတၱ-မည္၏။(ငါသူတပါး ေယာက်္ားမိန္းမေတာ ေတာင္ အိမ္ေက်ာင္း- စေသာ နာမည္ ပညတ္ အရပ္ရပ္၌လည္းအတၱမ႐ွိ။) (၀ိမတိ၊ 2၊272။၀ဇိရ၊ 545) ကမၼႆ ကာရေကာနတၳိ= ကံကိုျပဳတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ မည္သည္ မ႐ွိ၊ ၀ိပါကႆ စေ၀ဒေကာ=အက်ိဳး၀ိပါက္ကို ခံစားတတ္ ေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါသည္လည္း မ႐ွိ၊ သုဒၶဓမၼာပ၀တၱႏၲိ= ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ သူငါ မဖက္ သက္သက္ေသာ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔သည္သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ဧေ၀တံ သမၼဒႆနံ=ဤသို႔ေသာ ျမင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ မေဖာက္မျပန္ ဟုတ္မွန္ေသာ ျမင္ျခင္းမည္၏။ (၀ိသုဒၶိ၊႒၊2၊237) အတၳိ နိဗၺဳတိ= နိဗၺာန္သည္႐ွိ၏။
န နိဗၺဳေတာ ပုမာ=နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေသာပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ မ႐ွိ။(၀ိသုဒၶိ၊ ႒၊2၊143) မဟာယာန၀ါဒီတို႔ကားအေနာက္အရပ္တေနရာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ သုခ၀တီဟူေသာ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ႀကီး ႐ွိ၏။ထိုနိဗၺာန္၌ ဘုရားေလာင္းမ်ားထာ၀ရခ်မ္းသာခံစားေနၾကၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းသက္ကာ တရားဓမၼမ်ားေဟာေျပာၾကသည္ဟု ယူဆ ၾက၏။သူတို႔အလို နိဗၺာန္၌ အတၱ႐ွိ၏ဟုဆုိရမည္ ျဖစ္၏။ေထရ၀ါဒ နိဗၺာန္ကားအနတၱနိဗၺာန္ စင္စစ္တည္း။ အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
No comments:
Post a Comment